Κάθε παιδί που σκάει μια μπάλα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, εκεί όπου τα όνειρα είναι πολύ μεγάλα, έχει την ίδια κλίμακα στο μυαλό του. Πρώτα, να νικάει στα οικογενειακά μονά. Ο Ρασόντ ήταν εύκολη λεία… «Ήταν πάντα ψηλότερός μου και φυσικά με κέρδιζε», δήλωνε ο μικρός αδελφός του Κρις που είχε κι εκείνος τις ίδιες φιλοδοξίες. Να πάει σε ένα καλό γυμνάσιο, να βρει υποτροφία για το κολέγιο, να ζήσει την τρέλα του Μαρτίου, να γίνει ντραφτ, να παίξει στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Ακριβώς όσα έβλεπε να γίνονται γύρω του. Ή περίπου όσα έβλεπε…
Στις 12 Φεβρουαρίου του 2011 η κλιμακωτή άνοδος, σταμάτησε. Το… ασανσέρ διακόπηκε στον όροφο ανάμεσα στην καριέρα στο NCAA και την τρέλα του Μαρτίου. Ήταν σχεδόν δέκα λεπτά στο ματς, όταν ο Κρις Σίνγκλετον έπεσε στο έδαφος. Η διάγνωση ήταν κάταγμα στο δεξί του πόδι και εγχείρηση! Το Florida State, οι διάσημοι Seminoles (κατά την ινδιάνικη φυλή), ήταν σίγουροι για τα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Λίγο καιρό πριν είχαν σπάσει το αήττητο του Duke και ο δυναμικός φόργουορντ είχε αναγκάσει τον Μάικ Σιζέφσκι να τον περιγράψει ως τον «καλύτερο παίκτη κολεγιακού επιπέδου στις Ηνωμένες Πολιτείες». Οι πιθανότητες, όμως, δεν ήταν με τον νυν άσο της Λοκομοτίβ.
«Ήταν απίστευτο το πόσο επιθετικός ήταν στην αποκατάστασή του. Έκανε διπλές θεραπείες και όταν ακόμα δεν επιτρεπόταν να προπονηθεί, εκείνος σούταρε βολές ή καθόταν στον πάγκο και έκανε ντρίμπλα». Ο Λέοναρντ Χάμιλτον ήθελε σαν τρελός να έχει έτοιμο τον Σίνγκλετον για τα πλέι οφ, όμως ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό του ότι η υγεία έχει προτεραιότητα. «Έχει τις δυνατότητες για να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Δε θα έκανα ποτέ κάτι που θα διακινδύνευε το μέλλον του».
Το μέλλον συχνά δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αντανάκλαση του παρόντος. Και όσα έκανε στο… τραυματισμένο του παρόν, θα τα εισέπραττε στο μέλλον. «Δεν έχω δει ποτέ έναν παίκτη να γλιστράει τόσο καλά στην άμυνα και με την ίδια ταχύτητα να τρέχει μπρος και πίσω. Οι περισσότεροι παίκτες μου θα είχαν λιποθυμήσει αν δοκίμαζαν να κάνουν όσα εκείνος. Κι όλα αυτά, ενώ το μόνο που έκανε για καιρό ήταν ασκήσεις στην πισίνα».
Όταν έφτασε η ώρα της πρόκλησης, ο Χάμιλτον άφησε στην άκρη τις αναστολές του. «Δούλεψε τόσο σκληρά γι’ αυτό, δεν έβγαλε ούτε μια φορά αρνητισμό, που θα ήταν άδικο να του το στερήσω», συμπλήρωσε για την ημέρα που ο Κρις Σίνγκλετον μπορούσε να βάλει ένα ακόμα τικ δίπλα στα κουτάκια των ονείρων του. Στις 18 Μαρτίου, ένα μήνα μετά το κάταγμα, ο δυναμικός φόργουορντ ήταν πίσω στο παρκέ! «Ήμουν λίγο αγχωμένος. Υποθέτω άκουγα τη φωνή της μητέρας μου μέσα μου», έλεγε ο Κρις μετά το ματς, όμως εκείνοι που πραγματικά είχαν αγχωθεί ήταν οι αντίπαλοί του από το Τέξας!
Η είσοδός του στο παιχνίδι άλλαξε τα δεδομένα, αφού ήταν εκείνη τη σεζόν ο καλύτερος αμυντικός παίκτης της περιφέρειάς του. Σκέπασε το καλάθι, πήρε ριμπάουντ και στα 16 λεπτά που έπαιξε στην επιστροφή του, κατόρθωσε να πετύχει πέντε πόντους. Οι τρεις εξ αυτών ήταν μια ακόμα εικόνα από το μέλλον. «Είναι ένας παίκτης για τα δύσκολα. Και το τρίποντο που έβαλε ήταν ένα μεγάλο σουτ. Μας έκλεψε την ψυχή εκείνη τη στιγμή». Περίπου έξι λεπτά πριν τη λήξη του ματς, ο Κρις Σίνγκλετον έδωσε προβάδισμα πέντε πόντων στο Florida State που κέρδισε το ματς 57-50. Θα προχωρούσε ένα γύρο ακόμα με τη νίκη του επί του Notre Dame, πριν αποκλειστεί από το κολέγιο της Βιρτζίνια. Οι 16 πόντοι και τα εννέα ριμπάουντ του Κρις δεν έφταναν στην ομάδα του, που έχασε 72-71 στην παράταση, αλλά ήταν υπεραρκετά για να τονίσουν τη δική του επιστροφή!
Στόχος, το ρετιρέ!
Οι αναλυτές τού έδιναν πολύ καλές πιθανότητες. Ο Κρις Σίνγκλετον φλέρταρε με το ντραφτ από το 2010, όμως τότε είχε προτιμήσει να μείνει στο κολέγιο. «Ήταν η σωστότερη επιλογή. Έμαθα πολλά πράγματα μέσα σε ένα χρόνο. Ήμουν μικρό παιδί ακόμα και δεν ήμουν έτοιμος για τον πραγματικό κόσμο». Δηλώνοντας συμμετοχή στο ντραφτ του 2011, ένα χρόνο νωρίτερα από την αποφοίτησή του, έβλεπε τον εαυτό του στην πρώτη δεκάδα. Πιθανότερο νούμερο ήταν το «6» και ομάδα το Ουάσιγκτον.
Η πρώτη επιλογή των Ουίζαρντς ήταν ο Γιαν Βέσελι και ο Σίνγκλετον πέφτει στο νούμερο 18 και προστίθεται στην ίδια ομάδα με τον σέντερ την Φενερμπαχτσέ. «Νιώθω καλά με τη διαδικασία. Νιώθω καλά επειδή επιλέχτηκα από έναν σπουδαίο οργανισμό. Όσο για τις ομάδες που με προσπέρασαν; Θα το χρησιμοποιήσω ως κίνητρο. Θέλω να δείξω στον κόσμο τι μπορώ να κάνω».
Είναι η στιγμή που νιώθεις ότι είσαι στο υψηλότερο σημείο της πορείας σου. Το ασανσέρ έχει φτάσει στο ρετιρέ και δεν υπήρχε πιο περήφανος άνθρωπος από τη μητέρα του. Η Στέφανι Λάνγκστον, η οποία τον μεγάλωσε χωρίς τη βοήθεια του πατέρα του. «Πάντα είχε ταλέντο, όμως πάντα ήταν σκληρός με τον εαυτό του, γιατί ήθελε να πετύχει. Είμαι χαρούμενη που έχει δουλειά», έλεγε λακωνικά, ενώ ο γιος της μιλούσε με θαυμασμό για όσα εκείνη έχει πετύχει.
«Μεγάλωσε τέσσερα παιδιά μόνη της και μετά ανέλαβε να μεγαλώσει και τα δύο ανίψια μου. Είναι μια δυναμική γυναίκα και πάντα την έβλεπα ως το πρότυπό μου». Μαζί με τη μαμά, βέβαια, έβλεπε τον Σκότι Πίπεν και τον Μάτζικ Τζόνσον, παίκτες δηλαδή που μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα στο γήπεδο, να συνεισφέρουν στις ομάδες τους με διαφορετικές δουλειές στο παρκέ. Ακριβώς όπως θα έκανε κι εκείνος στην πορεία του.
Αναζητώντας την ευτυχία…
Η σταδιακή του άνοδος θα σταματούσε κάπου εκεί. Από το Cherokee High School του Κάντον, όπου φοίτησε για τρία χρόνια και το Dunwoody high school, όπου τελείωσε το λύκειο βρέθηκε στο Florida State. Ακολούθησε μια σπουδαία τριετή καριέρα και δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ πριν την αποφοίτησή του με μέσο όρο πόντων 10,3, αλλά και 6,3 ριμπάουντ, 1,9 κλεψίματα, 1,5 ασίστ, 1,4 μπλοκ. Ένας παίκτης που μπορούσε να τα κάνει όλα στο γήπεδο και μπορούσε να μαρκάρει οποιονδήποτε στο γήπεδο.
Κι όμως… Σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αυτό το είδος παίκτη δυσκολεύεται να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ. Ο Σίνγκλετον ξεκίνησε καλά… Έπαιξε σε 51 ματς βασικός, είχε 20 λεπτά συμμετοχής, με 4,6 πόντους και 3,5 ριμπάουντ μέσο όρο, αλλά ουδέποτε κατάφερε να κάνει το άλμα που θα τον καθιέρωνε. Αντιθέτως, ένα ακόμα κάταγμα στο πόδι του το 2013 έριξε κατακόρυφα τα νούμερά του, έφερε την ανταλλαγή του στην Ιντιάνα και μια περιπέτεια που μόλις ξεκινούσε.
Οι Πέισερς τον… αποχαιρέτησαν κατά το αμερικάνικο waived ένα μήνα μετά την υπογραφή συμβολαίου του και ο Κρις Σίνγκλετον βρήκε καταφύγιο στην Κίνα. Έπαιξε τρεις μήνες για να ανακαλύψει ότι οι Κινέζοι παίκτες καπνίζουν πάρα πολύ («έμπαινα στα αποδυτήρια στο ημίχρονο και υπήρχε ένα σύννεφο καπνού») και επέστρεψε τον Γενάρη του 2015 στην Αμερική για το NBDL. Τα νούμερά του δεν ήταν εντυπωσιακά ούτε στην αναπτυξιακή λίγκα. 9,2 πόντοι και έξι ριμπάουντ μέσο όρο δεν πουλάνε τόσο καλά στην ευρωπαϊκή αγορά. Υπήρχε, όμως, κάποιος που ήξερε καλύτερα…
«Πιστεύω ότι ο Κρις είναι ο σέντερ που χρειαζόμαστε. Μπορεί να παίξει σε τρεις θέσεις και να συμπληρώσει οποιονδήποτε από τους υπόλοιπους παίκτες που έχουμε στη front line». Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον διάλεξε για να ενισχύσει τη Λοκομοτίβ, σχετικά καθυστερημένα, αφού ο Αμερικανός υπέγραψε στη Λοκομοτίβ στις 24 Σεπτεμβρίου. Ήταν καθοριστικός για το στυλ μπάσκετ που ο Έλληνας τεχνικός ήθελε να παίξει και καταλυτικός παράγοντας που η Λόκο βρέθηκε στο φάιναλ φορ.
Δίπλα με μια σεζόν με 8,4 πόντους και 4,5 ριμπάουντ, ο Σίνγκλετον θυμήθηκε στα πλέι οφ με την Μπαρτσελόνα την τρέλα του Μαρτίου που στα κολεγιακά του χρόνια δεν ολοκλήρωσε. Πέτυχε 13 πόντους στο τρίτο ματς, 14 στο τέταρτο και όταν ήρθε η ώρα για το αποφασιστικό 40λεπτο, εκείνος έκρινε τη σειρά. 16 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 27 ranking και το κυριότερο που τα στατιστικά δεν αναφέρουν: Μπήκε στην τέταρτη περίοδο με τέσσερις πόντους και το σκορ στο 58-62 υπέρ των Καταλανών. Τέσσερα λεπτά αργότερα, ο Αμερικανός είχε 16 πόντους, το σκορ ήταν 70-64 (κι έγινε 73-64 με δική του ασίστ στον Τζάνινγκ) και η ιστορία για την Λοκομοτίβ δε θα ήταν πια η ίδια. Ούτε για τον Κρις Σίνγκλετον που εκείνο το βράδυ έμπαινε στο μπλοκάκι κάθε ευρωπαϊκής ομάδας!
