MENU

Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Το διεκδικεί ο Κομφούκιος, το πιστώνουν στον Ναπολέοντα ή πιο πρόσφατα στον Άρθουρ Μπισμπέιν, όμως όποιος κι αν το είπε σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του το… instagram! Πολλώ δε μάλλον, το youtube. Από το Σάββατο το βράδυ έχουν γραφτεί μυριάδες περισσότερες λέξεις από χίλιες. Πολλές περισσότερες απ’ όσες αναλογούν σε έναν αγώνα μπάσκετ της Α1 γυναικών (πιθανόν ακόμα και της Α1 αντρών), ακόμα κι αν μιλάμε για ένα ντέρμπι αιωνίων. Το 102-29 με το οποίο κέρδισε ο Ολυμπιακός τον Παναθηναϊκό έκανε τέτοιο βρόντο, που ήταν αδύνατον να μείνει ασχολίαστο από οπαδούς, φιλάθλους και δημοσιογράφους σε άρθρα και στο social media.

Και τώρα που οι λέξεις μοιάζουν να έχουν χάσει τη δυναμική τους, το SDNA φέρνει στο φως το ανατριχιαστικό βίντεο του αγώνα. Το video της ντροπής, θα μπορούσε κανείς να πει. Ντροπής και για τους δύο συλλόγους, για λόγους που θα αναλυθούν στη συνέχεια. Κι από τη ντροπή μπορούν να εξαιρεθούν μόνο οι αθλήτριες. Της μίας πλευράς γιατί ήταν ανήμπορες σωματικά και της άλλης γιατί γίνεται φανερό και ξεκάθαρο σήμερα, μετά το video που θα παρακολουθήσετε, ότι εκτελούσαν εντολές.

Το video δεν είναι ένα, αλλά δύο. Δύο video στα οποία συνοψίζονται και αντικατοπτρίζονται όσα έχουν γραφτεί τις προηγούμενες 72 ώρες. Σχεδόν, δηλαδή, όσοι και οι πόντοι διαφοράς του ματς. Δύο βίντεο που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι ο Ολυμπιακός ΗΘΕΛΕ να κερδίσει με όσο μεγαλύτερη διαφορά μπορούσε, ήθελε να διασύρει τον Παναθηναϊκό, παρότι αγωνιζόταν με νεάνιδες (ηλικίας από 14 ως 19 ετών) και πως οι παίκτριες είχαν εντολή από τον Κώστα Μίσσα να εξοντώσουν τις αντιπάλους τους.

Η ευθύνη του Παναθηναϊκού και η ύβρις που... λέγεται fair play

Η πρωταρχική ευθύνη βαραίνει τον Παναθηναϊκό. Ασυζητητί. Βαραίνει όσους έφεραν τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό σε τέτοιο επίπεδο, βαραίνει όσους επέλεξαν το δρόμο του διασυρμού αντί μιας χαμηλότερης κατηγορίας, βαραίνει όσους επί μήνες το προηγούμενο καλοκαίρι αδιαφορούσαν για τα πεπραγμένα στην κατά τα άλλα αγαπημένη «μάνα του λόχου». Υπήρχαν, μάλιστα, και ορισμένοι που είχαν θεωρήσει επιτυχία ότι οι πράσινοι θα κατέβουν στο πρωτάθλημα της Α1 γυναικών μπάσκετ, αδύναμοι να αντιληφθούν το τσουνάμι που ερχόταν. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει διασυρθεί μόνο από τον Ολυμπιακό, διασύρεται σχεδόν κάθε εβδομάδα, ωστόσο οι περισσότεροι αντίπαλοι τιμούν κατά μία έννοια το fair play, σεβόμενοι όχι την αξία των παικτριών που έχουν απέναντί τους, αλλά την ηλικία τους! Οι έννοιες του σεβασμού και του fair play για κάποιους αποτελούν τιμή, για άλλους συλλόγους μπορεί να αποτελούν εδώ και χρόνια ύβρη και να την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Είναι ζήτημα επιλογής και των αξιών που εκπορεύονται από τους επικεφαλής κάθε ομάδας.

Τα video και η ερμηνεία

Φτάνει, όμως, με τα λόγια. Στο πρώτο βίντεο υπάρχουν τα τελευταία πέντε λεπτά του αγώνα. Ο Ολυμπιακός επιλέγει να παίξει άμυνα με παγίδες σε όλο το γήπεδο και ο Κώστας Μίσσας δε δείχνει καμία διάθεση να δώσει περισσότερο χρόνο συμμετοχής σε παίκτριες που δε θεωρούνται βασικές. Ενδεικτικό είναι ότι περνάει στο παρκέ την Όλγα Χατζηνικολάου στη θέση της Ανθής Μπαλτά 4.41 πριν τη λήξη του ματς, με την πίεση να είναι ασφυκτική και τον κόσμο (ασυνήθιστα περισσότερος για ματς ελληνικού πρωταθλήματος) να ζητωκραυγάζει θολωμένος από το χρώμα του αντιπάλου.

Στο ίδιο διάστημα για τον Παναθηναϊκό πάτησαν παρκέ οι εξής εφτά παίκτριες: Βίκυ Κασδαγλή (2000) Κατερίνα Τσινέκε (1999), Βάσια Ζαρρή (2001), Λυδία Γάτου (2001), Σύνθια Εζέτζα (2001), Νικολέτα Κοιλιά (2001), και Άρτεμις Κουκή (2003). Δηλαδή, η μεγαλύτερη ήταν 19 ετών και η μικρότερη δεν έχει κλείσει ακόμα τα 15 της χρόνια. Κι όμως, η επιλογή του Κώστα Μίσσα ήταν να κυνηγήσει η ομάδα του ρεκόρ διαφοράς και να πιέζει τις παίκτριές του να μην χαλαρώσουν ούτε στιγμή. Εξάλλου, το… μαρτύρησε και στις δηλώσεις του μετά. Γιατί είναι προφανές ότι η εντολή έρχεται από τον πάγκο και είναι μια απαίτηση που φυσιολογικά δεν μπορεί να παρακούσει ο οποιοσδήποτε παίκτης. Ο έμπειρος προπονητής πιθανότατα θεώρησε ότι μια διαφορά ρεκόρ θα αποτελεί εξαγνισμό για την παταγώδη αποτυχία του Ολυμπιακού στο Eurocup, που αποτελούσε και το μεγάλο στοίχημα των ερυθρολεύκων, καθώς εντός των τειχών η διαφορά στα μπάτζετ αγγίζει το... άπειρο.

Ενδεικτικό της διάθεσης και της ατμόσφαιρας του ματς ήταν πως – όπως φαίνεται και στο βίντεο - ο Ολυμπιακός έκλεψε τη μπάλα 13 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του ματς, με το σκορ 102-29, και έτρεξε στον αιφνιδιασμό να προλάβει να σκοράρει στον υπολειπόμενο χρόνο.

Το δεύτερο βίντεο είναι μικρότερης διάρκειας, αλλά προκαλεί το ίδιο σοκ. Δείχνει τη μανία με την οποία είχαν εντολή να κυνηγούν οι παίκτριες του Ολυμπιακού τη μπάλα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Εντολή που δόθηκε από τον Κώστα Μίσσα. Θα αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο γίνεται ο διαχωρισμός. Και για ποιον λόγο γίνεται τόση κουβέντα για το συγκεκριμένο ματς, ενώ υπήρξε κι ένα αντίστοιχο στον πρώτο γύρο. Τότε, λοιπόν, έγινε το αυτονόητο, παρότι αρκετός κόσμος περίμενε για το αντίθετο. Ο Ολυμπιακός με προπονήτρια τότε την Ελένη Καπογιάννη κέρδισε 79-33 μέσα στη Λεωφόρο, χρησιμοποιώντας μάλιστα και τις δύο ξένες (σ.σ το Σάββατο λόγω ίωσης δεν αγωνίστηκε η ΜακΚόλεϊ).

Πίεσε στα πρώτα λεπτά του αγώνα, έπαιξε με τη σοβαρότητα που έπρεπε το ματς, αλλά επέδειξε και τον σεβασμό που αναλογούσε στον αντίπαλο. Όχι στο όνομα, όχι στη φανέλα, στην έδρα ή στο σήμα. Στην ηλικία! Είναι ενδεικτικό ότι το τελευταίο δεκάλεπτο στο ματς του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο έληξε 14-17, με το σκορ στο 30’ να είναι 19-62. Οι ερυθρόλευκες σε εκείνο το ματς είχαν δεχτεί ανά δεκάλεπτο εννέα, έξι, τέσσερις πόντους και στο τελευταίο δέχτηκαν 14. Είναι προφανές ότι κατέβασαν ταχύτητα. Το προηγούμενο Σάββατο το επιμέρους σκορ στην τελευταία περίοδο ήταν 23-5 και οι ερυθρόλευκες είχαν δεχτεί ανά δεκάλεπτο εννέα, εννέα, έξι πόντους. Είναι προφανές ότι δεν κατέβασαν ταχύτητα! Όσο σχετικοί κι αν είναι πολλές φορές οι αριθμοί, πάντα κρύβουν μικρές αλήθειες.

Χάρη στο βίντεο που εξασφάλισε το sdna.gr θα δει και θα καταλάβει και ο υπόλοιπος κόσμος, που τόσες μέρες απλώς διάβαζε αντικρουόμενες απόψεις. Μια εικόνα, ισούται με χίλιες λέξεις. Ένα βίντεο, ενίοτε με εκατομμύρια…

Δύο βίντεο, χιλιάδες λέξεις