Τι χειροκροτάνε αλήθεια όλοι αυτοί;
Το συμβολο!
Μα δεν είναι το συμβολο της δικής τους ομάδας!
Αααααα, δεν συνενογιόμαστε!
Το συμβολο λέμε!
Το συμβολο ως έννοια…
Το ποδόσφαιρο … κι όχι μόνο… ας περιοριστούμε όμως σ’ αυτό αλλιώς θα το χάσουμε… δεν νοείται χωρίς σύμβολα.
Και ο Στιβι είναι συμβολο.
Όχι γιατι έχει πάρει τους πολλούς τιτλους… αλλά γιατι στηριξε την μεγάλη αυτή ομάδα…τη Λιβερπουλ δλδ… (βασικά) στα πέτρινά της χρόνια.
Αγαπησα την ομάδα όταν έπαιρνε τα πρωταθλήματα και τα Ευρωπαϊκά για πλάκα… με τεράστιους παίκτες… δεν το κουβεντιάζω… όμως συμβολο είναι ο Τζέραλντ…
Φυσικά θα τον θυμούνται στα χρόνια που θα έρθουν στον Κριστιάνο στην Ρεάλ… μάλλον θαχει και ένα ρεκόρ που δεν θα πλησιάζεται… όμως συμβολο σαν τον Ντι Στέφανο δεν θα γίνει ποτέ… κατά τη γνωμη μου ούτε σαν τον Ραούλ… ούτε σαν τον Μπουντραγένιο.
Δεν είναι ευκολο να το εξηγήσω.
Το απλούστερο είναι ότι δεν έχει την αποδοχή των αντιπάλων.
Αυτό είναι τρομερά δύσκολο.
Στη καριέρα μου το’χω ζήσει (στην Ελλάδα εννοω) μόνο μία φορά.
Με τον Βασίλη Χατζηπαναγή.. που έβαζε γκολ στην ομάδα ΣΟΥ ή ξεφτίλιζε τους παίκτες της ομάδας ΣΟΥ και συ παρ΄όλα αυτά χειροκροτούσες…
Λένε για τον Μουρίνιο διάφορα….
Ας λένε…
Δεν είμαι ειδικός να τον κρίνω τεχνικά… αν και νομίζω ότι οι τίτλοι μιλούν μόνοι τους… τον κρίνω όμως από τη προχθεσινή του στάση να χειροκροτά τον μεγάλο παίκτη, αλλά και τους οπαδούς της αντίπαπλης ομάδας μέσα στο σπίτι του, οι οποίοι χειροκροτούσαν τον Μεγάλο τους Αρχηγό.
Μπορεί να αγαπάς να τον μισείς… όμως το βασικό ρημα είναι ότι τον αγαπάς.
Πολλοί από μας γουστάρουμε να αυτό-αποκαλούμαστε φιλαθλοι…δλδ sportsmen… αχαχα σε καλό μου… οπαδοί είμαστε… δεν αγαπάμε τα αθλήματα…. τις ομάδες αγαπάμε… όχι …όχι…λάθος κάνω…. Ούτε τις ομάδες αγαπάμε (αν τις αγαπούσαμε θα τις προστατεύαμε)… αγαπάμε την αναποδιά του εχθρού.
Αυτό με την κατσίκα του γείτονα το ξέρετε ε;
Ε, αυτό!
