Διαλεγα αυτούς/ες που χαμογελούσαν… ε, και δεν ήταν δα τόσο δύσκολο.
Η χαρά ήταν πάντα το (φωτογραφικό) θέμα μου.
Αλλοι έχουν το περίεργο…αλλοι τα τοπία…άλλοι τα κτίρια κ.λ.π. Εγώ γουστάρω να απαθανατίζω τη χαρά.
Και μάλλον καλά έκανα και την απ-ΑΘΑΝΑΤΙΣΑ καθώς (φοβάμαι) ότι είναι πλέον σε κώμα.
Στάθηκα να πιω εναν καφέ σε ένα ορθάδικο.
Σκεφτόμουν επίσης ότι πρώτη φορά στη ζωή μου εργάζομαι τόοοοσο πολύ και βγάζω τόοοοσα λίγα χρήματα.
Με πλησίασε ένας ασπρομάλλης.
Του χαμογελασα. Δεν τον ήξερα… αλλά από το φιλικό "Μάνο" καταλαβα ότι μάλλον δεν τον θυμόμουν.
-Δεν με θυμάσαι ε;
(Ουφ δύσκολη στιγμή)
-Εμ…για θυμιστέ μου…
-Είμαι…ο… (μου είπε τονομά του)… ας πούμε Γιώργος Παπαδόπουλος….
(όχι δεν ήταν αυτος ο Γιώργος Παπαδόπουλος…που ήξερα…)
-Ημασταν μαζί στον Alpha….
-Ρε συ Γιώργο… τον αγκάλιασα και τον φίλησα.
Ενας από τους καλύτερους floor-manager της ιδιωτικής τηλεόρασης.
-Θα με κέράσεις εναν καφέ;
-Τί έγινε ρε;
-Είμαι 4 χρόνια άνεργος.
-Πφφφφφφφφ…. Και τί κάνεις;
-Τίποτα ή μάλλον …. ποδοπατάω την αξιοπρέπειά μου…
-Ποδοπατάω την αξιοπρέπειά μου…
-Εδώ και δυο χρόνια ζητιανεύω.
-Την περασμένη εβδομάδα είδα τον αδελφό σου….
-Ωραία… του μίλησες;
-Του μίλησα… δεν τον ήξερα τον άνθρωπο… του είπα ότι εχουμε υπάρξει (όντως) συνεργάτες.
-Μπράβο…. καλά έκανες….
-Του είπα την κατασταση μου…. Μου'δωσε 20 ευρώ. Οταν τον δεις να του πεις ότι τον ευχαριστω θερμα… με έσωσε.
-Τέλειωσαν όμως …. χθες.
-Εχεις τίποτα να μου δώσεις; Ντρέπομαι ρε Μάνο.
-Σωπα μωρέ…
Εβαλα το χέρι στην τσέπη…
Ειχα 45 ευρώ.
Του'δωσα μερικά….
Τα πήρε χωρίς να κοιτάξει το ποσόν και ταβαλε βαθειά στην τσέπη του ….
-Σε ευχαριστώ…. είπε κοιτάζοντας το πεζοδρόμιο.
-Εχεις καμμιά δουλειά;… ο,τιδήποτε.
-Δυστυχώς όχι Γιώργο… αλήθεια.
-Το ξέρω… αν σου πούνε…μάθεις κάτι εδω τριγυρίζω…
Πήρε τον καφέ του κι έφυγε.
Σταμάτησε στα δυο βήματα….
-Ξέρεις πάντα ήθελα να κάνω παιδιά… δεν έτυχε… Ευχαριστω τον Θεό γι' αυτο.
Ο καλύτερος FLOOR που'χα ποτέ γνωρίσει … ζητιάνευε.
Πίνω τον καφέ μου μέτριο… αυτιος εδω ήταν καταπικρος.
"Ποδοπατάω την αξιοπρέπειά μου!" μου'χε κολλήσει.
Αυτος που έδινε αυστηρές οδηγίες σε ΟΛΟΥΣ στα πλατό… ποδοπατούσε την αξιοπρέπεια του.
Αρνιόταν τα όνειρά του.
Υποσχέθηκα στον εαυτο μου ότι θα το έκανα (καλή ώρα) ποστ.
Προσωπικά ο ίδιος όλη αυτη την 6ετία-7ετία έχω ζητήσει δανεικά από φίλους.
Εχει τύχει μάλιστα δυο φορές τα μισά να τα δανείσω αμέσως σε φίλους που είχαν περισσότερη ανάγκη.
Ισως και αυτοί να δάνεισαν τα μισά των μισών σε άλλους…
Γαμώ το χρήμα μου ΓΑΜΩΩΩΩΩΩΩΩ!
Τι τιμή έχει μια αξιοπρέπεια;
Ξέρετε η αξιοπρέπεια είναι ενα πολύ σοβαρό ζωογόνο πραγμα… αμα όμως τρωθεί δύσκολα… μάλλον ποτέ… δεν επανέρχεται…. δεν υπάρχουν επιδιορθώσεις στραπατσαρισμένης αξιοπρέπειας,
Ετσι νομίζω τουλάχιστον.
Διαβάζω κι εκνευρίζομαι στο FB… αυτούς και αυτές (βασικά όλες) που διαλαλούν τα ψώνια τους, τα ταξίδια τους, τα νύχια τους, τα ρεβεγιόν τους, τις μαλακίες τους.
Καταλαβαίνω την ανάγκη τους.
Οι περισσότεροι/ες λένε ψέματα…
Κι αυτο το καταλάβαίνω.
Ισως να υπερβάλω που θυμώνω.
Γραφω όμως πάντα αυτο που νιωθω.
Πιθανώς και εκείνοι να κάνουν το ίδιο.
Βασικά όλοι το ίδιο κάνουμε.
Είδατε; Αλλαξα γνωμη μεσα σε ΜΙΑ παράγραφο.
Μάλλον είναι η ανάγκη να φωνάξεις: Αντέχω!
Διαβασα το ποστ για τον Κένι Σάνσομ (Αγγλος διεθνής ποδοσφαιριστής με δυο Μουντιάλ και ενα Euro… που σήμερα είναι στον δρόμο αγκαλια με ενα μπουκάλι κρασί.)
Αμέσως θυμήθηκα τον Γιωργο.
Συγγνώμη αν σας χάλασα την ιλουζιόν του Πνεύματος των Χριστουγέννων…αλλά όλοι μας βαδίζουμε στην άκρη του γκρεμού… μερικοί/κες στραβοπάτησαν.
Περάσαμε τα πρώτα 2-3 κρίσιμότατα χρόνια της κρίσης επειδή οι απανταχού τεχνοκράτες (και μερικοί κοπρίτες τηλε-συναδελφοι μου) μας έπεισαν ότι φταίγαμε εμείς κι όχι οι πολιτικοί.
Ας μην κλαίω πάνω από το χυμένο γάλα…
Ευχομαι όλοι μας να αποφύγουμε να μαγνητίσει το βλέμμα μας η θέα/αγκαλιά του γκρεμού που μπορεί να ρουφήξει τον οποιονδήποτε… κι ας αρχίσουμε να απομακρυνόμαστε από το θανατηφόρο μονοπάτι.
Λίγη … λιγότερη χαζοχαρουμενιά.. δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Γκόμενα και γκόμενο θα βρουμε όλοι… αργά ή γρήγορα…. όμως χωρίς αξιοπρέπεια και χωρίς σκέψη θα διαλέξουμε τον/την χειρότερο/η.
Ευχομαι σε όλους: το καλύτερο.
Αντί να "σβήσετε" τη ζωή σας…ξαναρχίστε την… ποτέ δεν είναι αργά.
