Τα γεγονότα (και φυσικά η ίδια) με επιβεβαιώνουν.
Το μεγάλο ρωσικό news-site: sputniknews.com ανήρτησε ένα άρθρο για την κατάσταση στη Συρία και τον ρόλο της Ρωσίας με σημείο αναφοράς την έρευνα της, που η ίδια είχε γραψει για λογαριασμό του http://www.counterpunch.org
Το sputnik προς τιμήν του ανέφερε συνεχώς το όνομα της Ελληνίδας δημοσιογράφου. Ετσι δλδ όπως πρέπει να γίνεται η σωστη δημοσιογραφία.
Σας διαβεβαιώνω ότι δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά.
Μάνος Αντώναρος
Τα αποτυπώματα της Δύσης παντού στη Συρία
Η Ευρώπη απο τη μια δίνει άσυλο και απο την άλλη συνεχίζει τις μυστικές επεμβάσεις στη Συρία που τροφοδοτούν τον πόλεμο, γράφει η ελληνίδα δημοσιογράφος Φραγκίσκα Μεγαλούδη.
Μεταξύ των ετών 2006 και 2010, οι ΗΠΑ δαπάνησαν πάνω από δώδεκα εκατομμύρια δολάρια για να στηρίξουν και να προκαλέσουν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και προπαγάνδα στη Συρία, αποκαλύπτει η δημοσιογράφος Φραγκίσκα Μεγαλούδη, αναφερόμενη στα 7000 απόρρητα έγγραφα που διέρρευσε το Wiki Leaks.
«Τα απόρρητα έγγραφα αποκαλύπτουν ότι 6,3 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την στήριξη του Κινήματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, μια άγνωστης και σκοτεινή οργάνωσης Σύρων αντιφρονούντων με έδρα το Λονδίνο. Ανάμεσα στις δραστηριότητες της οργάνωσης, ήταν και η λειτουργία του δορυφορικού καναλιού Barata, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διαμαρτυρίες του 2010 και 2011 στη Συρία» τονίζει η δημοσιογράφος στην έρευνα της που δημοσιεύτηκε στο CounterPunch και στο ICH (Information Clearing House).
«Τα υπόλοιπα 6 εκατομμύρια οι ΗΠΑ τα δαπάνησαν για την στήριξη ανταρτών και ακτιβιστών αλλά και για επιμόρφωση δημοσιογράφων για την επικοινωνιακή διαχείριση της συριακής κρίσης προς όφελος των ανταρτών» συμπληρώνει.
Παραδόξως ο εκπρόσωπος του State Department Mark Toner, παραδέχτηκε τον Απρίλιο του 2011 την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών και την αυθεντικότητα των αποκαλύψεων του Wiki leaks δικαιολογώντας το όμως ως «προώθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας στη Συρία» και βαφτίζοντάς του αντάρτες «κινήματα πολιτών».
Δεν ήταν όμως μόνο οι ΗΠΑ που στήριξαν τα αντικυβερνητικά κινήματα στη Συρία. To 2012 η Γαλλία και η Βρεττανία πίεζαν τη χαλάρωση των περιορισμών που έθετε η ΕΕ στην πώληση όπλων στους αντάρτες τη Συρίας τους οποίους αναγνώριζαν ως «τον μοναδικό εκπρόσωπο του Συριακού λαού».
Η Μεγαλούδη στην έρευνα της αναφέρεται λεπτομερώς στο γεγονός ότι η Γαλλία ήταν η πρώτη ευρωπαική χώρα που αναγνώρισε την Εθνική Συμμαχία των Συριακών Επαναστατικών Αντιπολιτευτικών Δυνάμεων, ένα γκρουπ ανταρτικών ομάδων που δημιουργήθηκε στη Ντόχα του Κατάρ με χρηματοδότηση απο τις χώρες του Κόλπου, ως τη νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας. Η κινηση αυτή χαιρετίστηκε αμέσως απο την Τουρκία και τις Αραβικές χώρες οι οποίες έσπευσαν επίσης να αναγνωρίσουν τους αντάρτες ως τη μόνη κυβέρνηση τη χώρας.
«Τον Δεκέμβριο του 2012 σε μια συνάντηση στο Μαρακές, οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν επίσημα τη στήριξη τους στην Εθνική Συμμαχία των ανταρτών» υπενεθυμίζει η δημοσιογράφος και προσθέτει ότι στο Μαρακές περισσότερες απο 100 χώρες αναγνώρισαν την Εθνική Συμμαχία «παρά τους διάχυτους φόβους ότι τα μέλη της είχαν στενούς δεσμούς με την Αλ Κάιντα».
Η Γαλλία άλλωστε και οι ΗΠΑ δεν έκρυψαν ποτέ το γεγονός ότι εξοπλίζουν τους αντάρτες, αδυνατώντας να ξεχωρίσουν τους μετριοπαθείς απο τους ισλαμιστές και όπως αναφέρει η ελληνίδα δημοσιογράφος «Η Γαλλία δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ για εξοπλίσει τους Σύρους αντάρτες. Το 2014 ο Francois Hollande θα παραδεχτεί κυνικά σε συνέντευξη στην Le Monde ότι η Γαλλία ήδη από τα τέλη του 2012, εξόπλιζε και εκπαίδευε τους αντάρτες γιατί «είναι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν τη δημοκρατική διαδικασία στην Συρία».
Η δημοσιογράφος αποκαλύπτει με λεπτομέρειες το παρασκήνιο της νατοικής επέμβασης στη Λιβύη και πως αυτό συνδέεται με την συριακή αντίσταση: «Τον Σεπτέμβριο του 2012 το αμερικανικό προξενείο και μια μυστική βάση της CIA στη Βεγγάζη της Λιβύης δέχονται επίθεση από ντόπια ένοπλη ομάδα. Η επίθεση έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του αμερικανού προξένου Christopher Stevens και τριών ακόμα υπαλλήλων. Κανείς όμως δεν ρώτησε γιατί οι ΗΠΑ είχαν προξενείο σε μια περιοχή που λυμαίνονταν οι ντόπιες ένοπλες ομάδες και τι ακριβώς έκανε εκεί. Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο που διέρρευσε απο το Πεντάγωνο, ο πρόεδρος Ομπάμα και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογκαν είχαν έρθει σε μυστική συμφωνία στις αρχες του 2012 βάση της οποίας η CIA και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες MI6 θα αναλάμβαναν την μεταφορά του οπλοστασίου του Καντάφι εκτός Λιβύης και θα το διοχέτευαν στους σκληροπυρηνικούς του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που δεν ήταν άλλοι από τους τζιχαντιστές του μετώπου Al Nusrah. Η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ είχαν αναλάβει την χρηματοδότηση της επιχείρησης της οποίας η κάλυψη ήταν μια αυστραλέζικη εταιρία.»
Η σφαγή της Ghouta
«Είναι νωρίς το πρωί και ένας κίτρινος καπνός γεμίζει το προάστιο της Ghouta κοντά στη Δαμασκό, το οποίο ελέγχουν δυνάμεις ανταρτών. Λίγες ώρες αργότερα τα άψυχα σώματα πάνω από 1000 ανθρώπων, ανάμεσα τους και 300 παιδιά θα κείτονται στους δρόμους. Πρόκειται για μια απο τις χειρότερες επιθέσεις με χημικά όπλα στην ιστορία του συριακού εμφυλίου. Ο πρόεδρος Ομπάμα θα δηλώσει συγκλονισμένος, ότι ‘η Συρία πέρασε την ‘κόκκινη γραμμή’», θα σπεύσει να κατηγορήσει το συριακό καθεστώς και θα ανακοινώσει στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ για να διώξει τον Ασαντ απο την εξουσία. Δυο μέρες όμως πριν την επίθεση, θα αλλάξει γνώμη δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να προχωρήσει στην στρατιωτική επέμβαση χωρίς την έγκριση του Κογκρέσο» γράφει η Φραγκίσκα Μεγαλούδη.
Η δημοσιογράφος παρουσιάζει τις αποκαλύψεις του βραβευμένου με πούλιτζερ Seymour Hersh ο οποίος έφερε στη δημοσιότητα απόρρητα έγγραφα στα οποία αναφέρεται ότι το μέτωπο Al Nusrah είχε προμηθευτεί χημικά όπλα και συγκεκριμένα αέριο Σαρίν, με τη διαμεσολάβηση Τούρκων και Σαουδάραβων, με σκοπό να πραγματοποιήσουν επίθεση μεγάλης έκτασης στη Συρία. «Λίγους μήνες πριν την επίθεση, η τουρκική αστυνομία είχε συλλάβει αντάρτες του μετώπου Al Nusrah για κατοχή αερίου σαρίν αλλά παρόλο που είχαν προταθεί βαριές ποινές μέχρι και 25 ετών, λίγο καιρό μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Ήταν η εποχή που ο Άσαντ με τη στήριξη των Ρώσων κέρδιζε σημαντικό έδαφος στη Συρία, κάτι που μάλλον ανησυχούσε τόσο τις ΗΠΑ, και την ΕΕ όσο και την Τουρκία και την Σαουδική Αραβία, για διαφορετικούς λόγους την καθε μία. Χρειαζόταν μια κίνηση αντιπερισπασμού ώστε η κοινή γνώμη να στραφεί πάλι κατά του Άσαντ και να δικαιολογηθεί μια στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή».
«Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να αποκαλυφθεί το πραγματικό παρασκήνιο του συριακού πολέμου» γράφει η Φραγκίσκα Μεγαλούδη και καταλήγει πως «τα πνιγμένα σώματα των προσφύγων τάραξαν τις συνειδήσεις αλλά δεν άλλαξαν τις πολιτικές».
Η πρωτότυπη έρευνα της Φραγκίσκας Μεγαλούδη στα αγγλικά εδώ
