Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε στην Αθήνα για τον τελικό του Super Cup απέναντι στον Ολυμπιακό στο «Μελίνα Μερκούρη» με τις πιθανότητες να είναι όλες κατά του, κάτι που χρησιμοποίησε ως κίνητρο και ενέργεια για να πάρει την πρώτη κούπα της σεζόν... Και τα κατάφερε!
Ο Δικέφαλος πραγματοποίησε μία σπουδαία εμφάνιση σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα και μαζί με πάθος και ψυχή που είναι απαραίτητα σε τέτοιες αναμετρήσεις, έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου κόντρα σε μία ομάδα που έχει σαφώς μεγαλύτερη ομοιογένεια αλλά και εμπειρία από τέτοια ματς, ενώ έπαιζε και στην έδρα της.
Οι ασπρόμαυροι κατάφεραν να κρατήσουν τον Ολυμπιακό μόλις στους 2 άσσους, αριθμός που για μία ομάδα που σερβίρει εκπληκτικά είναι μικρός, ενώ με μπροστάρη τον Μένιο Κοκκινάκη που ήταν εξαιρετικός σε όλους τους τομείς του ως λίμπερο, ο ΠΑΟΚ κράτησε σε μεγάλο βαθμό την πίσω ζώνη του έχοντας απαντήσεις στις «φωτοβολίδες» των γηπεδούχων και μη ταλαιπωρώντας ιδιαίτερα τον Γαλιώτο που μοίρασε σε γενικές γραμμές πολύ καλά το παιχνίδι.
Ο ΠΑΟΚ λειτούργησε εξαιρετικά στο μπλοκ-άμυνα με ηγέτη τον καταπληκτικό Σαμουλένκο που με το... καλημέρα δείχνει την ποιότητα και δύναμή του πάνω στο φιλέ (6 μπλοκ), με την δουλειά να συμπληρώνεται από τον Λινάρδο που δείχνει εξαιρετικά ανεβασμένος το τελευταίο διάστημα. Παράλληλα, ο Ντεν Ντρις με αποτελεσματικότητα στην επίθεση άνω του 50% (20/37) ηγήθηκε της επίθεσης του Δικεφάλου, με πολλές κερδισμένες κόντρες μπάλα μάλιστα, ενώ ο υποτονικός στα πρώτα τέσσερα σετ Φαν Χάρντερεν, έβγαλε προσωπικότητα στο τάι μπρέικ δίνοντας σκορ στην ομάδα του.
MVP της αναμέτρησης δεν θα μπορούσε να είναι άλλος εκτός του Άξελ Τρούχτσεφ, ο οποίος δήλωσε παρών σε όλες τις κρίσιμες φάσεις του ματς, ξεμπλοκάροντας την ομάδα του, ενώ στο πέμπτο και καθοριστικό σετ άνοιξε την διαφορά με δικά του σερβίς. Ο Βούλγαρος δείχνει ότι έχει ταιριάξει πολύ γρήγορα με τους υπόλοιπους και αυτό βγαίνει στο γήπεδο.
Τέλος, οι ασπρόμαυροι πήραν σημαντική βοήθεια τόσο από τον Γάτση όσο και τον Τακουρίδη σε διάφορα σημεία του αγώνα, με τον πρώτο μάλιστα να δημιουργεί διαφορά με τα εξαιρετικά σερβίς του και άσο στο τρίτο σετ που κατέληξε σε ασπρόμαυρα χέρια.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, με τις προσθήκες των Γαλιώτου και Σαμουλένκο, βρήκε την... σπίθα που έψαχνε και η επισφράγησή της είναι η κατάκτηση του Super Cup, με τον Δικέφαλο να βλέπει πλέον με διαφορετική ψυχολογία τους μεγάλους αντιπάλους του αλλά και τους τίτλους που έρχονται.
Και αν ο Τρούχτσεφ ήταν ο MVP της αναμέτρησης, αυτός που είναι MVP των τελευταίων δύο ετών στο τμήμα βόλεϊ του ΠΑΟΚ είναι ο προπονητής του, Γιόσκο Μιλενκόσκι. Ένας από τους λίγους ανθρώπους που πίστεψε, πιστεύει και θα πιστεύει στην ομάδα του όσες δυσκολίες και να έρθουν. Και αυτή ακριβώς είναι η συνταγή της επιτυχίας του Δικεφάλου των τελευταίων δύο ετών, όπου με μικρότερο μπάτζετ από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό καταφέρνει να είναι πρωταγωνιστής. Και όλα αυτά, εφάπτονται στο γεγονός ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό κόουτς, άριστο γνώστη του αθλήματος που έχει δέσει πολύ με τον σύλλογο.
Κλείνοντας, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ το γεγονός ότι τόσο πριν όσο και μετά το φινάλε της αναμέτρησης, σε ένα παιχνίδι «ειδικών συνθηκών» όπως χαρακτηρίστηκε όπου η έδρα βγήκε με κλήρωση, ακούστηκε μόνο ο ύμνος του Ολυμπιακού, ενώ τραγούδια έπαιζαν μόνο μετά τους πόντους των «ερυθρολεύκων». Στο φινάλε δε όπου ο Τακουρίδης σήκωσε την κούπα στον ουρανό του Ρέντη, η μοναδική μουσική υπόκρουση ήταν τα συνθήματα των παικτών του Δικεφάλου για την κατάκτηση του τίτλου. Και όλα αυτά σε ένα ματς... γιορτή.
