Ηγέτης δε γεννιέσαι. Γίνεσαι. Ή δε γίνεσαι, και γεννιέσαι; Εν πάση περιπτώσει, μικρή σημασία έχει. Γιατί ο Κώστας Μανωλάς είναι και τα ΔΥΟ. Και γεννήθηκε ηγέτης και έγινε ηγέτης και φεύγει ηγέτης! Ποιος που δεν είναι ηγέτης θα προλάβαινε να κάνει τόσα σε εννέα μήνες; Κανείς. Να αποθεώσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Να πανηγυρίσει για τη Νότιγχαμ. Να κρεμάσει τον Βάλτσικ και μετά να κατηγορήσει και τον Τσέχο γκολκίπερ επειδή τον κρέμασε. Να πάει στον Οικονομόπουλο. Να βγει στο Mega Channel. Να αποθεώσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Να χρησιμοποιήσει την προσωπικότητά του για να πείσει τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη για να μην δεχτεί ο Ολυμπιακός πέμπτο γκολ. Να ζητήσει συγγνώμη μετά για τα τέσσερα γκολ. Να αποθεώσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Να αφιερώσει και τραγούδι στον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ναι, ο Κώστας Μανωλάς έμοιαζε με μια μεταγραφή που θα άλλαζε επίπεδο τον Ολυμπιακό. Έτσι παρουσιαζόταν και έτσι ήταν τον προηγούμενο Δεκέμβριο. Στιγμές περηφάνιας εκείνο το απόγευμα στα γραφεία του Ολυμπιακού, με τον πρόεδρο και το αγαπημένο του παιδί να ετοιμάζονται να σφάξουν το μόσχο τον σιτευτό και τον κόσμο από κάτω να παραληρεί. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έδινε το σύνθημα, ανακοινώνοντας ότι ο Κώστας Μανωλάς είναι προσωπική του επιλογή και θα βρουν τρόπο οι προπονητές να τον αξιοποιήσουν.
«Είναι ένας παίκτης με μεγάλη ψυχή, δύναμη, ταχύτητα και εμπειρία. Έχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό που χρειάζεται ένας παίκτης για να παίζει στον Ολυμπιακό, να ηγείται και να κερδίζει παιχνίδια. Καταρχάς, η ηλικία του 30 χρονών είναι η καλύτερη για ένα στόπερ που έχει την εμπειρία για να μπορεί να ανταπεξέλθει σε μεγάλους αγώνες. Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τον Ολυμπιακό ήταν πάντα κοντά στον Ολυμπιακό. Είναι ένας παίκτης με μεγάλη ψυχή, από μικρός ακόμα, φανταστείτε τώρα. Μεγάλη δύναμη, μεγάλη ταχύτητα, μεγάλη εμπειρία πλέον από μεγάλες ομάδες του εξωτερικού και οπωσδήποτε κι ένα άλλο χαρακτηριστικό που έχει ο Κώστας που χρειάζεται ένας παίκτης για να παίζει στον Ολυμπιακό, να ηγείται και να κερδίζει παιχνίδια, είναι ότι έχει και μεγάλα καρύδια».
Ακολουθούν μερικοί χαρακτηριστικοί τρόποι που φάνηκαν χρήσιμα τα μεγάλα καρύδια του Κώστα Μανωλά στον Ολυμπιακό:
* Ένα εξαιρετικά καρυδάτο tweet μετά την ισοπαλία του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο.
* Εμφανίστηκε και έκανε εξαιρετικά καρυδάτες δηλώσεις στο Mega Channel εναντίον των προπονητών της Εθνικής ομάδας.
* Πήγε να βάλει ένα καρυδάτο αυτογκόλ στον Βάλτσικ, αλλά τον έσωσε ο Τσέχος γκολκίπερ.
* Να διαρρέεται στον Τύπο καρυδάτα ότι ο Πέδρο Μαρτίνς είναι σε δυσαρέσκεια επειδή ο Κώστας Μανωλάς μένει στον πάγκο.
* Πανηγύρισε το πρωτάθλημα και τραγούδησε καρυδάτα, αφιερώνοντας το τραγούδι του στον Βαγγέλη Μαρινάκη.
* Να διαρρέεται στον Τύπο ότι φταίει ο Πορτογάλος και όχι ο Μανωλάς που έχασε όλες τις μονομαχίες από τον Πιερό.
* Α, ναι! Να χάνει καρυδάτα όλες τις μονομαχίες από τον Πιερό στο ματς με την Μακάμπι στο Στάδιο Καραϊσκάκη.
* Να ζητήσει από τον διαιτητή να λήξει το ματς με την Μακάμπι, για να μην δεχτεί και πέμπτο γκολ η Εθνική!
* Να κοιτάζει – αλλά ποιος άλλος κοιτάζει τόσο καρυδάτα; – τους παίκτες της Σλόβαν να παίζουν βόλεϊ με κεφαλιές μέσα στην περιοχή του Ολυμπιακού, για το 2-2.
* Να κουνήσει – καρυδάτα είναι η αλήθεια – το κεφάλι του και από απόσταση ασφαλείας την ώρα που αμαρκάριστος ο Γκεσάντ έκανε το 2-1 για τη Ναντ.
Κυρίως, όμως, και αυτή πρέπει να μνημονεύεται ως η πιο καρυδάτη απόδειξη για την καρυδάτη επιστροφή του Κώστα Μανωλά στον Ολυμπιακό, ήταν όταν έκανε μια ανάρτηση στο Instagram για τον Μαρινάκη. «Οι ηγέτες του ελληνικού ποδοσφαίρου απέδειξαν ότι η Ελλάδα δεν τους χωράει. Πολλά συγχαρητήρια». Αυτό είναι το μυστικό. Ο Κώστας Μανωλάς δεν χωράει στην Ελλάδα. Ποτέ δεν ξέρεις, όμως… Μπορεί σε μερικά χρόνια να γυρίσει και πάλι.
«Από την πρώτη στιγμή που αγωνίστηκα με τη φανέλα ένιωσα ένα συναίσθημα που δεν το έχω ξανανιώσει με καμία φανέλα που έχω βάλει στη ζωή μου. Αυτό που με έκανε να γυρίσω είναι ότι ανυπομονώ να παίξω στο Καραϊσκάκη με γεμάτο κόσμο. Τον κόσμο του Ολυμπιακού δεν τον έχω συναντήσει πουθενά. Γύρισα γιατί θέλω να παίζω στο Καραϊσκάκης μπροστά στον κόσμο του Ολυμπιακού. Δεν υπάρχει κάτι χρηματικό, θέλω να αγωνιστώ τώρα στον Ολυμπιακό, που είμαι καλά. Όχι στα 34-35 που θα θεωρούμαι σε εισαγωγικά τελειωμένος. Θέλω να παίξω και όταν νιώσω ότι δεν μπορώ, να σταματήσω».
Προς το παρόν, όμως, προέχει η τέχνη. Το τραγούδι. Ο στίχος.
Bye, μωρό μου, bye, φεύγω για Ντουμπάι.
Πρόεδρε για πάρτη σου!
Τελικά εσένα δεν πρέπει να σε πάρουμε για ποδοσφαιριστή. Έπρεπε να σε πάρουμε για το τραγούδι!
Φεύγω για Ντουμπάι, μαζί σου άλλο δεν πάει.
