Στο ακροατήριο δεν μίλησε κανείς. Όσοι είχαν δώσει ονόματα και είχαν αναγνωρίσει πρόσωπα (και ήταν αρκετοί αυτοί), πήραν πίσω τις αρχικές καταθέσεις τους, ισχυριζόμενοι ότι ήταν προϊόν πιέσεων από την αστυνομία που αναζητούσε ενόχους.
Άλλοι, κατήγγειλαν ξυλοδαρμούς, απειλές και εκβιασμούς για να μην μιλήσουν, όχι μόνο από αντίπαλους οπαδούς, αλλά και από ομοϊδεάτες τους!
Ήταν ο νόμος της σιωπής, η «ομερτά»: Δεν προδίδεις ποτέ, ούτε καν τον μεγαλύτερο εχθρό σου, διότι απλά είστε το ίδιο πράγμα και οι διαφορές πρέπει να λυθούν… κάπως αλλιώς και κάπου αλλού!
Οι αντιφάσεις αμέτρητες που σε πολλές περιπτώσεις προκαλούσαν και την οργή του δικαστηρίου που αντιδρούσε και έθετε θέμα αξιοπιστίας των μαρτύρων.
Παραθέτουμε ορισμένες καταθέσεις από τα δύο δικαστήρια σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, χαρακτηριστικές της περίστασης:
Ο μάρτυρας Κ.Δ. κατέθεσε: «Με έχουν απειλήσει μετά τα επεισόδια. Θα φας πολύ ξύλο, μου είπαν στο τηλέφωνο. Απείλησαν και εμένα και τους γονείς μου».
Ο παραπάνω μάρτυρας, όταν ήρθε η ώρα να καταθέσει σε δεύτερο βαθμό, τρία χρόνια μετά, προέκυψε ότι έχει δεχτεί δύο άγριες επιθέσεις και από το πολύ ξύλο δεν μπορεί να μετακινηθεί και πρέπει να μπει στο χειρουργείο!
Ο μάρτυρας Η.Κ. που έτρεμε και εν τέλει λιποθύμησε στην διάρκεια της κατάθεσής του, είπε: «Κάποιες φωτογραφίες που αναγνώρισα, δεν ήξερα τι έλεγα. Ήμουν πολύ φορτισμένος. Ό,τι μου έδειχναν, έλεγα ναι! Είχα θολώσει!».
Για τον παραπάνω μάρτυρα, ο Ανδρέας Φιλόπουλος, πατέρας του Μιχάλη, είχε πει κατά την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό: «Ο Η.Κ. είναι το κλειδί στην ιστορία. Έχει φάει πάρα πολύ ξύλο μετά τα όσα έγιναν. Μου έλεγε: “Όλοι ξέρουν, γιατί δεν σου λένε; Φοβάμαι να μιλήσω, με έχουν σαπίσει στο ξύλο”».
Ο ίδιος ο Ανδρέας Φιλόπουλος, στην κατάθεσή του στο εφετείο, ανέφερε: «Στο πρώτο δικαστήριο δεν μίλαγε κανείς. Ούτε τώρα θα μιλήσουν. Φοβούνται. Τους έχουν σαπίσει στο ξύλο, όπως τον Η.Κ. και τον Κ.Δ. Τώρα ο Η.Κ. είναι εκτός Ελλάδας, κρύβεται. Έχει δει ποιοι σκότωσαν τον Μιχάλη, γι’ αυτό είναι εξαφανισμένος. Έμεινε ένα μήνα στο ΚΑΤ. Πολύ ξύλο έφαγε και ο Γ.Η. γιατί ήρθε και μου είπε ότι προπομπός ήταν ο ταξιτζής. Και όταν του είπα γιατί δεν τα λέει στο δικαστήριο που είπε ότι δεν γίνεται γιατί τον έχουν δείρει. Γενικά, όποιος μάρτυρας με έχει πλησιάσει, έχει φάει ξύλο. Και ο Α.Π. που ήταν μαζί με τον Μιχάλη, μου είπε ότι δεν έρχεται στο δικαστήριο γιατί απειλείται η ζωή του».
Η Αφροδίτη Φιλοπούλου, μητέρα του Μιχάλη, είχε καταθέσει στο εφετείο: «Ο Η.Κ. κρυβόταν αρχικά στην Φοινικούντα. Είπε στον άντρα μου: “Κύριε Ανδρέα, ξέρω, αλλά φοβάμαι να μιλήσω. Όλοι ξέρουν, γιατί να μιλήσω μόνο εγώ που με χτυπήσανε;”. Ήταν πολύ καιρό στο νοσοκομείο γιατί τον χτύπησαν άσχημα. Είμαι σίγουρη ότι έχει δει τους δολοφόνους του Μιχάλη».
Ο μάρτυρας Β.Ο. κατέθεσε: «Τον Η.Κ. που ήταν μαζί με τον Μιχάλη και τα είδε όλα, τον απειλούσαν και τον είχαν δείρει δύο φορές. Του έλεγαν ότι θα τον σκοτώσουν και θα του κάψουν το σπίτι. Τώρα είναι στον Καναδά για να γλιτώσει».
Εξάλλου, υπήρχαν και αρκετοί που ανασκεύασαν την πρώτη τους κατάθεση (που ήταν άκρως αποκαλυπτική με συγκεκριμένα ονόματα), υποστηρίζοντας πως πιέστηκαν από την αστυνομία για να την δώσουν:
Ο μάρτυρας Η.Μ. κατέθεσε: «Αναγκάστηκα να πω ψέματα στην ανακρίτρια, ύστερα από πιέσεις. Ήθελα να γλιτώσω γιατί τους έμπλεκαν όλους. Ήταν πολύ εχθρικό το κλίμα στην ανάκριση».
Ο μάρτυρας Κ. κατέθεσε: «Η αστυνομία μου είπε τα ονόματα, δεν τα είπα μόνος μου. Δεν ξέρω κανέναν. Υπό ψυχολογική πίεση υπέγραψα το χαρτί γιατί μου έλεγαν ότι θα κατηγορηθώ».
Ο μάρτυρας Ν.Β. κατέθεσε: «Με απειλούσε ο αστυνομικός να αναγνωρίσω κάποια πρόσωπα. Ήμουν πιεσμένος ψυχολογικά. Ό,τι μου έλεγαν είπα. Με τρελάνανε εκεί πέρα. Φοβόμουν και στην ανακρίτρια, γιατί με απειλούσε η αστυνομία. Μου έλεγαν ότι θα με κρεμάσουν ανάποδα. Ήμουν τρομοκρατημένος. Με απειλούσαν ότι θα πάω φυλακή και ότι δεν θα ξαναδώ τους γονείς μου. Ότι θα φάω 20 χρόνια αν δεν πω κάτι. Ό,τι έχω πει στην ανακρίτρια είναι ψέματα. Ισχύουν αυτά που λέω τώρα»!
Στον τελευταίο μάρτυρα, από την πλευρά της πολιτικής αγωγής κατατέθηκε μήνυση για ψευδορκία.
Ποιοι καταδικάστηκαν και ποιοι αθωώθηκαν για την δολοφονία Φιλόπουλου
Σε πρώτο βαθμό, η πολύκροτη δίκη ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2008 και ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Σε δεύτερο βαθμό, η δίκη ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2012 και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του ίδιου έτους.
Κατηγορούμενοι για την ανθρωποκτονία ήταν 9 άτομα. Σε πρώτο βαθμό καταδικάστηκαν 3 (και 6 αθωώθηκαν), ενώ σε δεύτερο οι 3 έγιναν 4. Και στις δύο περιπτώσεις, μόνο ένας καταδικάστηκε για φυσική αυτουργία, ενώ οι άλλοι 3 για απλή συνέργεια (ψυχική συνδρομή).
Συγκεκριμένα, ο Χρήστος Σακάτης καταδικάστηκε για φυσική αυτουργία σε ανθρωποκτονία και του επιβλήθηκε ισόβια κάθειρξη. Στο εφετείο, όμως, του αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά και τα ισόβια μετατράπηκαν σε κάθειρξη 16 ετών.
Ο Βασίλης Ψικάκος και ο Νίκος Βαγιόπουλος καταδικάστηκαν σε 10ετή κάθειρξη για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία. Η ίδια ποινή παρέμεινε και σε δεύτερο βαθμό.
Στον εφετείο (καθώς είχε αθωωθεί κατά πλειοψηφία σε πρώτο βαθμό αλλά άσκησε έφεση ο εισαγγελέας), καταδικάστηκε για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία και ο Βασίλης Ρουμπέτης, με ποινή 12ετούς κάθειρξης.
Αθώοι για την ανθρωποκτονία κρίθηκαν οι Γιάννης Ανδρόνικος, Μιχάλης Κουντούρης, Απόστολος Κοράκης, Αναστάσιος Πούλος και Μιχάλης Μπεκάκος.
Όλοι οι καταδικασθέντες είναι σήμερα εκτός φυλακής, είτε γιατί εξέτισαν μέρος της ποινής τους, είτε εκμεταλλευόμενοι τον περίφημο «νόμο Παρασκευόπουλου» για την αποσυμφόρηση των φυλακών…
Συνολικά για την υπόθεση, δικάστηκαν 27 άτομα, για διάφορα αδικήματα: Πέραν της ανθρωποκτονίας, ήταν για εγκληματική οργάνωση, έκρηξη, οπλοκατοχή, αλλά και για ευρήματα σε συνδέσμους όπου κατηγορούμενοι πήγαν οι κατά το νόμο υπεύθυνοι.
Από αυτούς, καταδικάστηκαν 8 για οπλοκατοχή, με ποινές φυλάκισης από 3 έως 6 μήνες με τριετή αναστολή.
Αθωώθηκαν όλοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, καθώς το δικαστήριο έκρινε πως υπήρξε μια ευκαιριακή συνεννόηση και όχι μια δομημένη-οργανωμένη ομάδα.