Το 1927 ο γενικός γραμματέας της Γαλλικής Ομοσπονδίας, Henri Delaunay, πρότεινε για πρώτη φορά στην FIFA τη διεξαγωγή τουρνουά ανάμεσα στις Εθνικές της Ευρώπης και επανέφερε την ιδέα το 1954 όταν πήρε πόστο στην UEFA. Έναν χρόνο αργότερα έφυγε από τη ζωή, όμως το 1960 γεννήθηκε η νέα διοργάνωση. Προκριματικά του ενός ματς μείωσαν τις ομάδες σε 16 και έπειτα από δύο διπλά νοκ-άουτ θα προέκυπταν οι 4 που θα έπαιζαν στην τελική φάση του θεσμού. Επιβράβευση για τη συμμετοχή ήταν 200 ελβετικά φράγκα.

Τεράστια ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, όπως Ιταλία, Ολλανδία, Αγγλία αλλά και η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια του 1954, Δυτική Γερμανία, ενώ η Ισπανία στα προκριματικά δεν δέχθηκε να παίξει για πολιτικούς λόγους. Αφού οι 4 έγιναν γνωστοί αποφασίστηκε ότι η διοργάνωση θα φιλοξενηθεί στην Γαλλία. Η Σοβιετική Ένωση νίκησε 3-0 την Τσεχοσλοβακία και στον άλλο ημιτελικό, αν και οι διοργανωτές προηγήθηκαν με 2-0, ηττήθηκαν με 5-4 από την Γιουγκοσλαβία στο ματς που μέχρι σήμερα παραμένει αυτό με τα περισσότερα γκολ.

Στον τελικο του Parc des Princes, ένα γήπεδο που πριν 4 χρόνια είχε φιλοξενήσει τον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μπροστά σε 17.966 θεατές η Σοβιετική Ένωση του Γκαβριίλ Κατσάλιν τέθηκε αντιμέτωπη με την Γιουγκοσλαβία, η οποία προηγήθηκε στο πρώτο μέρος με τον Γκάλιτς. Η ΕΣΣΔ ισοφάρισε νωρίς στην επανάληψη με τον Μετρεβέλι και αφού ο leader, Λεβ Γιασίν, έκανε μια σειρά από εκπληκτικές επεμβάσεις το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, όπου ο Πονεντέλνικ σκόραρε στο 113’ και με 2-1 της χάρισε το πρώτο Euro της ιστορίας.

Όπως και στην πρώτη διοργάνωση, οι ομάδες έδωσαν προκριματικά. Ήταν 30 ]αυτές - έμειναν 29 αφού η Ελλάδα αρνήθηκε να αγωνιστεί κόντρα στην Αλβανία για πολιτικούς λόγους - και έπαιξαν μεταξύ τους διπλά νοκ-άουτ μέχρι να φτάσουμε στους 4 που θα συμμετείχαν στην τελική φάση. Ξανά, η χώρα που θα φιλοξενούσε το τουρνουά επιλέχθηκε αφότου έγιναν γνωστές οι Εθνικές που προκρίθηκαν και επιλέχθηκε να είναι η Ισπανία, η οποία θα διεκδικούσε τον τίτλο μαζί με την κάτοχο, Σοβιετική Ένωση, και τις Δανία, Ουγγαρία.

Στον πρώτο ημιτελικό, η Ισπανία προηγήθηκε 1-0 με τον Περέδα, όμως η Ουγγαρία ισοφάρισε στο 84’ και πήγε το ματς στην παράταση. Εκεί, ο Αμάνθιο βρήκε δίχτυα στο 112’ και με 2-1 έστειλε την La Roja στον τελικό. Μερικές ώρες αργότερα, η ΕΣΣΔ σκοράροντας δύο φορές στο πρώτο μέρος επιβλήθηκε άνετα της Δανίας στο Camp Nou (3-0) και έκλεισε θέση για τον δεύτερο σερί τελικό της ιστορίας της. Στις 21 Ιουνίου του 1964, στο Santiago Bernabeu βρέθηκαν 80.000 θεατές για να δουν την Ισπανία να παίζει με την Σοβιετική Ένωση.

Προπονητής των Ιβήρων ήταν τότε ο Χοσέ Βιγιαλόνγκα, ο οποίος βασιζόταν στο ταλέντο και είχε οδηγήσει την Ρεάλ Μαδρίτης στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1956 και το 1957, και την Ατλέτικο στο Κύπελλο Κυπελλούχων το 1962. Ο Περέδα άνοιξε και πάλι το σκορ με το πιο γρήγορο γκολ σε τελικό μέχρι σήμερα (6') και παρότι οι Σοβιετικοί ισοφάρισαν με τον Χουσαΐνοβ δύο λεπτά μετά, ο Μαρθελίνο «χτύπησε» στο 84’ και με 2-1 έκανε την Ισπανία την πρώτη χώρα που φιλοξενεί και κατακτά το Euro.