MENU

Μία από τις πιο διαχρονικές και ιστορικές ατάκες της Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν αυτή που έλεγε πως: «αν δίνεις σημασία στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς». 

Μόνο που η Σιδηρά Κυρία δεν είχε ιδέα (φάνηκε κιόλας στην πορεία του χρόνου) από ποδοσφαιρικό διοικείν, από αποφάσεις που μοιάζουν αυστηρά εταιρικές, αλλά επηρεάζουν την καθημερινότητα και την ψυχική ισορροπία χιλιάδων ανθρώπων.

Εκεί, μία λάθος κίνηση μπορεί να καταστρέψει ό,τι χτίζεις χρόνια με κόπο, μπορεί να σε φέρει απέναντι σε ανθρώπους που πορεύεσαι μαζί, με τις ίδιες ανησυχίες, την ίδια τρέλα, την ίδια εξάρτηση.

Το ποδόσφαιρο κρύβει πίσω του μία πελώρια συναισθηματική χοάνη. Έχει ψυχή και καρδιά. Έχει μνήμη. Έχει ιδανικά. Έχει μερικές αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές.

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ φημίζεται για την πολυσυλλεκτικότητα και την ευρύτητα των απόψεων του. Αγαπημένο του χόμπι να γκρινιάζει εναντίον όλων (με μία αδυναμία στα εκάστοτε στελέχη της ΠΑΕ), να μουρμουρίζει, να αμφισβητεί, να στραβώνει, να αυτομαστιγώνεται και στα καλά, μα και στα άσχημα.

Όλοι είναι «άμπαλοι» μέχρι αποδείξεως του εναντίου, όλοι είναι «λίγοι» μέχρι αποδείξεως του εναντίου, όλοι είναι περαστικοί, το άτυπο πολίτευμα του ασπρόμαυρου πλανήτη είναι μία ιδιότυπη προεδρική λαοκρατία, που δεν αφήνει τίποτα και κανέναν σε χλωρό κλαρί, τρώγεται με τα ρούχα της, μόνο και μόνο για να τα ξαναβρεί με δύο μόνο λέξεις: «ΠΑΟΚ είσαι».

Είναι από τις ελάχιστες φορές που η κοινή γνώμη ταυτίστηκε τόσο πολύ, οι διαφορετικές φωνές ήταν ελάχιστες, μία ιδιαίτερη -μα όχι ανεξήγητη- ομοβροντία απόψεων.

Το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ για τον Τάσο Δώνη, έβρισκε την πλατιά λαϊκή μάζα καθ’ όλα αντίθεση για όλων των λογιών τους λόγους. 

Για απρεπείς χαρακτηρισμούς του Έλληνα επιθετικού της Ρεμς εναντίον του συλλόγου στο παρελθόν, για τον χαρακτήρα του, για την φτωχή αγωνιστική του συγκομιδή την τελευταία τριετία, αλλά και επειδή αποτελεί γόνο ενός ανθρώπου με τον οποίο η ΠΑΕ ΠΑΟΚ βρέθηκε σε δικαστική διαμάχη μετά το όχι και τόσο βελούδινο διαζύγιο πριν από 8 χρόνια.

Ας μην γελιόμαστε όμως: οι λόγοι ήταν περισσότεροι ηθικοί, παρά αγωνιστικοί.

Σε ένα καλοκαίρι που ο Δικέφαλος τρέχει με ταχύτητες Γιουσέιν Μπολτ τα μεταγραφικά του, σε ένα καλοκαίρι που ελάχιστες από τις κινήσεις του έχουν κηλίδες, ερωτηματικά, αντίλογο, οι ασπρόμαυροι λίγοι έλειψε να δημιουργήσουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα από το πουθενά, χωρίς λόγο και αιτία.

Τα social media πήραν φωτιά, το θερμόμετρο της έντασης ανέβηκε απότομα, η συσπείρωση πήγε να χαθεί με το καλημέρα. 

Ο δανεισμός του Τάσου Δώνη έφτασε πραγματικά μία ανάσα πριν από την ολοκλήρωση του, όμως την ύστατη ώρα η μετακίνηση «χάλασε». Πιθανώς, για το καλό όλων.

Θυμάμαι μία ανάλογη περίπτωση, ο Άγγελος Μπασινάς είχε βρεθεί κυριολεκτικά με το στιλό στο χέρι για να υπογράψει στον Ολυμπιακό, όμως οι αντιδράσεις του κόσμου του, χάλασαν την σχεδόν σίγουρη μεταγραφή.

Μερικά πράγματα καλό είναι να αποφεύγονται. Δεν είναι όλοι για όλα. Δεν κάνουν όλοι για κάθε ομάδα. Κάποιες σχέσεις είναι ασύμβατες, αταίριαστες, ανέφικτες.

Το καλό της υπόθεσης είναι πως η διοίκηση του ΠΑΟΚ δείχνει να έχει καίρια αντανακλαστικά και να αφουγκράζεται τον λαϊκό σφυγμό. Υπολογίζει το οπαδικό ένστικτο και τις σοβαρές ενστάσεις του, που είχαν και λόγο και αιτία, αλλά και ιστορική βάση.

Αν το ρητό της Μάργκαρετ Θάτσερ έβρισκε εφαρμογή στο ποδόσφαιρο, τότε τα περισσότερα γήπεδα θα ήταν άδεια και όλες οι ομάδες άψυχες εταιρίες που θα διοικούνταν μόνο με data και αλγόριθμους.

Ευτυχώς, δεν είναι (ακόμα) έτσι…

Καλύτερα για όλους…