Για ακόμα ένα ματς, ο Ντιέγκο Αλόνσο δεν κατάφερε να βελτιώσει την κακή εικόνα του Παναθηναϊκού, μάλιστα, μετά και από διακοπή δύο εβδομάδων. Δεν βρίσκει τρόπο να αναπτυχθεί σωστά η ομάδα του στο build up, ενώ όταν διορθώνει ένα κομμάτι χαλάει κάποιο άλλο.
Ο coach Λουτσέσκου ήταν άτυχος καθώς αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τον Σαμάτα, όμως δεν φαίνεται να υπάρχει ακόμα βελτίωση και να πάει ένα βήμα παρακάτω την απόδοση της ομάδας του, όμως γι’ αυτόν είναι ακόμα νωρίς...
Μεγάλο πρόβλημα το build up
Ο Ντιέγκο Αλόνσο συνεχίζει να παρουσιάζει την ίδια εικόνα απέναντι σε ομάδες που πιέζουν ψηλά και με ένταση. Στην 4-4-2 high press του Λουτσέσκου, επέλεξε να βγάλει την μπάλα με δύο διαφορετικούς τρόπους.
Στην πρώτη περίπτωση, άνοιξε στα τριάντα μέτρα τους Γέντβαϊ και Ίνγκασον, κρατώντας το double pivot του ψηλά. Στα man to man όμως των Σβαμπ και Οζντόεφ σε Αράο και Μαξίμοβιτς αντίστοιχα δεν είχε απάντηση. Το 6v6 που σχηματιζόταν, οδηγούσε τον Παναθηναϊκό στα άκρα και σε πολλές πίσω πάσες.
Η ανάπτυξη δεν ήταν ορθολογική, κανείς από το μεσοαμυντικό κομμάτι της ομάδας του Αλόνσο δεν είχε την ικανότητα να βγάλει την μπάλα με ασφάλεια και το παιχνίδι με πλάτη χωρίς ατομικές πρωτοβουλίες, εγκλώβισε τον Παναθηναϊκό στο δικό του μισό.
Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο, είναι χαρακτηριστικό πως πάνω από δέκα φορές στα πρώτα τριάντα λεπτά οι ποδοσφαιριστές του Αλόνσο αναγκάστηκαν να διώξουν μακριά την μπάλα. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να βγάλει μία σωστή επίθεση, δεν κατάφερε να κάνει μια οργανωμένη κατεβασιά και οδηγήθηκε φυσιολογικά σε ελάχιστες τελικές.
Φυσικά, οι παίκτες του Λουτσέσκου έχουν μερίδιο στην κακή εικόνα ανάπτυξης του Παναθηναϊκού. Πίεσαν ψηλά και με ένταση, ήταν προσηλωμένοι στο στόχο τους και στα πρώτα δέκα λεπτά είχαν βρει δύο καλές φάσεις από το επιτυχημένο pressing τους.
Αράο και Μαξίμοβιτς σε ρόλο half back
Στην δεύτερη περίπτωση, ο Ντιέγκο Αλόνσο για να μην υπάρχει το μεγάλο κενό ανάμεσα στα δύο του stopper επέλεξε να κατεβάσει τον Αράο (λιγότερο ο Μαξίμοβιτς) ανάμεσα τους.
Το πρόβλημα με αυτόν τον τρόπο ήταν και πάλι μεγάλο. Ο Μπακασέτας έμεινε ψηλά σε έναν ρόλο που του ταιριάζει σαφώς καλύτερα, όμως το κενό στην δεξιά πλευρά του Παναθηναϊκού, οδηγούσε μονόπλευρα τις πάσες να πηγαίνουν αποκλειστικά δεξιά. Πάλι δεν υπήρχε κυκλοφορία και ροή στην επίθεση, ειδικά ο Γέντβαϊ δυσκολεύεται να πασάρει σε όλες τις μοίρες και οι επιθέσεις καταστρέφονταν πριν καν ξεκινήσουν.
Δεν φαινόταν να υπάρχει κάποιο πλάνο για να μην είναι τόσο κακή η εικόνα, πως να δημιουργήσεις κάτι όταν Πελίστρι, Τετέ, Μπακασέτας και Ιωαννίδης δεν έπαιρναν την μπάλα σωστά.
Το play του Λουτσέσκου με τον Κωνσταντέλια
Σε όλη την περασμένη σεζόν, είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τις συνεργασίες των Μπάμπα, Τάισον και Κωνσταντέλια από αριστερά. Στο ματς όμως με τον Παναθηναϊκό, ο coach Λουτσέσκου προσπάθησε να χτυπήσει στην αριστερή πλευρά και να παίξει πάνω στον Μλαντένοβιτς.
Έφερε κοντά στον Ζίβκοβιτς τον Κωνσταντέλια και οι δύο μαζί υποστηρίχθηκαν από τα underlaps του Ότο. Η παρουσία όμως των Μαξίμοβιτς και Πελίστρι στην πλευρά που αγωνίστηκε ο αδύναμος αμυντικά Μλαντένοβιτς, απέτρεψαν να δημιουργηθεί υπεραριθμία στην πλευρά και το πλάνο βγήκε off.
Έτσι το συγκεκριμένο πλάνο βγήκε εκτός νωρίς, η συνοχή είχα αλλοιωθεί όμως καθώς ο Τάισον δεν είχε στήριγμα. Πέρα από τα ανεβάσματα και τις επικίνδυνες συρτές σέντρες του Μπάμπα, ο ΠΑΟΚ δημιουργούσε από στημένα, ή λάθη του Παναθηναϊκού.
Το πλάνο του Αλόνσο και πάλι ήταν ο κενός χώρος
Η στόχευση του Αλόνσο ήταν η ταχύτητα του Πελίστρι και η ατομική έμπνευση των Ιωαννίδη και Τετέ. Στις πολλές μεγάλες πάσες (απομακρύνσεις), στις λίγες φορές που οι χαφ του Παναθηναϊκού ανέκτησαν τις δεύτερες μπάλες, η στόχευση ήταν ο κενός χώρος.
Η ομάδα του Αλόνσο δεν ήθελα να πάει σε set επιθέσεις, προτίμησε με τη μία να τροφοδοτήσει τον Πελίστρι στον χώρο, λόγω της διαφοράς ταχύτητα με τον Ότο. Ο Ιωαννίδης είχε έναν random ρόλο που του επέτρεπε να προσπαθήσει να μπει σε φάσεις με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε, είτε με ατομική ενέργεια, είτε σε παιχνίδι με πλάτη.
Δύο τελικές ήρθαν από τα πόδια του Τετέ, από εκεί και πέρα δεν γινόταν κάτι διαφορετικό από ότι βλέπουμε φέτος, πόσο μάλλον, όταν και οι στημένες επιθετικές φάσεις του Παναθηναϊκού είναι ακίνδυνες.
Είναι χαρακτηριστικό πως κανείς παίκτης του Παναθηναϊκού δεν είχε συχνή παρουσία στην περιοχή του Κοτάρσκι.
Η αλλαγή ρόλου του Μλαντένοβιτς δεν ήταν αρκετή
Στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν δεδομένο πως κάτι έπρεπε να αλλάξει ο coach Αλόνσο. Σωστά πρόσθεσε έναν ακόμα ποδοσφαιριστή του στα χαφ, το έκανε αλλάζοντας ρόλο στον αριστερό του μπακ τον Μλαντένοβιτς.
Η επιλογή του να τον φέρει εσωτερικά, μπέρδεψε την 4-4-2 διάταξη του ΠΑΟΚ σε φάση άμυνας, καθώς υπήρχε πλέον ένα παραπάνω κορμί. Χωρίς να υπάρχει κάτι με βάση, ο Παναθηναϊκός μόνο και μόνο από αυτή την αλλαγή ρόλου, βρήκε μια ανάσα στο κατέβασμα της μπάλας και έκανε πιο στατικό και με λιγότερο ένταση το pressing του ΠΑΟΚ.
Το ματς ισορρόπησε, ο Λουτσέσκου στο κακό βράδι του Τσάλοφ δεν είχε επιλογές και ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ έπαιξε ένα ολόκληρο ματς χωρίς να πάρει από τους φορ του τίποτα.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο για ακόμα μια φορά παρουσίασε κακή εικόνα και δεν παίρνει αρκετά από το roster που διαθέτει. Στο τακτικό κομμάτι ο Παναθηναϊκός φαίνεται αρκετά πίσω και δεν βρίσκει τρόπους να διορθώσει συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού του.
Ο coach Λουτσέσκου βασίζεται στην περσινή version που του έδωσε το πρωτάθλημα, όμως ακόμα παλεύει να βάλει σε ρυθμό τις μεταγραφές του. Δεν έχει εξελίξει ακόμα την ήδη δομημένη τακτική του, ώστε να μπορέσει να κάνει η ομάδα του step up και να πάει το ποδόσφαιρο της σε πιο υψηλό level. Στην περίπτωση του όμως, υπάρχει ακόμα χρόνος.
