Τετραγωνίζοντας τον κύκλο...

Κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλος… Ή κάπως έτσι φαίνεται ότι φτάσαμε στο τέλος. Η ΕΠΟ επέλεξε το μαρτύριο της σταγόνας για τον Γκουστάβο Πογιέτ και άφησε το συμβόλαιό του να λήξει, χωρίς να τον ειδοποιήσει ότι δε θα ανανεωθεί ή να τον καλέσει για ανανέωση. Ο Ουρουγουανός τεχνικός έδωσε τη μάχη του το προηγούμενο διάστημα, προσπάθησε να προκαλέσει μια δράση, μια αντίδραση, ένα σημάδι ζωής από την ελληνική ομοσπονδία, αλλά εντέλει τίποτα. Το ματς με το Καζακστάν πέρασε, το ματς με την Γεωργία πέρασε, η 31η Μαρτίου πέρασε για να έρθει το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Πογέτ να κλείσει χθες το κεφάλαιο. Οριστικά; Η λογική λέει πως ναι, αλλά πότε η λογική συμβάδισε με το ελληνικό ποδόσφαιρο για να συμβαδίσει και τώρα;

Η ουσία είναι ότι σχεδόν δύο χρόνια μετά την πρόσληψή του, ο Γκουστάβο Πογιέτ αποτελεί παρελθόν. 21 ματς γεμάτα συγκινήσεις με την αυλαία να πέφτει στην Τιφλίδα, με τρόπο εξίσου βασανιστικό με εκείνον που επέλεξε η ΕΠΟ για το συμβόλαιό του. Τα προκριματικά του Euro, το Nations’ League, ορισμένες σπουδαίες βραδιές, κάποιες άλλες με λιγότερη δόξα αλλά ουσία – και κάποιες μάλλον καταστροφικές. Η Εθνική συνέχισε την πρόοδό της και συνέχισε να πορεύεται προς το δρόμο που της επιτρέπει να νιώθει ότι ξετίναξε από πάνω τη ντροπή του παρελθόντος. Όμως, το μεγάλο στόχο δεν τον κατάφερε.

Ο Γκουστάβο Πογιέτ, ο οποίος προφανώς και είχε μερίδιο στο εκπληκτικό βράδυ με την Γαλλία στην Νέα Φιλαδέλφεια και το 2-2 που ξεσήκωσε τον κόσμο, φοβήθηκε την Γεωργία. Ίσως φοβήθηκε μην τον πουν αφελή και προτίμησε την ασφαλέστερη οδό. Η Ελλάδα έκανε ακριβώς όσα έπρεπε, ΑΚΡΙΒΩΣ. Δεν έκανε, όμως, τίποτα παραπάνω. 22 ματς συνολικά, επίσημα και φιλικά: 12 νίκες, τρεις ισοπαλίες και εφτά ήττες. 37-19 τα γκολ. 16 επίσημα ματς. Το οξύμωρο; Μόλις μια ισοπαλία και εκεί ίσως κρύβεται όλο το μυστικό της αποτυχίας. Όταν σε 15 επίσημα ματς έχεις μόνο μια ισοπαλία, γιατί στο πιο κρίσιμο να μην παίξεις για τη νίκη;

* Ο Γκουστάβο Πογιέτ ήταν τιμωρημένος και δεν ήταν στον πάγκο της Εθνικής ομάδας για το συγκεκριμένο ματς.

Ο παραπάνω πίνακας είναι ταυτόχρονα το σύμβολο της επιτυχίας και της αποτυχίας. Ένας προπονητής με ρεκόρ 10-2-4, με τις τρεις ήττες να είναι από Ολλανδία και Γαλλία είναι υπερβολικό να κρίνεται ως αποτυχημένος. Από την άλλη, η Εθνική «απέτυχε» να κερδίσει οποιοδήποτε ματς ήταν χωρίς αύριο, με εξαίρεση το Καζακστάν. Έχασε στην Ολλανδία, έχασε από την Ολλανδία στην Αθήνα και δεν κέρδισε στον τελικό των τελικών, εκείνον στην Τιφλίδα. Ο Γκουστάβο Πογιέτ πήγε κόντρα στην ίδια του τη φιλοσοφία και κόντρα στην λειτουργία της ομάδας και το πλήρωσε. Η μη ανανέωση του συμβολαίου έρχεται σε συμφωνία με όσα ο κόσμος θεωρεί για τον Ουρουγουανό και το μέλλον του στην Εθνική.

Στο poll της επόμενης μέρας από το SDNA, τα αποτελέσματα ήταν ξεκάθαρα. 60% ψήφισε ως αποτυχημένη την παρουσία του Γκουστάβο Πογιέτ στον πάγκο της Εθνικής, ενώ ένα ποσοστό κοντά στο 80% έκλινε προς την αντικατάστασή του. Με μια υποσημείωση, όμως: Την πλειοψηφία των ψήφων, με ποσοστό 48,3% συγκέντρωσε η απάντηση ότι πρόσφερε στην Εθνική ομάδα, αλλά δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο. Και κάπου εκεί είναι μάλλον η αλήθεια. Επιτέλεσε έργο, έφερε την Εθνική ένα βήμα πριν το Euro, αλλά αυτό το ένα βήμα χωρίζει μερικές φορές την επιτυχία από την αποτυχία.

Ο Γκουστάβο Πογιέτ αποτελεί παρελθόν, παρότι η ΕΠΟ συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα για το θέμα του συμβολαίου του και δεν έχει πάρει θέση με τον οποιονδήποτε τρόπο – ούτε καν με ένα «ευχαριστώ» στα social media, και μένει να δούμε τι θα απογίνει η Εθνική! Έκτος προπονητής μετά τον Φερνάντο Σάντος που απομακρύνεται, έκτος κύκλος που κλείνει με μέγιστο χρονικό διάστημα της διετία και με το μουντιάλ τον επόμενο ορατό και διεκδικήσιμο στόχο, η ΕΠΟ πρέπει σύντομα να ξεκαθαρίσει τη θέση της.