Πολλές φορές ψάχνεις από εδώ, ψάχνεις από εκεί, αναλύεις, στύβεις το μυαλό σου, διυλίζεις τα πάντα, προσπαθείς να προβλέψεις κάθε δυνατό σενάριο, μα… η λύση είναι δίπλα στα μάτια σου. Είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες! Είναι αυτό που κάνεις πάντα!
Προσπαθώ να μαντέψω τι θα επακολουθούσε αν ο Κεντζιόρα είχε σημαδέψει μερικά εκατοστά παραδίπλα. Δεν είναι η δουλειά του να σκοράρει, δεν είναι εξειδικευμένος να πλαγιάζει το σώμα του τόσο καλά και να στρίβει τόσο σωστά το κεφάλι του. Οι πιθανότητες δεν ήταν μαζί του.
Αν το 0-1 έμενε ως το τέλος θα είχε παγιωθεί μία κατάσταση που θα οδηγούσε σε αυθαίρετα, ρηχά συμπεράσματα, όπως εκείνο το «επιστημονικό», που έλεγε ότι ο ΠΑΟΚ έχει κόμπλεξ κάθε φορά που περνάει τα Τέμπη.
Θα υπήρχαν και οι χρήσιμοι αριθμοί να υποστηρίξουν μία τέτοια άποψη. Πέμπτη σερί νίκη της ΑΕΚ στα μεταξύ τους παιχνίδια, χωρίς γκολ ο ΠΑΟΚ σε αυτές τις αναμετρήσεις, ο Αλμέιδα έχει πάρει τον αέρα του Λουτσέσκου, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να βρει αντίδοτο στην ανίκητη ένταση του pelado.
Ναι, αλλά… όχι. Το μόνο που αλλάζει το γκολ του Πολωνού είναι πως διατηρεί τον Δικέφαλο του Βορρά στην κορυφή. Ακόμα κι αν έμενε το 0-1, η αλήθεια του γηπέδου λέει πως το κλείσιμο του ντέρμπι έδωσε στον Λουτσέσκου τις απαντήσεις που έψαχνε εδώ και 357 ημέρες, από την τελευταία φορά που κέρδισε στο γήπεδο την ΑΕΚ.
Η απάντηση κρύβεται στην κυρίαρχη τάση του σύγχρονου ποδοσφαίρου από τότε που εμφανίστηκε στους πάγκους ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Η θετική σκέψη κερδίζει την συντηρητική. Η δράση κερδίζει την αντίδραση. Το θάρρος κερδίζει τον φόβο. Η επίθεση κερδίζει την άμυνα.
Δεν ξέρω αν ήταν σχεδιασμένο ή προέκυψε. Στο ποδόσφαιρο, εξάλλου, προκύπτουν τόσες χιλιάδες λεπτομέρειες που μπορούν να αλλάξουν το σενάριο ανά πάσα στιγμή. Να, ο Κωνσταντέλιας ας πούμε, ήταν να ξεκινήσει στην αρχική ενδεκάδα, μέχρι που το θερμόμετρο έδειξε αίφνης πυρετό. Μπορεί το πλάνο να ήταν εντελώς άλλο και να άλλαξε αιφνιδιαστικά.
Η ουσία είναι πως ο ΠΑΟΚ, με την τριάδα Τάισον, Ντέλιας, Ντεσπόντοφ, τον Μπράντον μπροστά, τον Μεϊτέ σε ρόλο φάρου στα χαφ και με διάθεση να επιτεθεί με ορμή και όχι να ακυρώσει τον αντίπαλο, περιμένοντας κάποιο λάθος ήταν για πρώτη φορά τόσο κυριαρχικός απέναντι στην ομάδα του Αλμέιδα εδώ και κάνα… χρόνο. Την ανάγκασε σε λάθη δομικά στην πρώτη μπάλα, την έπνιξε με το re-press, της πήρε τις τόσο πολύτιμες δεύτερες μπάλες. Την υποχρέωσε να είναι ακίνδυνη και παθητική.
Μπορεί να ήταν ένα στρατηγικό πλάνο να μπει η «επιθετική» σύνθεση, όταν η «αμυντική» θα είχε κουράσει τον αντίπαλο. Μπορεί να ήταν και μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Δούλεψε όμως. Κι αυτό το κρατάμε για το μέλλον. Ένα πολύτιμο τακτικό μαξιλαράκι για το μέλλον.
Αυτό όμως είναι το προπονητικό στιλ του Λουτσέσκου. Πρώτα θέλει να σώζει την παρτίδα και μετά να ρισκάρει σταδιακά στην προσπάθεια του να την κερδίζει.
Το στιλ του Αλμέιδα είναι διαφορετικό. Βασίζεται στην πίστη στην κεντρική ιδέα. Δεν έχει ίχνος βαθμοθηρίας, σκοπιμότητας, οπισθοχώρησης. Χωρίς να υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος, ενώ το παιχνίδι πήγαινε πρίμα τακτικά για την ομάδα του που είχε την ψυχολογική συνθήκη, επέλεξε να πειράξει σχεδόν τα πάντα.
Άδειασε τον άξονα από τον υπέροχο Πινέδα, για να τον τοποθετήσει ως δεξί μπακ αντί του Ρότα, χωρίς να συντρέχει αληθινό πρόβλημα. Έβγαλε τον «ενοχλητικό» Τσούμπερ από την θέση του κρυφού κυνηγού για να τον μετατοπίσει αριστερά. Έριξε μέσα Ζίνι και Λιούμπιτσιτις που έμοιαζαν εκτός κλίματος. Στην πραγματικότητα, οι παρεμβάσεις του δημιούργησαν την συνθήκη πίεσης που έφερε ένα γκολ, ένα δοκάρι και μία ακόμα μεγάλη στιγμή με τον Κωνσταντέλια.
Αν είχε κάνει τα απλά, τα αυτονόητα, αν δεν είχε πειράξει απολύτως τίποτα, ενδεχομένως να έφευγε με διπλό τίτλου. Αλλά, ο Αργεντινός είναι αυτός που είναι. Ένας λάτρης του «ζειν επικινδύνως», μονίμως στο όριο. Κάποιες φορές κερδίζεις, άλλοτε το πληρώνεις.
Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ ως οργανισμοί μοιράζουν αυτή τη στιγμή με δύο αντίρροπες δυνάμεις, Έχουν αντίθετη διεύθυνση, αντίθετη φορά, ίσο μέτρο, κάτι που σημαίνει ότι η συνισταμένη τους ισούται με το μηδέν.
Δυο Δικέφαλοι, με ισχυρές προσωπικότητες στην κεντρική τους διοίκηση, δύο χαρισματικούς προπονητές, με ρόστερ που βρίθουν από ατομικό ταλέντο και έχουν διαφορετικές, αλλά πολύ συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές αρχές, δομές και σταθερές. Δύο ομάδες που είναι στο prime τους, πιθανώς στην ποδοσφαιρική τους κορύφωση, που όποτε παίζουν μαζί δίνουν τακτικές μάχες υψηλού επιπέδου.
Το γκολ του Κεντζιόρα, όπως κι εκείνο του Σβαμπ στο Περιστέρι την περασμένη Κυριακή ήταν δύο γκολ πίστης. Δύο γκολ ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης. Αν ο ΠΑΟΚ συνεχίσει να προσέχει και να σέβεται το ποδόσφαιρο του, εκείνο κάπου, κάπως θα τον ανταμείψει…
