Ήταν κάτι σαν τον Bolek και τον Lolek. Τον Άμποτ και τον Κοστέλο. Τον Μπερτ και τον Έρτι. Τον Σταν και τον Όλι. Τον Τομ και τον Τζέρι. Όλοι θέλουν να βλέπουν τα πετυχημένα δίδυμα! Κι όταν χωρίζουν οι δρόμοι τους; Κανείς δε βρίσκεται τριγύρω στη μοναξιά να δει πώς τελειώνει η ιστορία. Ποιος θα έβλεπε, για παράδειγμα, ένα επεισόδιο τον Τομ να κυνηγάει την ουρά του;
Έτσι ήταν και η δική του ιστορία. Έτσι έμοιαζε, τουλάχιστον. Λες και ήταν μοιραίο να πηγαίνουν πάντα μαζί. Έκι Πόνσε και Λούκας Μπογέ. Ρόμα και Τορίνο. Δεν είναι τυχαίο, ότι όπως επιτάσσει και η μόδα, έκαναν αργότερα και το reunion στην Έλτσε. Το 2018 ήταν οι δανεισμοί. Υψηλές ρήτρες. Πληρώνει ή δεν πληρώνει η ΑΕΚ; Θα τους κρατήσει ή δε τους κρατήσει; Ο παρτενέρ του σήμερα βρίσκεται στη Γρανάδα, έχει παίξει σε 13 ματς στην La Liga και μετά την ΑΕΚ, έπαιξε στην Αγγλία για να βρει εν τέλει λιμάνι στην Ισπανία. Μαζί αποκτήθηκαν, ανακοινώθηκαν με διαφορά μιας μέρας και έκτοτε μαζί έμοιαζαν να πηγαίνουν. Θα μείνουν, δε θα μείνουν; Αξίζουν, δεν αξίζουν; Θέλουν ή δε θέλουν;
Αρνητικές όλες οι απαντήσεις. Λιγότερο ή περισσότερο σίριαλ δεν είχε σημασία. Η ΑΕΚ μπορεί να μην μπορούσε, μπορεί να μην ήθελε, ο Έκι Πόνσε (και ο Λούκας Μπογέ, μην ξεχνιόμαστε) μπορεί να μην ήθελε ή μπορεί να μην μπορούσε. Το 2019 έκλεισε τον πρώτο του κύκλο με την ΑΕΚ. Ήρθε ως άγνωστος, ήρθε ως το στοίχημα που έπρεπε να μπει στα παπούτσια του Σέρχιο Αραούχο, και παρότι εντέλει τα άφησε για να τα φορέσει εκ νέου ο συμπατριώτης του, κατάφερε στον έναν χρόνο να τα… ξεχειλώσει.
Ήταν διαφορετικός. Είναι ακόμα, δηλαδή. Επιθετικός της μιας επαφής – εξάλλου και το χατ-τρικ του χθες στο Περιστέρι έμοιαζε άκοπο. Στο ρυθμό που χρειαζόταν η κερκίδα έκανε ρίμα. Α-ρα-ου-χο, τέσσερις συλλαβές. Έ-κι Πο-νσε, τέσσερις συλλαβές. Στο γήπεδο έκανε τη δουλειά: 16 γκολ πέτυχε στο πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν. Πέντε γκολ πέτυχε στο κύπελλο. Τέσσερις ασίστ έδωσε. Δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά σε ντέρμπι, ναι, αυτό του έλειψε και του λείπει ακόμα. Όμως, πρακτικά ήταν ακόμα ένα παιδί ανάμεσα σε άντρες. Όμως ήταν ένα ευτυχισμένο παιδί και μερικές φορές η ευτυχία φέρνει τα λεφτά. «Δεν μπορώ να αποφασίσω μόνος μου. Έχω την οικογένεια μου και υπάρχουν κι άλλα μέρη που εμπλέκονται. Αν αποφάσιζα εγώ θα έλεγα πως πιθανότατα θα έμενα».
Δεν το είπε μια φορά, το έλεγε σε κάθε ευκαιρία. Ναι, συμβαίνει και αυτό στον μαγικά συναισθηματικό κόσμο του ποδοσφαίρου, τα ίδια έλεγε και ο Μπογέ. Αλλά στον μαγικά συναισθηματικά κόσμο του ποδοσφαίρου, τα αισθήματα δεν ξεπληρώνουν ρήτρες. 6 εκατομμύρια ο Λούκα, 6 εκατομμύρια και ο Έκι – να είστε καλά παιδιά και να μας αγαπάτε όπου πάτε. Από τα μέσα Ιουλίου όταν υπέγραφε και διαβεβαίωνε ότι είναι ακριβώς εκεί που θέλει (σ.σ. γιατί υπήρχαν και κάποια μπρος-πίσω στη μεταγραφή του) μέχρι το αντίο του δέκα μήνες αργότερα, ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα δρόμος. Λέει…
«Δεν χρειάστηκε καν να μιλήσω με άλλους συμπατριώτες μου που έχουν φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ, έχω μαζέψει μόνος μου τις πληροφορίες που θα ήθελα και –πιστέψτε με- γνωρίζω πολύ καλά σε πόσο μεγάλο σύλλογο έχω έρθει για να συνεχίσω την καριέρα μου», δήλωνε στις 19 Ιουλίου του 2018… «Αισθάνομαι ευγνώμων απέναντι στην ΑΕΚ και στους ανθρώπους της για τον τρόπο με τον οποίο με υποδέχτηκαν και με βοήθησαν να προσαρμοστώ για να προσφέρω στην ομάδα. Από την πλευρά μου πιστεύω ότι ανταπέδωσα αυτή την αγάπη μέσω της καθημερινής δουλειάς μου, αλλά και των όσων προσπάθησα να βγάλω μέσα στο γήπεδο για να βοηθήσω την ομάδα μου. Θα ήθελα να εκφράσω το πιο θερμό μου «ευχαριστώ» στον κόσμο, στον πρόεδρο, στους προπονητές μου, στους συμπαίκτες μου, στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα και να διευκρινίσω ότι η απόφασή μου να μην συνεχίσω στην ΑΕΚ, παρά την πρόθεσή της να ενεργοποιήσει την οψιόν αγοράς μου και να καλύψει το συμβόλαιό μου, έχει να κάνει αποκλειστικά με την επιθυμία μου να συνεχίσω σ’ ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα».
Πήγε στη Ρωσία… Έλα τώρα ρε Έκι!
Το δεύτερο μέρος…
Θα περνούσαν χρόνια για να μιλήσει ξανά για την ΑΕΚ. Το έκανε στην Ισπανία, όταν υπέγραφε στην Έλτσε, σκέφτηκε να το κάνει και όταν άκουσε ότι η Φλαμένγκο ενδιαφέρεται να τον αποκτήσει. Μαζί με τον Μπογέ, έτσι; Η πλάκα τελείωσε στις 4 Αυγούστου του 2023. Τέσσερα χρόνια πέρασαν, τελικά ίσως να μην είναι και όλα λεφτά στο ποδόσφαιρο. Αιφνιδιαστικά η ΑΕΚ απέκτησε τον Έκι Πόνσε. Πλήρωσε την Έλτσε, χρυσοπλήρωσε τον ίδιο και η μαγική Superleague ξαναέγινε το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου. Όλα έμοιαζαν τέλεια, ιδανικά, ονειρικά φτιαγμένα. Θεόσταλτα, θα έλεγε κανείς. Το είπε, δηλαδή, ο ίδιος: «Ευχαριστώ όλους για τη θερμή υποδοχή, είμαστε πολύ χαρούμενοι που είμαστε και πάλι εδώ. Ευχαριστώ τον Θεό που το έκανε αυτό δυνατό».
Μόνο που δεν ήταν.
Ο Έκι Πόνσε του 2018-19 έμοιαζε πολύ καλός για την ΑΕΚ εκείνης της σεζόν. Μια πολυτέλεια. Η ΑΕΚ του 2023 έμοιαζε πολύ καλή για τον Έκι Πόνσε. Μια πολυτέλεια. Μερικές φορές χρειάζεται να πετύχεις το timing. Ο Αργεντινός έπαιζε και απογοήτευε. Δεν ήταν τόσο οι αριθμοί. Ήταν ότι ξεκίνησε με ένα γκολ στην Αγγλία απέναντι στην Μπράιτον και παρότι είχε όλο το χώρο, ελλείψει του Λιβάι Γκαρσία, να καθιερωθεί έμοιαζε να μην μπορεί. Άτολμος. Μαλθακός. Νωθρός. Άνιωθος. Τα τέσσερα γράμματα κάνουν πάντα μια καλή ρίμα για την κερκίδα, αλλά δεν αρκούν, σωστά;
Ο δίκαιος Ματίας Αλμέιδα τού το είχε ξεκαθαρίσει. Παίζει όποιος αξίζει. Ο Έκι Πόνσε το γούσταρε αυτό. «Μας προειδοποιεί ότι κανείς δεν έχει εγγυημένη θέση και ότι προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη, όταν επιλέγει ποιος θα παίξει και ποιος όχι». Πριν λίγες μέρες στην Θεσσαλονίκη τον άφησε στον πάγκο, κι ας μην είχε επιθετικό. Θα παίξει με τον Τσούμπερ. Τον έβαλε στη διάρκεια του ματς. Τού έδωσε πέναλτι. Το έχασε. Ο Έκι Πόνσε ήταν έτοιμος να γονατίσει. Ο προπονητής του στον στήριξε. Η ΑΕΚ τον στήριξε. Στις πράξεις, όχι στα λόγια.
Ο Αργεντινός ξεκίνησε βασικός στο Περιστέρι. «Ο Πόνσε είχε πάντα την εμπιστοσύνη από την δική μου την πλευρά όπως κάθε ποδοσφαιριστής που προπονώ. Θα πρέπει να μην υποτιμάμε τους ποδοσφαιριστές γιατί κάποια στιγμή θα «ξυπνήσουν» αλλά οι ποδοσφαιριστές είναι και άνθρωποι και κάποιες φορές ζουν κάποιες καλές στιγμές, κάποιες άλλες όχι τόσο καλές. Αυτή η εμμονή για την απόλυτη επιτυχία «σκοτώνει» τον κόσμο συνεχώς». Στο δεύτερο λεπτό είχε σκοράρει. Στο 15ο λεπτό είχε σκοράρει. Στο 58ο λεπτό σκόραρε ξανά. Ευτυχώς τού έδωσαν τη μπάλα και δεν κυνηγούσε στα αποδυτήρια κόσμο να την πάρει.
Ο Έκι Πόνσε επέστρεψε. Και επέστρεψε γεμάτος όνειρα: «Ως παίκτης θα ήθελα να είμαι πρωταθλητής με την ΑΕΚ τώρα σε όλες τις διοργανώσεις που αγωνιζόμαστε. Ξέρω ότι είναι κάπως τρελό, αλλά είναι φιλοδοξίες και πιστεύω ότι οι φιλοδοξίες υπάρχουν για να τεθούν και να επιτευχθούν». Ναι, οκ, αλλά μπορεί να μην ήταν και ποτέ το βασικό ερώτημα. Ο Λούκας Μπογέ πότε θα έρθει;
