Ίσως να υπάρχει κάποιος ειδικός κανονισμός που να προβλέπει πως παίκτης που βρίσκεται σε γωνία τόσων μοιρών απ’ την εστία της ΑΕΚ, απαγορεύεται να πάρει πέναλτι. Όπως το ημικύκλιο κάτω απ’ την μπασκέτα στο μπάσκετ που δεν δίνεται επιθετικό φάουλ. Άλλη απάντηση αναφορικά με το γιατί δεν δόθηκε το πέναλτι του Βέρμπιτς δεν μπορεί να υπάρξει.
Άντε μόνο αν βγάλουμε πάλι τα δυναμόμετρα-καθόλου τυχαίο πως είναι όρος Ολυμπιακός για τη δικαιολογία διαιτητικών αποφάσεων και τώρα τον αναφέρουμε για την ΑΕΚ-και διαπιστωθεί πως ο Πινέδα δεν έχει βρει με τόση δύναμη τον Βέρμπιτς. Βέβαια στα πόδια δεν υπάρχει δύναμη, αν χάσεις την ισορροπία σου απλά με άγγιγμα, πέφτεις. Άρα και πάλι δεν στέκει.
Τελευταία πιθανότητα να δικαιολογηθεί το γιατί δε δόθηκε πέναλτι ούτε από διαιτητή, ούτε από VAR (να τον φωνάξει και να του πει τράβα δες το ρεζιλεύεσαι) μπορεί να επισημανθεί η πιθανότητα να υπάρχει κάπου χωμένο στον αθλητικό νόμο, η απαγόρευση δικαιώματος νίκης του Παναθηναϊκού στην έδρα της ΑΕΚ. Ακόμη κι αν ποδοσφαιρικά είναι ξεκάθαρα ανώτερος για 75 λεπτά.
Κατά τα άλλα τα πουλάκια κελαηδούν, ο ουρανός είναι όμορφος, το φεγγάρι ολόγιομο, ο ήλιος λάμπει. Εκπληκτικό ποδόσφαιρο, τι ματσάρα Θεέ μου, χάθηκε η μπάλα, ανατροπές, επιστροφές, καταστροφές. Μα πώς κάτι που έχει αλλοιωθεί μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ωραίο»;
Καλόπιστα θα πούμε πως δε φταίει η ΑΕΚ… Πώς γίνεται ο συγκεκριμένος διαιτητής και ο συγκεκριμένος VAR να βλέπουν το φάουλ που γίνεται πάνω στον Μπερνάρ ακυρώνοντας το γκολ της Ένωσης λίγο μετά το πέναλτι που δεν το είδαν ποτέ; Πάλι καλά να λένε οι Πράσινοι που έγιναν τόσο κοντά οι φάσεις και προφανώς τους έπιασαν τύψεις. Δέκα λεπτά αργότερα το πολύ πιθανό 1-2 θα το είχαν κάνει 2-1 μετρώντας το γκολ.
Δε θα το ψάξουμε περισσότερο φτάνοντας στο πρώτο τέρμα της ΑΕΚ και για το αν ο Ιωαννίδης πέφτει απ’ τα μποφόρ δίπλα απ’ τον Βίντα, σε φάση που δεν έχει λόγο να ζητήσει κάτι μια και δεν υπάρχει η παραμικρή επαφή του με την μπάλα. Είναι όμως αυτό το πέναλτι στον Βέρμπιτς, που έχει αλλοιώσει ένα ντέρμπι το οποίο ΔΙΚΑΙΑ και ΞΕΚΑΘΑΡΑ έπρεπε να νικήσει ο Παναθηναϊκός.
Γιατί ήταν ποδοσφαιρικά ανώτερος, γιατί έγινε η συγκεκριμένη φάση και γιατί αυτή ήταν η φυσική ροή των πραγμάτων στο παιχνίδι. Μέχρι να υπάρχει η διαιτητική παρέμβαση-αλλοίωση, του μη καταλογισμού του πέναλτι. VAR και διαιτητής, ίσως να είχαν ενεργήσει διαφορετικά αν η ίδια φάση ήταν με ανάποδες φανέλες; Ξαναλέμε, μένουμε στο καλόπιστα.
Δεν προσφέρεται ούτε το περυσινό ούτε το φετινό πρωτάθλημα για κάτι τέτοιο βέβαια. Αντιλαμβανόμαστε πως πάλι θα έχουμε αντιμετώπιση «είστε οι τρελοί του χωριού», με την απαίτηση να ασχοληθούμε με το επίπεδο του ποδοσφαίρου που παίχτηκε, το θέαμα και το σασπένς. Συγγνώμη αλλά σασπένς δεν υπάρχει, μόνο εκνευρισμός όταν σου παίρνουν κάτι που δικαιούσαι. Από λάθος έστω…
Έχει τραβήξει πολλά αυτή η ομάδα τις τελευταίες εβδομάδες. Το ξενέρωμα με την απομάκρυνση του Γιοβάνοβιτς, το σοκ του πόσο ξαφνικά βρέθηκαν οι Παναθηναϊκοί μέσα σε ένα πρωί να έχουν στην ομάδα προπονητή τον Φατίχ Τερίμ, μέχρι τώρα η ιστορία του Μπρινιόλι. Ήττα θα σήμαινε ασταμάτητη μιζέρια και γκρίνια. Νίκη θα λειτουργούσε ευεργετικά για να χαρίσει κάτι σπάνιο για τον Παναθηναϊκό: Λίγη ηρεμία. Λίγο παραπάνω εμπιστοσύνη στην ομάδα και το νέο προπονητή.
Αυτό στερούν απ’ τον Παναθηναϊκό πάλι με τέτοιο τρόπο. Βαθμολογικά συνεχίζει να είναι στην κορυφή έστω και με συγκάτοικο. Και να νικούσε θα έφτανε στο +5 απ’ την ΑΕΚ. Η οποία περιγράφεται ως τόσο… υπερηχητική ομαδάρα, που δεν καταλαβαίνουμε γιατί δε θα αισθανόταν σίγουρη πως θα γυρίσει την κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση η αδικία είναι τεράστια, ο Παναθηναϊκός στερείται του δικαιώματος νίκης.
Προσοχή: Αναλύοντας όλα τα παραπάνω, είναι απλά επειδή τα θεωρούμε σημαντική αιτία μη κατάκτησης της νίκης. Τα λάθη του ίδιου του Παναθηναϊκού, όπως φυσικά και τα θετικά του, προφανώς είναι άλλο θέμα. Επειδή όντως παίχτηκε ποδόσφαιρο και ο Παναθηναϊκός πήγε πολύ καλά. Ακόμη και τώρα που δε νίκησε όσος εκνευρισμός κι αν υπάρχει, φανερώθηκε πως δεν έχει κάτι να φοβάται απ’ την Ένωση. Μην ξεχνάμε κιόλας πως οι Πράσινοι έπαιξαν με το δεξί μπακ σε ρόλο αμυντικού χαφ, ένα αμυντικό χαφ στα στόπερ, χωρίς ένα 8άρι σημαντικό (Τσέριν), χωρίς ένα 10άρι που θα έδινε λύσεις (Τζούρισιτς), χωρίς ίσως τον πιο αξιόπιστο εξτρέμ (Παλάσιος).
Όσο για τον Φατίχ Τερίμ, παρέταξε την ομάδα πνευματικά έτοιμη, στοιχείο κομβικό για κάθε ντέρμπι. Συζητήθηκε αρκετά η επιλογή να είναι ψηλά η άμυνα, όμως ξέραμε και ξέρουμε πως αυτή είναι η φιλοσοφία του. Ρισκάροντας κάποιες φάσεις όπως αυτές που δόθηκαν στον Γκαρσία. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είδαμε αυτό το περίφημο πρέσινγκ της ΑΕΚ που «πνίγει» τους αντιπάλους.
Ήταν και οι ευκαιρίες που χάθηκαν, ήταν και η γκίνια προς το τέλος των καθυστερήσεων να πάει η μπάλα στο χέρι του Ζέκα, ήταν φυσικά και οι αλλαγές που δε βγήκαν. Έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Μπορεί η εσωστρέφεια να είναι και λογική πολλές φορές με όσα συμβαίνουν, όμως αυτό δε στερεί σε καμία περίπτωση την «κάψα» για επιτυχία που έχει κάθε Παναθηναϊκός.
Βαθμολογικά έμεινε το +2 αντί να γίνει +5. Η ΑΕΚ μόνο σε ένα σημείο είναι ίδια με την περασμένη σεζόν όμως. Στην δυσκολία του να δουν οι διαιτητές σωστά κάποιες κομβικές φάσεις. Δε θα το κάνουμε… λύσσα, προφανώς κι αν είχαμε «σκληρή παράγκα» ούτε το γκολ θα είχε ακυρωθεί, ενώ θα είχαν ανακαλύψει κάτι και στα δύο που μέτρησαν του Τριφυλλιού. Για το πέναλτι του Ζέκα προφανώς και δεν μπορεί κανείς να πει πως δεν υπάρχει.
Κρατάμε λοιπόν ένα ντέρμπι στο οποίο ο Παναθηναϊκός έδειξε ανώτερος παρά τα πάρα πολλά προβλήματά του. Αγωνιστικά και ψυχολογικά. Κρατάμε πως δεν δόθηκε πεντακάθαρο πέναλτι. Κρατάμε και τα αισιόδοξα μηνύματα που μπορεί να φέρει η επιστροφή παικτών και η μεταγραφική ενίσχυση που είναι σε εξέλιξη. Ή ακόμη και η επιστροφή παικτών στη φυσική τους θέση, όπως για παράδειγμα του εξαιρετικού Αράο.
