Η Κηφισιά μπορεί να διανύει μόλις την τρίτη της σεζόν στην Α1, αλλά ξέρει καλά πώς να ανακαλύπτει «λαβράκια». Τρανό παράδειγμα ο Ντάστιν Χογκ, ο «Χαλκ» των ελληνικών παρκέ. Ο φόργουορντ των 198 εκατοστών που βρίσκεται στην πρώτη θέση των ριμπάουντερ της Basket League και έχει σημειώσει πέντε double-double στις τελευταίες 8 αγωνιστικές, κατακτώντας την κορυφή της σχετικής κατηγορίας.
Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης «Χογκ»; Ο φόργουορντ- «λίρα εκατό» για την ομάδα της Κηφισιάς αμείβεται με 1800 ευρώ μηνιαίως. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου και οι συνεργάτες του είδαν την προοπτική του 23χρονου Αμερικανού, όταν οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες δεν… θαμπώθηκαν από τα ποσοστά του στην τελευταία του χρoνιά στο NCAA με τη φανέλα του Iowa State (9.3 πόντους και 4.9 ριμπάουντ) και πλέον απολαμβάνουν τη δικαίωσή τους.
Το sdna.gr μίλησε με τον φόργουορντ της ομάδας των Βορείων Προαστίων για την απόφασή του να έρθει στην Ελλάδα, τη μαχητικότητά του που αναγκάζει ορισμένους να τον παρομοιάσουν με τον Κάιλ Χάινς και τη στιγμή που κατάλαβε ότι «η Κηφισιά δεν είναι μια ομάδα, αλλά μια οικογένεια».
«Από την αρχή ένιωσα ότι ταιριάζω στην ομάδα, δεν υπήρξε κάποιο διάστημα που δεν αισθανόμουν καλά. Όσο περνάει ο καιρός όμως, μαθαίνω καλύτερα τους συμπαίκτες μου και αυτοί μαθαίνουν εμένα. Πλέον, γνωρίζουν πότε θα κόψω, ξέρω τις κινήσεις του κάθε παίκτη και μπορούμε να συνεργαζόμαστε πιο αποτελεσματικά σε άμυνα και επίθεση. Επίσης προσπαθώ να βοηθάω πολύ στο κομμάτι των ριμπάουντ», είναι τα πρώτα λόγια του Αμερικανού φόργουορντ.
Πριν από λίγες ημέρες, ο Ντάστιν Χογκ «έβγαλε μάτια» απέναντι στο Λαύριο, έχοντας 22 πόντους (9/10 δίποντα, 0/2 τρίποντα, 4/5 βολές) και 15 ριμπάουντ. Τα 15 «σκουπίδια» που μάζεψε αποτελούν την κορυφαία φετινή επίδοση για την Basket League και ρεκόρ στην τριετή ιστορία της Κηφισιάς στην πρώτη κατηγορία.
Και όλα αυτά από έναν παίκτη που είναι μόλις 1.98 μ. και αφήνει πίσω του «μεγαθήρια» όπως οι Μαυροκεφαλίδης, Γκιστ, Χάντερ, Ουάιτ. «Πραγματικά πιστεύω ότι το ριμπάουντ δεν έχει να κάνει ούτε με το ταλέντο, ούτε με το ύψος. Αλήθεια το πιστεύω αυτό που σου λέω. Για μένα, είναι καθαρά θέμα θέλησης. Όποιος θέλει πιο πολύ το ριμπάουντ, αυτός και θα το πάρει, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού θα καταλήξει η μπάλα μετά από ένα σουτ, έχεις τις ίδιες πιθανότητες με τους άλλους για να πάρεις το ριμπάουντ. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι πιο σκληρός από τους υπόλοιπους και να παλέψεις για τη μπάλα. Αν δεν προσπαθήσεις για αυτό, τίποτα δεν θα σου έρθει στα χέρια».
Το στυλ παιχνιδιού του θυμίζει τον Κάιλ Χάινς, με τον Χογκ να αγωνίζεται όμως ως «τεσσάρι» σε αντίθεση με τον πρώην σέντερ του Ολυμπιακού και νυν της ΤΣΣΚΑ. «Μου το έχουν πει αρκετές φορές ότι φέρνω στον Κάιλ (γελάει). Το πιστεύω και εγώ ότι μοιάζουμε στο στυλ παιχνιδιού. Είναι αυτό που σου είπα. Όπως και εγώ, έτσι και ο Κάιλ, παίζει περισσότερο με τη θέλησή του, με το πόσο σκληρός είναι παρά με το ταλέντο του».
Η Κηφισιά αποτελεί τον πρώτο σταθμό στην επαγγελματική καριέρα του 23χρονου φόργουορντ που μέχρι πέρυσι αγωνιζόταν στο NCAA με το Iowa State. To όνειρο να επιλεγεί στο draft του NBA δεν έγινε πραγματικότητα, αλλά ο Ντάστιν κάθε άλλο παρά πτοήθηκε. «Όταν τελείωνα το κολέγιο, έπρεπε να αποφασίσω για το μέλλον και αυτό με άγχωνε λίγο. Ήξερα όμως ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο το NBA, το μπάσκετ είναι παντού μπάσκετ και μου έλεγαν πολλοί φίλοι μου για τις ευκαιρίες που υπάρχουν έξω από την Αμερική. Να σου πω την αλήθεια, ήμουν απίστευτα ενθουσιασμένος που θα μπορούσα να ανακαλύψω τον κόσμο πέρα από την Αμερική, παίζοντας μπάσκετ, κάνοντας αυτό που αγαπώ».
Στο Iowa State, ο Χογκ ήταν συμπαίκτης με τον Έλληνα Γιώργο Τσαλμπούρη και τον ομογενή Ναζ Λονγκ, αλλά όπως μας είπε, οι συμπαίκτες του δεν επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την απόφασή του να έρθει στη χώρα μας. «Ο Ναζ δεν ξέρει πολλά για την Ελλάδα, οπότε δεν με επηρέασε στην απόφασή μου. Ο Τσαλμπούρης μου είπε μερικά πράγματα, αλλά κυρίως είναι ο «δάσκαλός» μου τώρα που είμαι εδώ, μου λέει τι φαγητά να δοκιμάσω (γέλια)».
Πολλές φορές, οι Αμερικανοί που κάνουν –ακόμη και τα πρώτα- επαγγελματικά τους βήματα στην Ευρώπη, αναζητούν παχυλά συμβόλαια. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωση του Χογκ, το επιβεβαιώνει άλλωστε και το ύψος του μισθού του που προαναφέρθηκε. «Σίγουρα τα χρήματα είναι μια χαρά, αλλά δεν πρέπει να καθορίζουν τη διαδρομή που θα πάρεις στη ζωή σου. Πάνω απ’ όλα θέλω να κάνω αυτό που αγαπάω, να παίζω δηλαδή μπάσκετ και τα χρήματα τα κοιτάω σε δεύτερο στάδιο».
Πιθανότατα, σε λίγο καιρό, η Κηφισιά θα είναι η ομάδα από την οποία ξεκίνησε ο Ντάστιν Χογκ την επαγγελματική του καριέρα, το πρώτο σκαλοπάτι που τον ανέβασε αρκετούς ορόφους και τον έφερε μπροστά από την πόρτα των μεγαλύτερων σαλονιών. Ο ίδιος όμως δεν θέλει να πει μεγάλα λόγια για το μέλλον του.
«Αυτή τη στιγμή είμαι απίστευτα ευχαριστημένος στην Κηφισιά. Από την πρώτη στιγμή, όλα ήταν ιδανικά στην ομάδα. Ο προπονητής μου και το υπόλοιπο επιτελείο ήταν κοντά μου από την πρώτη στιγμή, όπως φυσικά και οι συμπαίκτες μου. Δεν με απασχολεί τόσο τι θα γίνει στο μέλλον. Αυτό που μετράει είναι ότι τώρα είμαι στην Κηφισιά και ευχαριστιέμαι το μπάσκετ που παίζω και τις στιγμές που περνάω εδώ. Και θέλω να βοηθήσω την ομάδα να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται».
Αλήθεια όμως, πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου στη φετινή Basket League; «Δεν μπορώ να μιλήσω για κάποια συγκεκριμένη θέση, αλλά αποδεικνύουμε μέσα στο γήπεδο ότι είμαστε μια ομάδα με πολλές δυνατότητες που δουλεύει σκληρά. Βάλαμε δύσκολα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, έχουμε κερδίσει δύο φορές τον ΠΑΟΚ… Πιστεύω πολύ σε αυτή την ομάδα και το σημαντικότερο είναι ότι δεν έχουμε παίκτες εγωιστές. Όλοι θέλουμε το καλύτερο πάνω απ’ όλα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό μας».
Πριν τελειώσει η συνομιλία μας με τον Ντάστιν Χογκ, του ζητάμε να θυμηθεί μια ιδιαίτερη στιγμή που έχει ζήσει τους λίγους μήνες που βρίσκεται στην Ελλάδα, μια στιγμή που δύσκολα θα ξεχάσει. «Δεν θυμάμαι απέναντι σε ποια ομάδα είχε γίνει αυτό που θα σου πω, αλλά παίζαμε ένα πολύ σκληρό παιχνίδι και δεν τα πηγαίναμε καλά στο πρώτο ημίχρονο. Μιλήσαμε όλοι οι παίκτες στην ανάπαυλα, αλλά και μετά από το παιχνίδι και τότε ήταν που κατάλαβα ότι είμαστε κάτι περισσότερο από μια ομάδα, είμαστε μια οικογένεια. Τι περισσότερο να ζητήσεις από αυτό;».
