Κάθε άνθρωπος αναζητά το λιμάνι του. Άλλος το βρίσκει γρήγορα, άλλος περιπλανιέται για χρόνια σαν τον Οδυσσέα. Ελάχιστοι είχαν την τύχη να «γεννηθούν» σε αυτό. Να μην βγουν ποτέ στο ταξίδι της αναζήτησης, γιατί πολύ απλά αυτό που ποθούσαν, ήταν η πρώτη εικόνα που αντίκρισαν τα μάτια τους. Στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, μια τέτοια -σπάνια- περίπτωση ήταν ο Στέλιος Μανωλάς.
Το καραβάνι της σκέψης ποτέ δεν θα ταξιδέψει τόσο μακρυά ώστε να μπορέσει να εξηγήσει την όαση που βρίσκει η καρδιά κάποιου που δεν προδίδει την πρώτη του αγάπη.
Σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία της ΑΕΚ, κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια έχοντας φορέσει μόνο την κιτρινόμαυρη φανέλα. Ένας από τους πληρέστερους Έλληνες αμυντικούς όλων των εποχών και κορυφαίος Έλληνας κεντρικός αμυντικός της εποχής του, πρωταγωνίστησε στην πιο επιτυχημένη περίοδο της ιστορίας της Ένωσης και έβαλε το όνομά του για πάντα στις χρυσές σελίδες της.
Κατά καιρούς οι σχέσεις του με την ομάδα που αποτέλεσε την ποδοσφαιρική αρχή και το ποδοσφαιρικό του τέλος, δοκιμάστηκαν, όμως σε χρόνια που ήδη ο επαγγελματισμός είχε βάλει βαθιά τις ρίζες του στο σώμα του ποδοσφαίρου, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι στην περίπτωση του Μανωλά έχουμε να κάνουμε με κάτι σπάνιο: με έναν κορυφαίο παίκτη, που σε όλη την ένδοξη καριέρα του γνώρισε και υπηρέτησε μόνο έναν σύλλογο.
«Ποτέ δεν θα αφήσω το σύλλογο που αγαπάω...»
Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Ποτέ δεν θα αφήσω το σύλλογο που αγαπάω...» και πράγματι δεν τον άφησε ποτέ. Τελείωσε την καριέρα του αγωνιζόμενος μόνο με τα κιτρινόμαυρα. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που θα τον κατατάσσει πάντα στις «σημαίες» της ΑΕΚ.
Ήταν 17 Μαΐου του 1998, όταν ο μεγάλος αρχηγός θα έδινε την τελευταία του παράσταση μπροστά στα μάτια των φίλων της ΑΕΚ, στο Νίκος Γκούμας, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ υποδεχόταν την Ξάνθη στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Συγκινησιακά φορτισμένη.
Ο καιρός «ακολουθούσε», το ίδιο μουντός. Πέρασε στον αγωνιστικό χώρο γνωρίζοντας ότι δεν θα ξαναφορούσε τη φανέλα με το Δικέφαλο. Στο 58ο λεπτό της αναμέτρησης είδε τον αριθμό «4» (σήμα κατατεθέν του) στο ταμπελάκι της αλλαγής. Ύψωσε τα χέρια, πήρε αγκαλιά τα δύο του παιδιά και είπε το μεγάλο «Αντίο» στον κόσμο που βρέθηκε στις κερκίδες. Ήταν το «κύκνειο άσμα» του Στέλιου.
Στην ΑΕΚ βρέθηκε από τα 15 του χρόνια, τo 1976. Όταν ο Δημήτρης Καρούσης, γείτονας και συγχωριανός του στη Νάξο, τον είδε να παίζει μπάλα στις αλάνες και τον πρότεινε στους ιθύνοντες των κιτρινόμαυρων για να δοκιμαστεί, υπό την επίβλεψη του τότε προπονητή των ακαδημιών, του Στέλιου Σεραφείδη…
Έκανε ντεμπούτο το 1979. Αγωνίστηκε στην Κ20 και στη συνέχεια στη μεγάλη ομάδα. Κατέκτησε συνολικά 11 τίτλους. Πέντε πρωταθλήματα Ελλάδας (1979, 1989, 1992, 1993, 1994), τρία Κύπελλα (1983 ,1996, 1997), δύο Σούπερ Καπ (1989, 1996), ένα Λιγκ Καπ (1990).
Ήταν σε κάθε παρτίδα σκάκι της ΑΕΚ παράλληλα στρατιώτης και βασιλιάς. Έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του από κάθε πιθανό πόστο. Κι ας δίχασε κάποιες φορές. Κι ας δέχτηκε πυρά. Κι ας κοντραρίστηκε με πολλούς είναι αναμφίβολα ένα σημείο αναφοράς για την ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ Κυπελλούχος με «βασιλιά» τον Μανωλά
Και κοιτάξτε πως τα φέρνει η ζωή... Στις 17 Μαΐου 2016 η ΑΕΚ έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας (2-1) κόντρα στον Ολυμπιακό, έχοντας στο τιμόνι της, τον Στέλιο Μανωλά. Ο πρώτος τίτλος των κιτρινόμαυρων μετά την «επιστροφή» στη φυσική τους θέση έφερε την υπογραφή του Έλληνα τεχνικού, ο οποίος κλήθηκε να βοηθήσει την ΑΕΚ ως υπηρεσιακός προπονητής και ανταποκρίθηκε τα μέγιστα.
Γονάτισε στο σφύριγμα της λήξης. Έπιασε το πρόσωπο του μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Οι παίκτες του έτρεξαν δίπλα του. Τον σήκωσαν. Η ΑΕΚ ήταν Κυπελλούχος με εκείνον προπονητή.
Από το Καλοκαίρι του 2014 έχοντας διατελέσει προπονητής στην εθνική ομάδα των ελπίδων (2002/2004), τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ (2008/2009) και προπονητής στη Νίκη Βόλου κατά την σεζόν 2012/2013, επέστρεψε στην οικογένεια της ΑΕΚ αναλαμβάνοντας προπονητής στην ομάδα Κ-20.
Το «μελανό» σημείο στην ιστορία του Στέλιου Μανωλά με την ΑΕΚ είναι αναμφισβήτητα η συμμετοχή του στην μεταγραφή του ανιψιού του (Κώστα Μανωλά) στον Ολυμπιακό. Μια συμμετοχή που ο ίδιος αρνήθηκε εκείνη την εποχή με δηλώσεις του, αλλά επιβεβαιώθηκε από συνομιλίες που βγήκαν στη δημοσιότητα.
Τραγική ειρωνεία, ότι αυτές αποκαλύφθηκαν λίγο καιρό μετά την επιτυχία της κατάκτησης του κυπέλλου, σε μια χρονική περίοδο που όλα έδειχναν ότι οι όποιες πληγές του με τον κόσμο της ΑΕΚ είχαν επουλωθεί...
