Ο Τιτανικός ήταν Βρετανικό επιβατηγό υπερωκεάνιο, το οποίο αποτελούσε τμήμα του στόλου της White Star Line. Ήταν το δεύτερο από τα τρία υπερωκεάνια της κλάσης Olympic που χρησιμοποιούσε η White Star Line. Τα άλλα δύο ήταν το RMS Olympic και το RMS Britannic.
Η ναυπήγηση του
Η απόφαση για ναυπήγηση του Τιτανικού πάρθηκε στα μέσα του 1907, από τον πρόεδρο της White Star Line (βρετανική ναυτιλιακή εταιρία) Μπρους Ισμέι, αλλά και τον Αμερικανό τραπεζίτη Τζον Πιέρποντ Μόργκαν, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης της μητρική εταιρίας International Mercantile Marine.
Η White Star Line αντιμετώπιζε μεγάλο ανταγωνισμό από την αμερικανική εταιρία Cunard Line, αλλά και τις γερμανικές Hamburg America και Norddeutscher Lloyd, που διέθεταν ταχύτερα επιβατηγά πλοία για υπερατλαντικά ταξίδια… Η ναυπήγηση του Τιτανικού, όσο και των άλλων δύο πλοίων RMS Olympic και RMS Britannic ανατέθηκε στα ναυπηγεία Harland &Wolff, που είχαν έδρα στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας και με τα οποία η White Star Line είχε μακρά περίοδο συνεργασίας.
Στις 29 Ιουλίου 1908, τα ναυπηγεία παρουσίασαν τα τελικά σχέδια στους επιτελείς της White Star Line, τα οποία και εγκρίθηκαν από τον Ισμέι. Η ναυπήγηση του Τιτανικού άρχισε στις 31 Μαρτίου 1909. Η κατασκευή του χρειάστηκε 26 μήνες, μέχρι την καθέλκυση του. Το μέγεθος του πλοίου αποτέλεσε μεγάλη κατασκευαστική πρόκληση για τα ναυπηγεία της Harland &Wolff, που χρειάστηκε να επενδύσουν μεγάλα ποσά για την βελτίωση του τεχνολογικού τους εξοπλισμού.
Ατυχήματα και θάνατοι κατά την διάρκεια των εργασιών
Οι εργασίες κατασκευής του Τιτανικού ήταν δύσκολες και επικίνδυνες, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 7 εργαζόμενοι και 246 άτομα να τραυματιστούν εκ των οποίων οι 28 σοβαρά. Η καθέλκυση του Τιτανικού έγινε στις 31 Μαΐου 1911, παρουσία του Ισμέι, του τραπεζίτη Μόργκαν, αλλά και ενός πλήθους που ξεπερνούσε τις 100.000.
Θαύμα της ναυπηγικής για την εποχή του
Ο Τιτανικός για τα δεδομένα της εποχής του ήταν ένα θαύμα της ναυπηγικής. Είχε μήκος 269 μέτρα και ύψος 53,3 μέτρα και αποτελούσε ένα πρωτοποριακό τύπο πλοίου, το οποίο είχε πολλές καινοτομίες, όπως ανελκυστήρες για γρήγορη πρόσβαση στα διάφορα καταστρώματα του, χαμάμ, γυμναστήριο, πισίνα, ταχυδρομείο και υπέρμετρη πολυτέλεια ιδιαίτερα το σέρβις και το φαγητό που προσέφερε στους επιβάτες της Α΄θέσης…
Ωστόσο παρά τα προηγμένα μέτρα ασφαλείας που είχε δεν διέθετε επαρκή αριθμό σωστικών λέμβων, εξαιτίας των απαρχαιωμένων κανονισμών λειτουργίας. Οι βάρκες του εν λόγω πλοίου έφταναν μόλις για τους 1.178 επιβάτες από τους συνολικά 2.224 που είχε. Οι δοκιμαστικοί πλόες του άρχισαν στις 2 Απριλίου του 1912 και ολοκληρώθηκαν μέσα σε δύο μέρες. Όλα κύλησαν καλά και πλέον ο Τιτανικός ήταν έτοιμος, για το πρώτο του ταξίδι.
Το παραλίγο ατύχημα πριν από το ταξίδι
Την Τετάρτη 10 Απριλίου του 1912, ο Τιτανικός θα ξεκινούσε το ταξίδι του από το Σαουθάμπτον της Μεγάλης Βρετανίας στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο ο Τιτανικός προτού αναχωρήσει από το Σαουθάμπτον, παραλίγο να προκαλέσει ατύχημα, όταν το κύμα που προκλήθηκε από το τεράστιο εκτόπισμα του έσπασε τους κάβους στο αγκυροβολημένο πλοίο SS City of New York, που παραλίγο να συγκρουστεί με τον Τιτανικό.
Το πλοίο αφού αρχικά τέθηκε υπό έλεγχο και ρυμουλκήθηκε αναχώρησε από την Αγγλία, με 922 επιβάτες. Οι πρώτοι που επιβιβάστηκαν στο πλοίο ήταν οι επιβάτες της Γ΄θέσης, για να ακολουθήσουν στην συνέχεια αυτοί της Β΄ και της Α΄θέσης. Στο λιμάνι του Χερβούργου στη Γαλλία επιβιβάστηκαν στο υπερωκεάνιο 274 επιβάτες και αποβιβάστηκαν 24, ενώ στο λιμάνι του Κορκ όπου και έφτασε στις 11 το πρωί της 11ης Απριλίου παρέλαβε 120 επιβάτες και αποβίβασε 7.
Το ναυάγιο του… αβύθιστου
Έπειτα από την αναχώρησή του από το Κορκ, το πολυτελές υπερωκεάνιο χάραξε πορεία προς την Νέα Υόρκη δια μέσου του Βόρειου Ατλαντικού. Οι πρώτες τρεις μέρες του ταξιδιού κύλησαν χωρίς να υπάρξουν απρόοπτα. Παρά τις προειδοποιήσεις που υπήρχαν για επιπλέοντα παγόβουνα στην περιοχή του Νιουφάοντλαντ, το πολυτελές υπερωκεάνιο έπλεε με πρόσω τις μηχανές, καθώς ο καπετάνιος του Έντουαρντ Σμιθ θεωρούσε πως τα παγόβουνα δεν αποτελούσαν ιδιαίτερο κίνδυνο για ένα πλοίο, όπως ο Τιτανικός για το οποίο είχε επικρατήσει η αντίληψη ότι ήταν αβύθιστο.
Στις 11:40 όμως της 14ης Απριλίου έγινε το μοιραίο. O Τιτανικός με ταχύτητα 22 κόμβων και χωρίς καμία προφύλαξη προσέκρουσε πάνω σε ένα παγόβουνο. Τριανταεπτά δευτερόλεπτα αργότερα και αφού έγινε αντιληπτή από το πλήρωμα η σύγκρουση, πέντε από τα στεγανά του πλοίου άρχισαν να μπάζουν νερά και η πλώρη του να καταβυθίζεται. Το πλήρωμα και οι επιβάτες ήταν ανέτοιμοι για μια τέτοια κατάσταση.
Οι σωστικές λέμβοι που υπήρχαν επαρκούσαν μόνο, για τους μισούς από τους επιβαίνοντες. Αυτό είχε σαν συνέπεια να επικρατήσει πανικός. Στις 12:05 π.μ. της 15ης Απριλίου ο Έντουαρντ Σμιθ δίνει διαταγή, να ετοιμαστούν οι σωστικές λέμβοι. Στις 12:45 η πρώτη σωσίβια λέμβος στην οποία υπήρχαν γυναικόπαιδα… «κατεβαίνει» στη θάλασσα.
Στις 2:20 μ.μ. ο Τιτανικός βυθίστηκε λίγα δευτερόλεπτα αφότου είχε σπάσει στα δύο. Όσοι από τους επιβάτες αλλά και τα μέλη του πληρώματος είχαν απομείνει στον Τιτανικό πηδούν στα παγωμένα νερά του Βόρειου Ατλαντικού προκειμένου να σωθούν. Αντ αυτού 1.500 άνθρωποι βρίσκουν ακαριαίο θάνατο είτε από υποθερμία, είτε από καρδιακή
Οι επιζήσαντες
Τα σήματα κινδύνου του Τιτανικού δεν απέδωσαν αμέσως, καθώς στο σημείο όπου και έγινε το ναυάγιο δεν υπήρχαν παραπλέοντα πλοία. Στις 4:10 π.μ. το υπερωκεάνειο Καρπάθια της Cunard Line βρέθηκε στον τόπο του ναυαγίου και περισυνέλεξε τους πρώτους ναυαγούς.
Στις 8:30 π.μ. περισυλλέγονται και οι επιβάτες της τελευταίας σωστικής λέμβου και το Καρπάθια με τους 711 διασωθέντες θα καταπλεύσει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης στις 18 Απριλίου 1912.Σήμερα δεν βρίσκεται στην ζωή κανένας επιζών.
Τελευταία επιζήσασα από το ναυάγιο ήταν η Μιλβίνα Ντιν, η οποία έφυγε από την ζωή σε ηλικία 97 ετών στις 31 Μαϊου του 2009.
