Αμφισβήτηση. Χλεύη- για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Ειρωνείες, καθώς υπέπεσε στο ασυγχώρητο τενιστικό προπατορικό αμάρτημα του να βγει, μία αιωνιότητα και μία ημέρα μετά την είσοδό του, από το top-10 του κόσμου. Πύρινοι λόγοι γεμάτοι λεκτικές τρύπες για τις αιτίες που «ξόφλησε στα 26 του το... παλτό».
Plot twist: παρά τις (εν πολλοίς ακατανόητες) «επιθέσεις» προς το πρόσωπο του κορυφαίου Έλληνα τενίστα ever, ο Στέφανος Τσιτσιπάς όχι απλά δεν τελείωσε, αλλα τώρα (ξαν)αρχίζει.
Ξεκινώντας από τα χαμηλά (νο.12 στην ATP) κι έχοντας να «βγάλει» ένα πρόγραμμα που θύμιζε αγωνιστικό βουνό, ο Τσιτσιπάς όχι απλά έφτασε στον τελικό της- αγαπημένης του, κατά τα φαινόμενα- διοργάνωσης στο Μόντε Κάρλο, αλλά εκεί απέναντι στον Κάσπερ Ρουντ παρέδωσε ένα σπάνιο masterclass, από εκείνα που καλό θα ήταν να κρατάει κανείς σημειώσεις για να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη στο κορτ.
Στο εναρκτήριο σετ ο Έλληνας τενίστας φρόντισε να κόψει από νωρίς τον βήχα στον σούπερ ταλαντούχο Νορβηγό αντίπαλό του, ο οποίος προσδοκούσε να… βήξει ξανά και ξανά λες και προσβλήθηκε ετεροχρονισμένα από τη μετάλλαξη Δέλτα.
Αμ δε: ο Τσιτσιπάς, αν και συνέχισε να μη σερβίρει καλά στο πρώτο σερβίς με μόλις 54%, υποχρέωσε σε πολλά αβίαστα λάθη των Ρουντ (9 συνολικά, τα περισσότερα στο forehand), και πετυχαίνοντας τρία πειστικότατα breaks πήρε το σετ μέσα σε 37 λεπτά με 6-1.
Στο δεύτερο, όπως αναμενόταν, ο Ρουντ ανασυντάχθηκε και πίεσε όσο περισσότερο μπορούσε στο backhand τον Στέφανο, φτάνοντας πολλάκις στην πηγή, όπως καταμαρτυρούν τα 8 break points του.
Η παροχή νερού, όμως, ήταν κλειστή: ο Τσιτσιπάς με ολύμπια ψυχραιμία έσβησε και τα 8, παρά το γεγονός πως το πρώτο του σερβίς κινείτο στο όριο του silver alert (47%).
Την κρίσιμη στιγμή, μάλιστα, ο Στεφ έκανε το break στο 10ο game και πήρε και το δεύτερο σετ (6-4). Έτσι, μ’ αυτήν την straight sets νίκη του (6-1, 6-4) σε κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα παιχνιδιού, ο Έλληνας τενίστας κατέκτησε το 3ο«χιλιάρι» τουρνουά της καριέρας του. Και τα τρία, μάλιστα, είναι στο (ιερό, για τον ίδιο) χώμα του Μόντε Κάρλο!
Αυτή του η νίκη σήμανε την επιστροφή του στους τίτλους μετά από έναν χρόνο και το Λος Κάμπος, ενώ χάρη στους βαθμούς που εξασφάλισε επέστρεψε εντός του top-10 της παγκόσμιας κατάταξης, καθώς από αύριο θα φιγουράρει στο νούμερο 7.
Και, ίσως το κυριότερο, βρίσκει ξανά τη χαμένη του αυτοπεποίθηση για το υπόλοιπο του 2024, πράγμα που μπορεί ν' απογειώσει την σεζόν του.
Ναι, ο Στέφανος μπορεί να υπέπεσε στο... θανάσιμο ολίσθημα του να μη διαλύσει τα κοντέρ στην εποχή των GOATs (Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς) ή να μην «έγραψε» τα κατορθώματα ενός παιδιού-θαύματος (όπως ο Αλκαράθ), όμως- μαντέψτε- είναι ακόμη εδώ.
Και θα είναι για πολύ καιρό ακόμα. Άλλωστε τα «παλτά» δε φεύγουν ποτέ από τη μόδα.
Έτσι δεν είναι;
