«Ήταν στο μυαλό μου ότι δεν ήθελα να είμαι αυτή η παίκτρια που το κέρδισε και μετά εξαφανίστηκε», είπε αρχικά η 25χρονη Λευκορωσίδα για το γεγονός ότι δεν έμεινε στο ένα σλαμ. «Ήθελα να δείξω ότι μπορώ σταθερά να είμαι εκεί και ότι είμαι ικανή να κερδίσω κι άλλο. Ελπίζω να γίνουν και περισσότερα. Γι' αυτό, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, πάντα δουλεύουμε σκληρά και πάντα κοιτάμε να βελτιώσουμε το παιχνίδι μου».
Η Σαμπαλένκα δεν έχει κρύψει ότι στο παρελθόν είχε αμφιβολίες για τον εαυτό της. «Σίγουρα υπήρξε στιγμή που δεν πίστευα ότι θα κερδίσω σλαμ, ειδικά τότε που έκανα τα διπλά λάθη και δεν μπορούσα να φτιάξω το σερβίς μου. Υπήρχαν πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά δεν γινόταν να τα παρατήσω. Ένιωθα ότι έπρεπε να συνεχίσω να κάνω ό,τι κάνω. Έπρεπε να συνεχίσω να παλεύω για το όνειρό μου, πιστεύω ότι ο πατέρας μου με βλέπει και είναι περήφανος για εμένα. Δεν μπορούσα να σταματήσω για την οικογένειά μου. Σίγουρα υπάρχει μια στιγμή που πιστεύεις ότι δεν θα το πάρεις ποτέ, αλλά πρέπει να συνεχίσεις τη σκληρή δουλειά και προσπάθεια. Και στο τέλος θα δεις αν ήταν γραφτό για σένα ή όχι. Πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι αρνητικά».
Πώς διαχειρίστηκε κάποιες σκληρές ήττες, ειδικά αυτές που ήρθαν πέρυσι στα υπόλοιπα Grand Slam; «Με την εμπειρία. Δεν θα έρθουν οι μεγάλες νίκες χωρίς δύσκολες ήττες. Προφανώς και ήμουν πολύ στεναχωρημένη μετά από αυτά τα ματς. Έκλαιγα, έσπαγα ρακέτες, είχα τρελαθεί. Μετά, όμως, από μία-δύο μέρες, καθίσαμε με την ομάδα και είπαμε ότι έπρεπε να το φτιάξουμε, να μην ξανασυμβεί».
Η Αρίνα έχασε νωρίς τον πατέρα της και ρωτήθηκε αν νιώθει ότι αγωνίζεται στη μνήμη του. «Πριν από το περσινό σλαμ, ήταν έτσι. Είναι, φυσικά, το μεγαλύτερό μου, ήταν τα πάντα για εμένα. Τώρα, όμως, έχω τη μαμά μου και την αδερφή μου, η οποία είναι εδώ μαζί μου, και πρέπει να σκέφτομαι εκείνες. Πάντα αισθάνομαι ότι είναι μαζί μου. Είμαι ευγνώμων για ό,τι έκανε για εμένα, αν δεν υπήρχε εκείνος δεν ήμουν εδώ. Τώρα, ωστόσο, παίζω για τη μαμά μου, την αδερφή μου και τις γιαγιάδες μου».
