Το σκοτάδι με τρομάζει. Υπάρχει κανένας άλλος να τρομάζει με το πόσο σκοτάδι έχουμε στην ψυχή μας; Να πονάει, να κλείνει τα μάτια του όταν έρχονται οι εικόνες στο μυαλό του, να τα ανοίγει βιαστικά για να τις διώξει…; Με τρομάζουν εκείνοι που εύχονται στον Μπάμπη να τύχει της γνωστής υποδοχής στις φυλακές, σχεδόν το ίδιο που με τρομάζει το σκοτάδι του Μπάμπη. Το σκοτάδι στην ψυχή των ανθρώπων με τρομάζει. Το μίσος. Η αδυναμία να νιώσεις συναισθήματα. Η απουσία κάθε λογής ενσυναίσθησης. Να εύχεσαι πόνο. Να εύχεσαι κακοποίηση. Να την προκαλείς, πολύ περισσότερο.
Γι’ αυτό και ας το ξεκαθαρίσουμε, τουλάχιστον στο ηθικό κομμάτι της υπόθεσης. Η νομική ας κάνει τα δικά της, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν υπάρχει εν βρασμώ. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Καμία. Άνθρωπος που πειράζει παιδί ή σκυλί (ή οποιοδήποτε ζώο) έχει τόσο σκοτάδι μέσα του, που δε μπορεί παρά να μην είναι άρρωστος. Άνθρωπος που βιαιοπραγεί σε κάποιον ανυπεράσπιστο, έχει πάψει να είναι άνθρωπος. Άνθρωπος που δε λυγίζει ή δε συνέρχεται με το κλάμα ενός μωρού ή ενός κουταβιού, δεν έχει συνείδηση, δεν έχει ψυχή, δεν έχει παρά μόνο ένα στόχο. Να πληγώσει. Να πονέσει. Να σκοτώσει. Εν προκειμένω, να «δολοφονήσει» ό,τι θύμιζε την εκλιπούσα. Να της στερήσει ό,τι αγαπούσε. Να τη διαλύσει ψυχολογικά και αισθηματικά, πριν της αφαιρέσει την ίδια της τη ζωή.
Κάθε ώρα που περνάει από την ανακοίνωση της αστυνομίας και κάθε ώρα που θα περνάει, το κουβάρι θα ξετυλίγεται. Οι λεπτομέρειες θα γίνονται γνωστές. Το στομάχι θα σφίγγεται περισσότερο, ο φόβος και το σκοτάδι θα καταδιώκει την ηρεμία μας. Κι όμως, ούτε καν 24 ώρες μετά άρχισε η αποδόμηση του θύματος. Άρχισε η ποινικοποίηση των τελευταίων ωρών του θύματος. Τον «απείλησε» με διαζύγιο, λένε, όπως καυτηριάζει και η Βάσω. Ω, τι ξεστόμισε. Ανομολόγητη απειλή! Αδιανόητη. Αυτές τις γυναίκες θέλουμε; Γυναίκες που δεν ανέχονται τη βία και την κακοποίηση και προτίθενται να φτιάξουν τη ζωή τους; Γυναίκες, οι οποίες - συνήθως ενδυναμωμένες από την μητρότητα - θέλουν κάτι καλύτερο; Κι όμως. Μια απόφαση, μια επιλογή, ένα δικαίωμα τοποθετείται σήμερα στο ζύγι μιας δολοφονίας. Μιας γυναικοκτονίας. Μιας μητροκτονίας.
Σήμερα, τον απείλησε με διαζύγιο. Πριν δέκα χρόνια, τον απείλησε ότι δε θέλει να κάνει άλλο παιδί. Πριν είκοσι χρόνια, τον απείλησε ότι δε θέλει να του κάνει παιδί. Πριν τριάντα χρόνια, τον απείλησε ότι θα πάει να δουλέψει. Πριν σαράντα χρόνια, ότι δε θα πλύνει απόψε τα πιάτα. Πριν πενήντα χρόνια, τον απείλησε ότι δε θα μαγειρέψει σήμερα. Πριν εξήντα χρόνια, τον απείλησε ότι θα βγει από το σπίτι... Αρχίζετε να τη σχηματίζετε την εικόνα; Υπερβολές; Μακάρι να ήταν. Θα ήταν υπερβολές και σύνδρομο καταδίωξης, αν δεν υπήρχαν παντού σχόλια σαν τα παρακάτω. Αναρτήσεις στο twitter, ή σχόλια κάτω από ειδήσεις.
«Μήπως μάθαμε τι έκανε η κοπέλα και τον έφτασε σε τέτοιο σημείο;»
«Και τι κατάλαβε τώρα; Δεν θα δει ποτέ ξανά το παιδί του ενώ αν χώριζε θα έκανε νέα αρχή και θα το έβλεπε...».
«Τον εαυτό του κατάστρεψε ο χαζός και δεν θα βλέπει και το παιδί του. Καριέρα είχε, νέος ήτανε. Μπορούσε να είχε όποια ήθελε. Ας την πακετάριζε αν το πήγαινε το γράμμα κι ας την έστελνε στη μάνα της. Τη ζωή του κατέστρεψε εντελώς».
Ούτε καν 24 ώρες μετά. Ούτε καν 24 ώρες μετά. Η γυναίκα φταίει που ζήτησε διαζύγιο. Ο θύτης είναι χαζός γιατί κατέστρεψε τη ζωή του! Η γυναίκα φταίει γιατί φορούσε προκλητικά ρούχα. Ο θύτης είναι χαζός γιατί θα μπορούσε να έχει όποια άλλη θέλει. Η γυναίκα φταίει γιατί περπατούσε μόνη της μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας. Ο θύτης είναι χαζός γιατί τον έπιασαν οι κάμερες. Η γυναίκα φταίει γιατί δεν έφυγε όταν δέχτηκε το πρώτο χαστούκι. Ο θύτης είναι χαζός γιατί της έδωσε την αφορμή που έψαχνε. Η γυναίκα φταίει γιατί μπήκε στο δωμάτιο μαζί του. Ο θύτης είναι χαζός γιατί τους είδαν. Η γυναίκα φταίει γιατί ζήτησε προαγωγή. Ο θύτης είναι χαζός γιατί τον κατήγγειλε. Πώς θα ήταν για αλλαγή να φταίει ο θύτης; Πώς θα ήταν, άραγε, για αλλαγή να φταίει ο θύτης;
Ούτε 24 ώρες μετά τη δολοφονία (#μητροκτονία, #γυναικοκτονία #και μην το ξεχνάτε, γαμώτο, ζωοκτονία), μετά από την ωμή πράξη βίας απέναντι σε μια πιο αδύναμη γυναίκα και απέναντι σε ανυπεράσπιστο κουτάβι, έχει αρχίσει το ξέπλυμα. Μετά από μια ωμή πράξη βίας απέναντι στο ίδιο του το μωρό, έχει αρχίσει το ξέπλυμα. Χωρίς καν να έχει προσληφθεί ή διοριστεί ακόμα δικηγόρος και ξεκίνησε η προσπάθεια αλλοίωσης των γεγονότων. Τι θα γίνει, δηλαδή, όταν θα εμπλακεί κάποιος συνήγορος υπεράσπισης; Τι θα γίνει σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο ή όταν πια φτάσει η υπόθεση στο δικαστήριο; Και κυρίως γιατί; Γιατί φτάνουμε πριν καν συμπληρωθούν 24 ώρες να θεωρούν άντρες ως θύμα τον Μπάμπη; Να τολμούν να σκέφτονται και να γράφουν κιόλας ότι κατέστρεψε τη δική του ζωή; Πώς γίνεται ρε γαμώτο;
Γιατί; Νιώθει το αντρικό φύλο ότι απειλείται; Νιώθει ότι οι γυναίκες αρχίζουν να έχουν περισσότερη δύναμη; Ότι θα ήθελαν να έχουν περισσότερη δύναμη και συνεπώς ας τους θυμίσουμε ότι επί της ουσίας είναι για να κάνουμε κοντινά στον κώλο τους στο Survivor την ώρα που γυμνάζονται και να εκτελούν πέναλτι στη λάσπη; Να, μια ιδέα για την περίφημη εκπομπή του ΑΝΤ1 που ακόμα δεν τη σκέφτηκαν; Αφού πουλάς που πουλάς τσόντα, αφού εκφυλίζεις τις γυναίκες και εκχυδαΐζεις τον γυναικείο αθλητισμό, πούλα τη σωστά βρε άνθρωπε. Στη λάσπη. Και χωρίς μπουστάκια. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα ημίμετρα.
Ξέρω, ξέρω τι θα μου πεις. Κι εσύ άντρας είσαι, αλλά βρίσκεις το σποτάκι απαράδεκτο. Αλλά – θα προσθέσεις – εκείνες γιατί δέχτηκαν να συμμετάσχουν; Και – θα συνεχίσεις - δεν είναι γυναικοκτονία, είναι δολοφονία. Και – περίμενε, γιατί - δεν ξέρουμε τι του έκανε. Και – μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα γιατί - δεν είμαστε στο σπίτι κανενός. Κι αν τον χτυπούσε; Κι αν είχε πιάσει γκόμενο; Κι αν τον απείλησε ότι θα τον χωρίσει; Κι αν έψαχνε ξενοδοχείο να μείνει; Κι αν τον έστειλε να κοιμηθεί στον καναπέ; Κι αν του έπαιρνε και το παιδί;
Ξέρω, ξέρω τι θα μου πεις. Φυσικά και ξέρω.
Εξάλλου, δεν είναι ρατσιστικό το άρθρο. Ούτε σεξιστικό. Προς Θεού. Δεν είμαι ρατσίστρια με τους άντρες.
Έχω φίλους άντρες (σ.σ. και ευτυχώς, δεν είναι σαν όλους τους παραπάνω).
ΥΓ. Το κείμενο συντάχθηκε πριν καν ο κύριος Μπαλάσκας ενημερώσει τους δολοφόνους πώς να μην είναι χαζοί!
