Όταν χάνεις από μία καλύτερη ομάδα, η ήττα δεν πονάει εκτός αν είσαι Ολυμπιακός. Χάσαμε από την ΑΕΚ που προσέγγισε το παιχνίδι με μεγαλύτερη συγκέντρωση, ενώ για εμάς ήταν αδύνατο να μη πληρώσουμε την μία εβδομάδα χωρίς προπονήσεις. Οι Αμερικάνοι ήταν εκτός αγώνα, οι υπόλοιποι μάχονταν όσο μπορούσαν αλλά αυτό δεν έφτανε.
Στη διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτοί οι αστείοι διαιτητές. Το ότι έζησα δεκάλεπτο που ο αντίπαλος δεν είχε φάουλ, είναι κάτι που δεν το περίμενα. Αλλά βάσει της γενικής εικόνας το αφήνω στην άκρη. Γιατί όταν ξεκινά με 4-28, μάλλον δεν το πιστεύεις εσύ πρώτος.
Η ήττα με εννέα δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, αλλά θα πρέπει να συμβούν σημεία και τέρατα για να περάσει ο ΠΑΟΚ. Το αφήνουμε στην άκρη και πάμε στην ουσία.
Το Παλατάκι είχε πάρα πολύ κόσμο, η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά, πάλι στο γήπεδο ήταν ο Γιώργος Σαββίδης που θέλει να στηρίξει πραγματικά και το δείχνει. Το βήμα έγινε.
Ο Γιώργος έχει ακούσει πολλά από τότε που βγήκε στην επιφάνεια. Όμως δεν βλέπω κανέναν να καταγράφει την εξέλιξή του παραγοντικά, την έξυπνη διαχείρισή του σε αρκετά θέματα που αφορούν το ποδόσφαιρο και την διάθεσή του να βάλει πλάτη άμεσα στο μπάσκετ. Η διαφορά είναι εντυπωσιακή και αυτό μόνο καλό είναι για τον ΠΑΟΚ, αλλά και γενικότερα για το κλίμα στον επαγγελματικό αθλητισμό της χώρας μας.
Την ώρα που εκτιμώ πως στο μπάσκετ έγινε η αρχή, στο ποδόσφαιρο διαβάσαμε για το πόσο καλύτερος είναι ο Ολυμπιακός. Πόσες πάσες, γεμίσματα, τελικές. Έχουν πλάκα πραγματικά.
Η μεγαλύτερη απόδειξη πως δεν αντέχουν το 50-50, είναι πως δεν μπορούν να διαβάσουν το τι συμβαίνει μέσα στο χορτάρι. Και πως αυτό το μεταμορφώνουν σε σανό και το μοιράζουν.
Η μόνη τακτική υπεροχή που υπάρχει, είναι η επιθετική μετάβαση του άσπρο πόλο στη Λάρισα και η άμεση επιστροφή στην Αθήνα, με την χτυπητή αδυναμία πως την έπιασαν οι κάμερες. Σε αυτό το κομμάτι σίγουρα πρέπει να βελτιωθούμε όλοι σαν χώρα αν θέλουμε να παίξουμε σε ίσους όρους.
Σε ίσους όρους δεν παίζει σίγουρα ο Ράζβαν Λουτσέσκου ο οποίος έχει στοχοποιηθεί από ανθρώπους που δεν ανέχονται να μιλάει κάποιος κανονικά και στα ίσια. Πρέπει να πάμε με την πεπατημένη του καλού Χριστιανού. Αν φας μία σφαλιάρα, γύρνα και το άλλο μάγουλο.
Άρθρα για το πόσο κακός είναι ο Λουτσέσκου που λέει τα αυτονόητα και αυτά που βλέπουν τα μάτια μας. Μαγική εικόνα για τον δήθεν προβληματικό χαρακτήρα του, τη στιγμή που μιλάμε για έναν άνθρωπο που μόλις τον γνωρίσεις δεν μπορείς να τον πιάσεις από πουθενά. Χορτάτος, έξυπνος, με ξεκάθαρη φιλοσοφία και φιλοδοξία που σε εμπνέει.
Για τον Σιμιτζόγλου βέβαια, μετράει περισσότερο το στημένο κλίμα παρά η ουσία. Του προτείνω να τον καλέσει για έναν καφέ, να τον γνωρίσει και μετά να δούμε αν θα τον ξανακαλέσει.
Ίσως βέβαια ο Σιμιτζόγλου να φοβάται μην στείλει από το γραφείο του κανά εκατομμύριο αγανακτισμένους οπαδούς του Ολυμπιακού ο κυρ Σάββας, άρα εκεί πάω πάσο.
Εδώ λοιπόν το σωστό είναι να κερδίζει η ομάδα και να βγαίνει μετά ο Λουτσέσκου να πουλάει τρέλα. Να συνεχίσει να λέει τα ίδια και χειρότερα. Να πάρουμε δύο – τρεις νίκες σερί ακόμη και μετά θα αρχίσουμε να μοιράζουμε βαθμούς.
Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, στόχος μας θα πρέπει να είναι ο εξευτελισμός του επιλεκτικού σαβουάρ βιβρ των κακομαθημένων.
Το να μη μπορεί να σε σταματήσει κανένας αγωνιστικά, το να μη μπορεί να βρει κάτι ποδοσφαιρικό για να σε πλήξει και να έχουμε συνεχώς μία προσπάθεια να πληγούν άνθρωποί μας και μάλιστα σε ηγετικά πόστα, είναι κάτι που δεν πρέπει κανένας μας να αφήνει ασχολίαστο.
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ είναι κύριος με Κ κεφαλαίο, δεν είναι κάποιο φυτό αλλά μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και όταν αισθάνεται πως θέλει να πει κάτι, θα το λέει. Τόσο απλά.
