Εκείνοι που πέτυχαν
Βεριντιάνο Μαρτσέλο (1996-98): Ο πρώτος ποδοσφαιριστής από τη Χώρα του Καφέ που ντύθηκε στα κιτρινόμαυρα ήταν ο Βεριντιάνο Μαρτσέλο το καλοκαίρι του 1996, ο 30χρονος επί μια επταετία γκολτζής της Ξάνθης, ο οποίος ήρθε ως συμπλήρωμα σε μια ήδη εξαιρετική επιθετική γραμμή για την ομάδα του Πέτρου Ραβούση, με Χρήστο Κωστή, Ντανιέλ Μπατίστα, Τιμούρ Κετσπάγια και τον νεοαποκτηθέντα Ντέμη Νικολαΐδη. Ο Βεριντιάνο Μαρτσέλο αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από «τίμιος» στα δύο χρόνια που αγωνίστηκε στην Ένωση, βοήθησε σημαντικά όσες φορές ήρθε από τον πάγκο (όπως στο 2-0 επί της Στουρμ Γκρατς για το Κύπελλο Κυπελλούχων μετά τον τραυματισμό του Κωστή), αγαπήθηκε από τους φιλάθλους και τους άφησε τη «δυνατή» ανάμνηση του νικητήριου γκολ στο 1-0 επί του Ολυμπιακού τον Φεβρουάριο του 1998, όταν η αποδεκατισμένη σε εκείνο το ντέρμπι ομάδα του Ντουμίτρου Ντουμιτρίου επέβαλε για μια ακόμη φορά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90 τον νόμο του «Νίκος Γκούμας», τέρμα το οποίο και πανηγύρισε έξαλλα φτάνοντας μέχρι την περιοχή του Ηλία Ατματσίδη.
Αλεχάνδρε Σοάρες (2004-06): Η αποδυναμωμένη ΑΕΚ των Ντέμη Νικολαΐδη και Φερνάντο Σάντος το καλοκαίρι του 2004 έφερε στο ΟΑΚΑ τον 31χρονο Αλεχάνδρε Σοάρες, με θητεία σε Καλαμάτα και ΟΦΗ από το 1997, και ο συμπαθής «Γιάννης» την ξελάσπωσε αρκετές φορές ειδικά στο πρώτο μισό της σεζόν 2004-05, βάζοντάς την ουσιαστικά στο παιχνίδι της διεκδίκησης του τίτλου κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, ως άξιος συμπαραστάτης του Νίκου Λυμπερόπουλου και του Κώστα Κατσουράνη. Highlight της διετούς παρουσίας του στον σύλλογο το κρίσιμο γκολ με κεφαλιά για τη νίκη - πρόκριση επί του ισχυρού Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας τον Φεβρουάριο του 2005 (3-1) στο Κύπελλο Ελλάδας, λιγότερο αποτελεσματικός την αγωνιστική περίοδο 2005-06, ωστόσο και πάλι αποχωρώντας για την Κύπρο άφησε μόνο φίλους.
Πάουλο Ασουνσάο (2004-05): Οι «άκρες» του Φερνάντο Σάντος στην Πορτογαλία έφεραν στην ΑΕΚ του 2004 έναν Βραζιλιάνο ανασταλτικό μέσο που φάνηκε γρήγορα ότι ήταν για... αρκετά παραπάνω. Ο 24χρονος τότε Πάουλο Ασουνσάο, δανεικός από την Πόρτο, ήταν με μια λέξη αψεγάδιαστος στη μεσαία γραμμή της ομάδας έως τον Ιανουάριο, με την απόδοσή του να πέφτει κάπως στη συνέχεια αλλά να παραμένει βασικός και αναντικατάστατος στο πλευρό του Κώστα Κατσουράνη. Φυσικά η Ένωση δεν κατάφερε παρά την επιθυμία της να τον διατηρήσει στο δυναμικό της το επόμενο καλοκαίρι και ο μικρόσωμος αλλά οξυδερκής και μαχητικός χαφ (o οποίος το 2014 ανακοινώθηκε από τον Λεβαδειακό, αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ) είχε σημαντική καριέρα με τους «Δράκους» και την Ατλέτικο Μαδρίτης (2008-12), κατακτώντας το Europa League.
Ζούλιο Σέζαρ (Ιαν. 2005-08): Ένεση ποιότητας για την Ένωση τον Ιανουάριο του 2005, αριστεροπόδαρος μεσοεπιθετικός με έφεση στην ντρίμπλα, έξοχες εκτελέσεις στις στατικές φάσεις αλλά και κάποια αστάθεια στην απόδοσή του. Έμεινε στην Ελλάδα έως το καλοκαίρι του 2008 και είναι ο Βραζιλιάνος με τα περισσότερα τέρματα για λογαριασμό της ΑΕΚ σε όλες τις διοργανώσεις (35), από τα οποία ξεχωρίζει ασφαλώς εκείνο με εκτέλεση φάουλ για τον θρίαμβο επί της Μίλαν (1-0) στο Τσάμπιονς Λιγκ τον Νοέμβριο του 2006. Παρότι υπήρξαν φορές που άκουσε τα εξ αμάξης από την απαιτητική «κιτρινόμαυρη» εξέδρα για ημιτελείς προσπάθειές του (ορισμένοι δεν ξέχασαν ποτέ την ανόητη αποβολή του στον εκτός έδρας ημιτελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό το 2005), ο Ζούλιο Σέζαρ δέθηκε πραγματικά με την ΑΕΚ παρότι δεν κατέκτησε τίτλους και ίδρυσε μια ομάδα με τα χρώματά της στην πατρίδα του!
Ριβάλντο (2007-08): Τα λόγια είναι μάλλον περιττά για τον σπουδαιότερο ξένο ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε ποτέ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ηγέτης του Ολυμπιακού επί μια τριετία, με ισάριθμα πρωταθλήματα (2004-07) αποκτήθηκε από την ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2007 για να την κάνει πρωταθλήτρια και το κατάφερε, παρότι ο τίτλος κατέληξε τελικά στον Πειραιά λόγω της διαβόητης «υπόθεσης Βάλνερ». Ο μεγάλος Ριβάλντο έφερε την έντονη προσωπικότητα και τη φαντασία που χρειαζόταν ένα ήδη δυνατό σύνολο για να γίνει εξαιρετικό και οι Ενωσίτες φίλαθλοι δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ την συγκλονιστική εμφάνισή του στο 4-0 επί του Ολυμπιακού τον Μάρτιο του 2008, σφραγίδα της ανωτερότητας των «κιτρινόμαυρων» στην Ελλάδα εκείνη την σεζόν, πριν αποχωρήσει τελικά εσπευσμένα τον Αύγουστο για την «αρπαχτή» στο Ουζμπεκιστάν, έπειτα από 12 τέρματα και... 18 ασίστ στο πρωτάθλημα (συν τρία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις) σε μια μόλις χρονιά.
Λεονάρντο Περέιρα (2009-12): Στην τριετή παρουσία του στην ΑΕΚ (2009-12), η οποία τον αγόρασε από τον Λεβαδειακό έπειτα από ένα πραγματικό μεταγραφικό σήριαλ, παρασύρθηκε ορισμένες φορές από τη γενική μετριότητα και τα πρώτα δύο χρόνια «μπαινόβγαινε» στην βασική ενδεκάδα, με αποτέλεσμα να δίνεται ακόμα και ως έμψυχο αντάλλαγμα από τη διοίκηση Σταύρου Αδαμίδη για την απόκτηση του Γιώργου Γεωργιάδη από τον Πανσερραϊκό, ωστόσο ο Λεονάρντο Περέιρα μπαίνει στη λίστα των επιτυχημένων χάρη στην εξαιρετική του παρουσία τη «δύσκολη» για την ΑΕΚ σεζόν 2011-12, όντας ο βασικός λόγος που έφτασε να διεκδικεί την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι την τελευταία αγωνιστική των Play Offs, αλλά και για τα χρήματα που έφερε στα ταμεία του συλλόγου με τη μεταγραφή του στην Jeonbuk Hyundai το καλοκαίρι του 2012.
Ροντρίγκο Γκάλο (2015-): Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα γίνει σε μερικούς μήνες ο πρώτος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής μετά τον Γκουστάβο Μαντούκα που συμπληρώνει τετραετία στην Ένωση, αλλά και ο πρώτος σε συμμετοχές της από την εν λόγω χώρα. Ο 32χρονος πλέον δεξιός οπισθοφύλακας με το επιθετικό παιχνίδι και τα δυνατά σουτ, για τον χαρακτήρα του οποίου άπαντες λένε τα καλύτερα λόγια, πήρε κατευθείαν φανέλα βασικού μετά τον ερχομό του στον σύλλογο το καλοκαίρι του 2015 και έκτοτε «μετράει» πρωτάθλημα, Κύπελλο, δύο χαμένους τελικούς, 118 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και... συνεχίζει, έχοντας τώρα για παρέα και τον συμπατριώτη του, Άλεφ Σάντος!
Έτσι κι έτσι
Μόιζε Κόστα Έμερσον (Ιαν. 2006-07): Σε μια εμπνευσμένη μεταγραφικά κίνηση, η Ξάνθη τον έφερε στην Ελλάδα έχοντας περάσει τα 33 και οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του στο πρώτο μισό της σεζόν 2005-06 οδήγησαν την ΑΕΚ στο να εκταμιεύσει 500.000 ευρώ για να τον αγοράσει, παρά την προχωρημένη ηλικία του. Συνεπής και σταθερός ο πολύπειρος ανασταλτικός μέσος, έβγαλε το... ψωμί του στους 18 μήνες που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα χωρίς πάντως να εντυπωσιάσει ιδιαίτερα, έπαιξε στον χαμένο τελικό Κυπέλλου το 2006 και στο Τσάμπιονς Λιγκ την επόμενη σεζόν, είχε την άτυχη στιγμή με το αυτογκόλ στο «Γ. Καραϊσκάκης» τον Σεπτέμβριο του 2006 (0-1) και αποχώρησε... αθόρυβα για τον ΑΠΟΕΛ το καλοκαίρι του 2007.
Γκουστάβο Μαντούκα (2006-10): Δεν ήταν κακός ποδοσφαιριστής σε καμία περίπτωση ο Γκουστάβο Μαντούκα, όπως αποδεικνύει και η εξαιρετική πενταετία του με τον ΑΠΟΕΛ (2010-15) έπειτα από την μάλλον άδικη αποχώρησή του από την ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2010 για τα... μάτια του Λουίς Λίμα Έντερ. Ωστόσο στην τετραετή παρουσία του στην Ελλάδα, με την Ένωση να τον αποκτάει ως δανεικό από την Μπενφίκα το καλοκαίρι του 2006 και να αγοράζει τα δικαιώματά του έναν χρόνο αργότερα, ταλαιπωρήθηκε αρκετά από τραυματισμούς, δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα με τέσσερις διαφορετικούς προπονητές και παρότι κατέγραψε γκολ και ασίστ, το σημαντικότερο τέρμα του παρέμεινε εκείνο στη νίκη με 2-1 επί του Παναθηναϊκού στο «πράσινο» ΟΑΚΑ τον Οκτώβριο του 2006.
Έντσον Ράμος (2007-Ιαν. 2009): Ταχυδυναμικός, επιθετικός ακραίος μπακ με απίστευτη αφέλεια στο κομμάτι της τακτικής και ανασταλτικές αδυναμίες, βασικός στην ΑΕΚ στα 21 του κατά το διάστημα της παρουσίας του Λορένσο Σέρα Φερέρ στον πάγκο της στο πρώτο μισό της σεζόν 2007-08, «εξαφανίστηκε» από Νίκο Κωστένογλου και Γιώργο Δώνη που προτιμούσαν πιο σταθερούς αμυντικούς και δεν κατάφερε να ξεδιπλώσει πλήρως το αναμφίβολα σημαντικό ταλέντο του. Ο «μέντοράς» του, Ριβάλντο, τον πήρε στην Μπουνιούντκορ τον χειμώνα του 2009 με... κομπίνα και μέσω της βραζιλιάνικης Μότζι Μίριμ, η οποία τον αγόρασε για 350.000 ευρώ από τους Έλληνες και τον πούλησε για δύο εκατομμύρια ευρώ στους Ουζμπέκους.
Άλεξ Ντακόλ (2013-15): Για την ΑΕΚ των μικρότερων κατηγοριών τη διετία 2013-15 ο ικανός Βραζιλιάνος γκολτζής (σε τέτοιο επίπεδο τουλάχιστον) ήταν πολυτέλεια, για την Super League περιττός. Ο «γυρολόγος» επιθετικός έκανε... πλάκα στην Γ΄ Εθνική, πέτυχε τέσσερα τέρματα στην Football League, δεν βοήθησε καθόλου στο Κύπελλο Ελλάδας και ειδικά στον επαναληπτικό προημιτελικό με τον Ολυμπιακό (0-1) σε μια μάλλον ακατανόητη αλλαγή του Τραϊανού Δέλλα στο δεύτερο ημίχρονο, αποδεσμεύθηκε φυσιολογικά το καλοκαίρι του 2015 αλλά ο Άλεξ Ντακόλ το... παλεύει ακόμα στην αγαπημένη του Ελλάδα, καθώς την προηγούμενη σεζόν έπαιξε σε Λαμία και Τρίκαλα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Οι αποτυχημένοι
Ροντρίγο Λακέρδα Φερούζεμ (2000-02): Φιλότιμος. Διπλοθεσίτης (στόπερ και αμυντικό χαφ). Διεθνής με την Βραζιλία Κ-20 πριν έρθει στην Ελλάδα και την ΑΕΚ το 2000, ακόμα λέει με πίκρα την ιστορία για τον... απλό και μονομερή τρόπο που έλυσε το συμβόλαιό του ο αείμνηστος Μάκης Ψωμιάδης το καλοκαίρι του 2002 και του αξίζει κάποια συμπάθεια έστω για αυτό. Ωστόσο τα πάντα επισκιάζονται από την πραγματικά τραγική εμφάνισή του στο ντέρμπι τίτλου με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ τον Απρίλιο του 2002 (4-3), όταν εξέθεσε τον Φερνάντο Σάντος για την επιλογή του, τράκαρε με τον τερματοφύλακα Διονύση Χιώτη πριν το 3-1 και έκανε ακόμη και τον σπουδαίο Κάρλος Γκαμάρα να τραβάει τα μαλλιά του με αυτά που έβλεπε. Μια εβδομάδα αργότερα ο Μιχάλης Καψής πήρε τη θέση του στην βασική ενδεκάδα και η Ένωση νίκησε δίκαια με 2-1 τους Πειραιώτες στον τελικό του Κυπέλλου, στο ίδιο γήπεδο και χωρίς να δεχθεί πολλές φάσεις.
Σέρτζιο Μαρικά (2001-02): Δεξιός οπισθοφύλακας που έπαιξε σε 14 αγώνες για τις εγχώριες διοργανώσεις και το Κύπελλο UEFA με την ΑΕΚ του Φερνάντο Σάντος στο ξεκίνημα της περιόδου 2001-02, δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο, είχε και έναν τραυματισμό με αποτέλεσμα να μπει στο «ψυγείο» και να μην ξαναβγεί ποτέ, μέχρι την αποχώρησή του το καλοκαίρι για τον Άρη, όπου κατάφερε τουλάχιστον να πετύχει ένα γκολ (μπαίνοντας ως αλλαγή) για... αναμνηστικό, στην εντός έδρας νίκη με 3-0 επί της Χαλκηδόνας τον Απρίλιο του 2004. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του, δεν βαρέθηκε να αλλάζει ομάδες με... γραφικά ονόματα κάθε έξι μήνες (π.χ. Ουνιάο Ροδονόπολις), μέχρι να αποσυρθεί τελικά από την ενεργό δράση.
Μαρσέλο Μορέτο (2007-08): Εξαιρετικά ασταθής και κάπως προβληματικός ως χαρακτήρας, ο υψηλόσωμος Βραζιλιάνος τερματοφύλακας αποκτήθηκε από την ΑΕΚ με τη μορφή δανεισμού από την Μπενφίκα του Φερνάντο Σάντος το καλοκαίρι του 2007 και μέχρι να χάσει τη θέση του βασικού από τον Αυστριακό διεθνή Γιούργκεν Μάχο την... έκαψε, δεχόμενος κοροϊδίστικα γκολ σε κρίσιμα παιχνίδια για Ελλάδα και Ευρώπη, ενώ δεν χρειάζεται να αναφέρει κανείς ότι η ρήτρα αγοράς του για το 2009 δεν ενεργοποιήθηκε. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η μοναδική πραγματικά σπουδαία εμφάνιση του Μαρσέλο Μορέτο κάτω από τα δοκάρια της Ένωσης, στο κρίσιμο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, δεν συνδυάστηκε με θετικό αποτέλεσμα (0-1).
Λουίς Λίμα Έντερ (2010-11): Αντικατέστησε τον Γκουστάβο Μαντούκα στο ρόστερ της ομάδας του Ντούσαν Μπάγεβιτς έπειτα από μια αξιοπρόσεκτη σεζόν με τη φανέλα του Αστέρα Τρίπολης και έχοντας «πληγώσει» την ΑΕΚ στο 2-0 του Δεκεμβρίου του 2009. Ο Μανόλο Χιμένεθ τον εμπιστεύθηκε όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ένωσης αλλά δεν δικαιώθηκε, με τον... πάντα γελαστό Έντερ να πετυχαίνει ένα «τζούφιο» τέρμα στις καθυστερήσεις της εντός έδρας νίκης με 3-1 απέναντι στον Εργοτέλη τον Νοέμβριο και φυσιολογικά να αποχωρεί το καλοκαίρι του 2011, ως Κυπελλούχος Ελλάδας πάντως, για να καταλήξει κι αυτός μετά από μερικά χρόνια στην Jeonbuk Hyundai, όπως ο κάποτε συμπαίκτης του, Λεονάρντο.
Βινίσιους Φρέιτας (Ιαν. 2017-Ιαν. 2018): Το μόνο θετικό που μπορεί να βρει κανείς για τον αριστεροπόδαρο Βραζιλιάνο μπακ (ενδεχομένως περισσότερο χαφ), ο οποίος από κάποιο παράξενο παιχνίδι της μοίρας ανήκε για 3.5 χρόνια στην Λάτσιο, είναι ότι ήταν καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον απίθανο Ουρουγουανό Χουάν Μανουέλ Ντίας που αντικατέστησε στην ΑΕΚ τον Ιανουάριο του 2017. Ας προσθέσουμε και το γκολ του στο 2-0 επί του Πλατανιά στα Περιβόλια τον Απρίλιο, σε έναν κρίσιμο αγώνα για την παρουσία των «κιτρινόμαυρων» στα Play Offs και πέραν τούτων ουδέν από τον συμπαθή «Βίνι», ο οποίος αποδεσμεύθηκε τελικά πριν έξι μήνες και επέστρεψε στην πατρίδα του προκειμένου να ενταχθεί στην Τσαπεκοένσε.
