Παραδοσιακά οι οπαδοί των ομάδων καθώς και οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται κοντά στις ομάδες, επιδιώκουν να μειώσουν την επιτυχία του αντιπάλου προκειμένου να πείσουν εαυτούς ή να πειστούν μεταξύ τους ότι το άξιζαν εκείνοι και όχι οι άλλοι.
Άλλες φορές έχουν δίκιο, άλλες όχι και τόσο. Άλλες φορές έχουν σοβαρά επιχειρήματα, άλλες παιδικά, που δεν πείθουν κανέναν. Κλασσικό παράδειγμα η αμαρτωλή 20ετία που προηγήθηκε: Κάποια πρωταθλήματα δεν έπρεπε να τα πάρει ο Ολυμπιακός, κάποια άλλα θα τα έπαιρνε έτσι κι αλλιώς και χωρίς σπρώξιμο (αν και το απροκάλυπτο σπρώξιμο σε οδηγεί εκ των πραγμάτων στο να αποδομήσεις ακόμα και μια ομάδα που πραγματικά άξιζε να το πάρει).
Το φετινό πρωτάθλημα σημαδεύεται από τον ισχυρισμό/πεποίθηση του ΠΑΟΚ ότι η ΑΕΚ πήρε ένα πρωτάθλημα «χάρτινο».
Είναι γεγονός ότι δύο ματς φέτος κρίθηκαν «στα χαρτιά»: Το ένα ήταν το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός και το άλλο το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ.
Μπορούμε όμως να μιλάμε για πρωτάθλημα «στα χαρτιά» όταν έχουμε να κάνουμε με ποινές που επιβάλλονται για πειθαρχικά παραπτώματα τα οποία προβλέπουν συγκεκριμένες κυρώσεις;
Ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε από την ΑΕΚ «στα χαρτιά» και του αφαιρέθηκαν και 3 βαθμοί διότι κρίθηκε ότι το ματς δεν τελείωσε με υπαιτιότητά του. Επίσης ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό «στα χαρτιά» επειδή κρίθηκε πως το ματς δεν ξεκίνησε πάλι με υπαιτιότητά του, ενώ θα μπορούσαν και εδώ να του αφαιρεθούν 3 βαθμοί αν δεν υπήρχε το –κατά την Επιτροπή Εφέσεων- «γραμματικό λάθος» στη διάταξη περί «ρίψης αντικειμένου».
Στην πραγματικότητα ο ΠΑΟΚ δεν φώναξε για το ύψος των ποινών, διότι ξέρει ότι οι ποινές που του επιβλήθηκαν είναι οι προβλεπόμενες από τους κανονισμούς. «Χτύπησε» στην ουσία των υποθέσεων: Υποστήριξε ότι ο Γκαρσία έκανε θέατρο και μπορούσε να συνεχίσει και πως ο Κομίνης είπε να συνεχιστεί το ματς αλλά η ΑΕΚ δεν βγήκε στο γήπεδο. Ο ΠΑΟΚ επιμένει ότι έχει δίκιο, ωστόσο –καλώς ή κακώς- τα δικαστήρια αποφάσισαν αλλιώς.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι φέτος, δεν έγινε απολύτως τίποτα διαφορετικό απ’ ότι συμβαίνει κάθε χρόνο: Κυριολεκτικά κάθε χρόνο, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, έχαναν ματς στα χαρτιά και τους επιβάλλονταν αφαιρέσεις βαθμών για επεισόδια και διακοπές αγώνων. Άρα με την ίδια λογική, κάθε πρωτάθλημα, είναι ένα «χάρτινο» πρωτάθλημα!
Ας το θέσουμε αντίστροφα:
Αν γινόταν δεκτή η ένσταση του ΠΑΟΚ για το ματς με την ΑΕΚ και κατακυρωνόταν σε εκείνον το ματς, κατακτώντας εν τέλει εκείνος το πρωτάθλημα, θα μίλαγε η ΑΕΚ για τίτλο «στα χαρτιά»;
Φυσικά και θα μίλαγε! Με τον ίδιο τρόπο που φωνάζει τώρα ο ΠΑΟΚ, θα φώναζε και η ΑΕΚ. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι το ντέρμπι των δύο δικεφάλων, διεκόπη στο 89’ με το σκορ στο 0-0 και όχι στο 1-0, μιας και ο Κομίνης είχε ακυρώσει το γκολ. Αν δεν υπήρχε η εισβολή Σαββίδη, το ματς θα συνεχιζόταν κανονικά χωρίς τέρματα, ανεξάρτητα αν η απόφαση Κομίνη-Ποντίκη να το ακυρώσουν ήταν σωστή ή λάθος. Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι ήταν καθαρό το γκολ και θα έπρεπε να μετρήσει, ποιος μπορεί να ισχυριστεί με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα έμενε έτσι ως το τέλος; Άρα αν η ένσταση γινόταν δεκτή, θα ήταν σε κάθε περίπτωση μια νίκη του ΠΑΟΚ «στα χαρτιά» και όχι στον αγωνιστικό χώρο.
Συμπερασματικά, λοιπόν, όποιος και να το έπαιρνε το πρωτάθλημα, θα το είχε πάρει μέσω αγώνων που κέρδισε «στα χαρτιά». Και καλά θα έκανε, για τον απλούστατο λόγο ότι έτσι προβλέπεται για ματς που διεκόπησαν πριν τη λήξη τους! Όταν ένα παιχνίδι δεν ξεκινάει ή δεν λήγει, κάποιος φταίει! Αυτός που –σύμφωνα με το δικαστήριο- δεν φταίει, παίρνει το ματς.
Ο ισχυρισμός «τα ματς πρέπει να κρίνονται στο γήπεδο», είναι σαν να λέει κάποιος με άλλα λόγια: «αγνοείστε τους κανονισμούς»! Ναι, φυσικά και πρέπει να κρίνονται στο γήπεδο! Αλλά με το να μην υπάρχουν πειθαρχικά παραπτώματα που δεν θα επιτρέπουν σε ένα ματς να ξεκινήσει ή να λήξει! Αν υπάρχουν τέτοια, τότε τα ματς θα κριθούν στο δικαστήριο.
Με λίγα λόγια: Δεν είναι οι διατάξεις και οι κυρώσεις που πρέπει να αλλάξουν! Είναι τα πειθαρχικά παραπτώματα που πρέπει να πάψουν, ώστε να μην κερδίζονται αγώνες «στα χαρτιά».
Κάποιοι, τέλος, κάνουν συγκρίσεις με την περίπτωση Βάλνερ και την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2008 από τον Ολυμπιακό σε βάρος της ΑΕΚ.
Είναι, όμως, διαφορετικές περιπτώσεις, αφού εκεί υπάρχει ένα ξεκάθαρο ηθικό θέμα που δεν το συναντάμε φέτος: Το Καλαμαριά-Ολυμπιακός ήταν ένα ματς που ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε κανονικότατα και ο Ολυμπιακός το έχασε καθαρά στο γήπεδο! Και μετά ανέτρεψε το αποτέλεσμα στα δικαστήρια, καθώς αγωνίστηκε για κάποια λεπτά παίκτης που δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής (και για την έκδοση του δελτίου του έφερε ευθύνη και η ΕΠΟ…).
Φέτος δεν είχαμε περίπτωση αγώνα που διεξήχθη κανονικά και κάποιος «έκλεψε» ένα ματς που έχασε στο γήπεδο: Το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός δεν ξεκίνησε ποτέ και το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ δεν τελείωσε ποτέ. Δεν ξέρουμε τα αποτελέσματα σε αυτά τα δύο ματς, ενώ τότε το ξέραμε. Και για να μην ξεκινήσει το ένα και να μην τελειώσει το άλλο, έλαβαν χώρα πειθαρχικά παραπτώματα που τιμωρούνται με συγκεκριμένες ποινές. Ποινές, που όπως είπαμε, επιβάλλονται κάθε χρόνο, σχεδόν σε όλες τις μεγάλες ΠΑΕ! Φέτος δε, γνώρισε για πρώτη φορά και ο Ολυμπιακός τι εστί αφαίρεση βαθμών…
