Η ΑΕΚ νιώθει πρωταθλήτρια, κι αυτό είναι σπουδαίο. Και για την ίδια, και για το πρωτάθλημα. Μια ωραία ομάδα που, και το λέει η καρδιά της και προφανώς εκμεταλλεύτηκε όλες τις δυσμενείς καταστάσεις στις οποίες ο ανταγωνισμός πήγε κι έμπλεξε. Ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη, αφού έληξε ο αγώνας του με την ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, προτού λήξει ο αγώνας του με την ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, προτού καν παίξει με τον Ολυμπιακό.
Δίπλα στην ωραία ομάδα ο κόσμος της ΑΕΚ νιώθει χαρά, αδημονεί να την εκδηλώσει και να τη διαδηλώσει, είναι ενθουσιασμένοι, κυκλοφορούν μ’ ένα χαμόγελο…να, κανείς δεν θα τους κάνει κουμάντο εάν/πόσο/πώς θα το γιορτάσουν. Το κυριακάτικο πάρτι τους στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν, εκτός από υπέροχο, υποδειγματικό. Προηγήθηκαν άλλα, οι οιωνοί δείχνουν πως έρχονται κι άλλα. Το 2018 είναι Ετος-ΑΕΚ, τελεία. Αλλ’ ο Δημήτρης Μελισσανίδης έκανε φάουλ.
Δημοσιογραφικά μιλώντας, αυτή την Κυριακή ο Μελισσανίδης ήταν…σχεδόν απογοητευτικός on-camera. Ενας σεσημασμένος ατακαδόρος, όχι στην καλύτερη μέρα του. Ηρεμος, μετριοπαθής, υπό την ελάχιστη επήρρεια ενός πανηγυρικού περιβάλλοντος και ενός όχι ακριβώς ευγενικού με τον ΠΑΟΚ ηχητικού background. Προσπαθούμε, θα συνεχίσουμε, ακόμη έχουμε δρόμο, τέτοια. Για κλάση-Μελισσανίδης, πενιχρή τροφή.
Ωσπου στο 90’ του πάτησε τον κάλο, η τελευταία ερώτηση. Εάν τον ανησυχεί η καθυστέρηση της τελεσιδικίας. Προέκυψαν, με τον κάλο πατημένο, μάου-μάου και ανθρωποφάγοι. Εκεί όπου το αναμενόμενο θα ήταν ο Μελισσανίδης να βγάλει τη χαλαρή ανωτερότητα του λίντερ που αισθάνεται πρωταθλητής, στην πραγματικότητα έβγαλε τον εκνευρισμό. Αν όχι εκείνου που κάτι φοβάται, οπωσδήποτε εκείνου που παίζουν με το μυαλό του κι έχουν καταφέρει να του το πειράξουν.
Η πολιτική και η επικοινωνία των κλαμπ, η δικολαβία, οι δηλώσεις, οι διαρροές, οι αναρτήσεις, όλο αυτό, είναι αποδεκτό μέρος του παιγνιδιού. Και θα πεις, και θα σου πουν, και θα ξαναπείς. Όταν μιλάνε φόρα-παρτίδα τα αφεντικά όμως, τα αφεντικά, όχι οι υποστηρικτικοί μηχανισμοί, τότε η βαρύτητα είναι διαφορετική. Εάν θέλουμε να είμαστε ακραία ακριβοδίκαιοι, ο Μελισσανίδης δεν είπε μάου-μάου και ανθρωποφάγους…τους ΠΑΟΚτσήδες.
Είναι, ωστόσο, πάρα πολύ εύκολο (διότι, ποιος θα κάτσει να δει ξανά το βίντεο και ν’ ακούσει λέξη-λέξη τη ροή της απάντησής του…) να περάσει και να διαχυθεί, ή και να γίνει θέμα προς εκμετάλλευσιν, ότι ο Μελισσανίδης έκανε ακριβώς αυτό. Είπε τους ΠΑΟΚτσήδες, μάου-μάου και ανθρωποφάγους. Θα συνέβαινε, και με τον Σαββίδη. Όταν είμαστε ηγέτες και εκφέρουμε δημόσιο λόγο, προσέχουμε. Όταν παίζουμε μπιρίμπα με τον κολλητό μας, λέμε ό,τι να ‘ναι.
Και πάλι η δημόσια κουβέντα του Μελισσανίδη θα είχε ήσσονα σημασία, αν το επόμενο ματς ΑΕΚ-ΠΑΟΚ ήταν του χρόνου. Αν δεν ερχόταν σε είκοσι μέρες, ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος με τόσο κόσμο «στα κάγκελα». Αυτός ο τελικός, εκτός απ’ το να βοηθήσει η Παναγιά, θέλει μια βοήθεια κι απ’ τα αφεντικά. Το αφεντικό της ΑΕΚ δεν το βοήθησε, το έργο. Μη το κουράζουμε, έκανε το φαουλάκι του, τέλος.
Φυσικά, όπως τα φάουλ είναι για τους ποδοσφαιριστές, έτσι και τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Εγινε, δεν ξεγίνεται, τελείωσε. Απλώς θα ωφελούσε, ει δυνατόν να μη ξαναγίνει. Όχι απ’ τον Μελισσανίδη, από κανένα. Τουλάχιστον, όχι μες στις επόμενες τρεις εβδομάδες ως τη 12η Μαίου. Ας κρατηθούν, και μετά τη 12η Μαίου ας πουν ό,τι θέλουν. Υστερα, μεσολαβεί καλοκαίρι. Ως το φθινόπωρο, θα ‘χει ξεχαστεί…
