Η Μπενεβέντο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Βρίσκεται πανηγυρικά στην τελευταία θέση της Serie A, έχει χάσει και τα 14 ματς που έχει δώσει μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και είναι η χειρότερη ομάδα σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα πρώτης κατηγορίας. Ο πρόεδρός της αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την κατάσταση, ο Παναγιώτης Κονέ αποδείχθηκε τυχερός που γλίτωσε το καλοκαίρι και οι οπαδοί της; Α, οι οπαδοί της αυτοσαρκάζονται με τρόπο που μας έκανε να θυμηθούμε παλιές, καλές εποχές των ελληνικών κερκίδων, τραγουδώντας ένα σύνθημα που προβλέπει ότι η αγαπημένη τους ομάδα θα παίζει ξανά του χρόνου... Σάββατο!
Ναι, δεν είναι το πρώτο αφιέρωμα για τα συνθήματα στα ελληνικά γήπεδα. Πρόκειται, όμως, για ένα θέμα που παραμένει επίκαιρο και θα παραμένει όσο το μόνο που ακούγεται είναι ύβρεις και κατάρες. Οι άλλοτε ευφάνταστες και δημιουργικές κοινωνικές μάζες, οι οποίες μπορούσαν από το παραμικρό γεγονός να σκαρφιστούν ένα στιχάκι που θα έκανε όλο το γήπεδο να ξεσπάσει σε γέλια, έχουν μετατραπεί σε άβουλα παπαγαλάκια υβριστικών συνθημάτων.
Λείπει η έμπνευση, λείπει η καζούρα, λείπει το χιούμορ, το οποίο κάποτε χαρακτήριζε τις ελληνικές εξέδρες. Ακόμα και σε εποχές που υπήρχαν οι γηπεδούχοι οπαδοί, οι φιλοξενούμενοι οπαδοί και που η εξέλιξη του σκορ έφερνε συχνά έναν άκρως χιουμοριστικό διάλογο! Σκεφτείτε τους ΑΕΚτζήδες φιλοξενούμενους στο Καραϊσκάκη να φωνάζουν (την εποχή που δεν έχανε η ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό) «πότε θα κάνει ξαστεριά. Ποτέ, ποτέ, ποτέ» και τους γηπεδούχους να απαντάνε «πότε θα φύγετε από ‘δω; Ποτέ, ποτέ, ποτέ».
Ναι, τέτοιες και άλλες τόσες νοσταλγικές περιπτώσεις θα θυμηθούμε σε αυτό το αφιέρωμα. Πιθανότατα, τις περισσότερες τις έχουμε ξεχάσει ή τις αγνοούμε. Δεκάδες συνθήματα γεννήθηκαν στη διάρκεια των αγώνων, σκόρπισαν το γέλιο και πέθαναν το ίδιο βράδυ. Ο καθένας θα έχει τη δική του ανάμνηση, το δικό του αγαπημένο σύνθημα, τη δική του αγαπημένη στιγμή στο γήπεδο, το δικό του ρυθμό που φεύγοντας από το ματς στριφογύριζε στο μυαλό του και τον έκανε να χαμογελάει. Σαν τους οπαδούς της Μπενεβέντο, που γνωρίζουν ότι η ομάδα τους θα υποβιβαστεί και δε θα παίζει πλέον Κυριακή, αλλά βρήκαν τρόπο να το διασκεδάσουν!
«E tanto già lo so che l’anno prossimo, gioco di sabato», σε άπταιστα ιταλικά ή αν δεν έχετε ενημερωθεί για τη μετάφραση «εδώ και πολύ καιρό το ξέρω πως από του χρόνου θα παίζω το Σάββατο».
Καζούρα στις… αποτυχίες!
Ξεκινάμε με τα ομαδικά! Η δεκαετία του ’90 ήταν κατά βάση εκείνη που εξύψωσε το… οπαδικό κίνημα, αφού ξέφυγε από τον χουλιγκανισμό του ’80 και δεν είχε ακόμα παραδοθεί στον οχετό της νέας χιλιετίας. Κάθε αποτυχία είχε δύο παραμέτρους. Αφενός η στεναχώρια για την ήττα/αποκλεισμό/χαμένο τίτλο και αφετέρου η καζούρα από τους αντίπαλους οπαδούς. Ας θυμηθούμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
1. «Σβήστε τον ήλιο, οέο σβήστε τον ήλιο». Σύνθημα των οπαδών του Ολυμπιακού για το περίφημο ματς του 1993 στη Ν. Φιλαδέλφεια. Το μπλακ-άουτ στο «Νίκος Γκούμας» είχε ως αποτέλεσμα να διακοπεί η αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό (βρισκόταν στο 1-1 στο 83’) και να ξεκινήσει από το μηδέν. Στο 40’ οι ερυθρόλευκοι κέρδιζαν 0-2 και οι οπαδοί του – καθώς το παιχνίδι διεξαγόταν μεσημέρι – βρήκαν τον τρόπο να πικάρουν τους γηπεδούχους.
2. «Τελευταίοι, τελευταίοι, σας περάσανε ακόμα κι οι Εβραίοι...».
Η αποτυχία του Ολυμπιακού το 2002 είχε γίνει viral. Αφορμές ήταν πολλές. Η άσημη Μακάμπι, ο άγνωστος ακόμα Γιακούμπου Αγιεγκμπένι, αλλά και η καμπάνια του Mega, το οποίο είχε τα δικαιώματα του Champions League, με τα δύο κουκλάκια, τη Μεγκ και τον Έγκα (ή ήταν ο Μεγκ και η Έγκα;). Οι… αλλοφρονούντες ξεσάλωσαν και μερικά από τα εξυπνότερα στιχάκια ακούγονταν στα γήπεδα.
* «Όλοι Μέγκα, όλοι Μέγκα σας νικάει η Μακάμπι και ο Έγκα».
* «Ούτε MEGA, ούτε UEFA, στον ΑΝΤ1 για να βλέπετε την Βέφα».
* «Και στο Μέγκα και στο Τέμπο, όλοι οι γαύροι πολυθρόνα πασατέμπο». (σ.σ. το tempo είχε τα δικαιώματα της ευρωλίγκας).
3. «Ρε Λορέντζο, τι λες τώρα, που θα παίζετε στις τέσσερις η ώρα. Κάθε Πέμπτη μεσημέρι, τον αντίπαλο κανείς δεν θα τον ξέρει».
Έπος από τα λίγα! Οι οπαδοί του Ολυμπιακού εμπνέονται από το reality «Bar» και την τρέλα που είχε ο Λορέντζο Καριέρε με τον Παναθηναϊκό. Ο παίκτης του τηλεπαιχνιδιού είχε πάρει ειδική άδεια από την παραγωγή για να παρακολουθήσει τις αναμετρήσεις του τριφυλλιού με την Μπαρτσελόνα και η επαναλαμβανόμενη ατάκα «τι λες τώρα;» στο γκολ του Άγγελου Μπασινά, σε συνδυασμό με την μετέπειτα αποτυχία των πρασίνων έφερε το πασίγνωστο σύνθημα.
4. «Τιμή και δόξα στον οδηγό που πήρε τα δελτία και πήγε στο βουνό».
Το σωτήριο έτος 1997 ο Άρης υποβιβάζεται στη Β’ Εθνική. Ο βασικός λόγος είναι το γεγονός ότι πήγε να παίξει στο Βύρωνα χωρίς δελτία. Ήταν 26 Ιανουαρίου, η νίκη ήταν μονόδρομος για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, που δεν έκανε καλή πορεία στη σεζόν όμως οι αθλητικές ταυτότητες των ποδοσφαιριστών έμειναν στο πούλμαν. Παρά τις διαβουλεύσεις, το φύλλο αγώνα έκλεισε, ο Άρης μηδενίστηκε και τιμωρήθηκε με αφαίρεση τριών βαθμών, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί και, φυσικά, το πάθημα να γίνει σύνθημα!
5. «Τριφυλλάρα παίξε λίγη μπάλα, θα σε περάσει κι η Καβάλα»!
Προτελευταία αγωνιστική το 1997, ο Ολυμπιακός ήταν πρωταθλητής, η ΑΕΚ ήταν δεύτερη και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, που παρέπαιε δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον. Είχε, όμως, ψυχολογικό και μάλιστα σε διπλό επίπεδο αφού λίγες μέρες αργότερα οι δύο ομάδες θα έπαιζαν στον τελικό του κυπέλλου. Το σκορ στο ημίχρονο είναι 3-0 και οι οπαδοί της Ένωσης το διασκεδάζουν ειρωνευόμενοι τον Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι τερμάτισαν στην 5η θέση τελικά, έμειναν εκτός Ευρώπης από τον ΟΦΗ, όμως είχαν εννέα πόντους από την Καβάλα. Η ΑΕΚ κατέκτησε το κύπελλο, αλλά στα πέναλτι!
6. «Βάλε μέσα τιμωρημένο, δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω».
Ο ΠΑΟΚ παίζει προκριματικά Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία του και η καριέρα του Λιάσου Λουκά στιγματίζεται. Ο Κύπριος ποδοσφαιριστής, ο οποίος κουβαλούσε τιμωρία από το 2000, συμμετέχει στο ματς με τη Μακάμπι ως αλλαγή και η ελληνική ομάδα που είχε χάσει στην Τούμπα 2-1, χάνει στα χαρτιά 3-0 και δεν έχει πιθανότητες να το ανατρέψει στη ρεβάνς. Οι οπαδοί του Άρη στην πρώτη μεταξύ τους αναμέτρηση αργότερα στη σεζόν, φροντίζουν να υπενθυμίσουν το γεγονός.
7. «Φέρτε τον Κατσούλα να κάνει τελετή να πάρουνε πρωτάθλημα οι Ολυμπιακοί».
Στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού και, φυσικά, με αφορμή το θέμα που είχε συγκλονίσει την Ελλάδα με τους σατανιστές της Παλλήνης, οι οπαδοί της ΑΕΚ σκαρφίζονται ένα στιχάκι για να πικάρουν εκείνους των ερυθρολεύκων.
(Αυτό)σαρκασμός με τους παίκτες!
Συνήθως θα έβλεπες και τους ίδιους να γελάνε. Έστω να χαμογελάνε ή αν οι καταστάσεις δεν το επέτρεπαν θα έσκαγαν ένα… μειδίαμα. Οι κατά καιρούς εμπνεύσεις των οπαδών για τους παίκτες είναι ένα κράμα αγάπης, έμπνευσης ή απλώς βαρεμάρας στη διάρκεια ενός αγώνα. Ή, τουλάχιστον, έτσι ήταν κάποτε. Είτε αφορούσε αποθέωση των παικτών της δικής τους ομάδες, είτε απαξίωση των αντιπάλων.
1. «Είναι παρθένα του Ελληνιάδη η χτένα». Κλασικό…
2. «Μάθε στον Ριβάλντο λίγη μπάλα, Σικαμπάλα-Σικαμπάλα». Άφθαστο!
3. «Φάνη σ' αγαπούν όλα τα παιδάκια, γιατί βγαίνεις στο γυαλί και τρως τα γαριδάκια!». Ασυναγώνιστο, σε μια εποχή που ο «μπέμπης» συμμετείχε σε διαφημιστικό σποτ για σχετικό προϊόν και η ιστορία θέλει ακόμα και τον ίδιο να γελάει όταν το άκουσε.
4. «Δώσε στο Φρατζέσκο γύρο φρέσκο, γύρο φρέσκο, γύρο φρέσκο». Χωρίς λόγια…
5. «Επαλέ, Επαλέ, να 'χαμε έναν ναργιλέ, να τον πίναμε όλη μέρα, να σε βλέπαμε Πελέ». Αυτογνωσία!
6. «Βάλε ένα γκολ και ας πεθάνω, Καπετάνο, Καπετάνο». Πρόκληση (κι έβαλε γκολ ο επιθετικός της ΑΕΚ εκείνο το βράδυ)!
7. «Κι ο καρχαρίας κι ο καρχαρίας, είναι θαμώνας κι αυτός μια μπυραρίας». Αποκαλυπτικό! (σ.σ. αναφερόταν στον Χέλγκι Σίγκουρντσον)
8. «Βάλτε τον Ηλία στο ρολόι, να μετράει πόσα τρώει». Αξεπέραστο (για τον Ηλία Ατματζίδη)
9. «Και με πιάνει μελαγχολία με το Ζούρο, με το Ζούρο τον Ηλία». Πρωτοποριακό (για τον προπονητή του Ολυμπιακού τη σεζόν 2001-02).
10. «Ρομπέρτο, πού μπλοκάρεις πιο καλά, αριστερά ή δεξιά»! Χορογραφικό (για όσους θυμούνται η καζούρα για το χέρι του Ρομπέρτο Κάρλος συνοδευόταν και από χορό).
11. «Γεωργέα-Γεωργέα, τα φυτά στην Καλαμάτα είν' ωραία». Αποθεωτικό!
12. «Βγαίνει περιφερειακό (ΠΑΟΚ ολέ ολέ), γκαζώνει το παλιάμαξο (ΠΑΟΚ ολέ ολέ) και ξαφνικά σε μια στροφή (ΠΑΟΚ ολέ ολέ), τουμπάρει με την οροφή (ΠΑΟΚ ολέ ολέ), απ’ τα συντρίμμια βγαίνει μόνος (ΠΑΟΚ ολέ ολέ), δε βοηθάει ο τροχονόμος (ΠΑΟΚ ολέ ολέ), είναι ατζαμής και τσαμπουκάς (ΠΑΟΚ ολέ ολέ), ο Τσέκος ο αληταράς (ΠΑΟΚ ολέ ολέ)». Ολοκληρωτικό!
13. «Έφαγες όλο το Σκλάβενιτη, Σχορτσανίτη Σχορτσανίτη»! Κακούτσικο (αλλά όχι υβριστικό).
14. «Θα τρελαθώ, λιώμα θα γίνω, αν βάλει γκολ ο Παντελής ο Καπουτσίνο». Ξενόφερτο! (πρόκειται φυσικά για τον Καφέ).
15. «Μύρτσο γερά, το βράδυ στον Καρρά». Επίσης, κλασικός!
Το story: Παραμονές αγώνα της Εθνικής ομάδας στην Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Μύρτσος το είχε σκάσει από το ξενοδοχείο για να απολαύσει τον Βασίλη Καρρά στο νυχτερινό κέντρο που εμφανιζόταν.
16. «Όλοι μαζί το βράδυ στη Βανδή». Σύγχρονο. (Φυσικά την εποχή που έπαιζε ο Ντέμης Νικολαΐδης).
17. «Ήρθες στην Ελλάδα για πικ-νικ, Ντομινίκ-Ντομινίκ». Εμπνευσμένο. (Εναλλακτική ομοιοκαταληξία θα ήταν μόνο η μπουτίκ).
18. «Ήρθες στην Ελλάδα για γαρίδες, Ντέιβιντ Ρίβερς-Ντέιβιντ Ρίβερς». Εμπνευσμένο 2. (Εναλλακτικά θα χωρούσαν και οι καραβίδες!).
Διοικητική… αγάπη!
Τελευταία στάση οι σχέσεις οπαδών και διοικήσεων! Δεκάδες συνθήματα έχουν κατά καιρούς ακουστεί από την κερκίδα για κατά καιρούς ιδιοκτήτες, προέδρους, παράγοντες και κάθε λογής διοικητικά στελέχη. Κάποια – τα περισσότερα δηλαδή – ούτε λέγονται, ούτε γράφονται. Συνήθως θα αφορούσαν μάνες, οικογένειες, παιδιά, αλλά σε κάποιες λίγες και σπάνιες στιγμές έμπνευσης, η κόντρα έπαιρνε λίγο πιο ενδιαφέρουσες διαστάσεις!
1. «Να στείλουμε τον Τροχανά στο στίβο, δισκοβολία και ακοντισμό, να ρίξει χίλια μέτρα μαλακία, να πάρει το παγκόσμιο». Οι οπαδοί της ΑΕΚ τραγουδούν το 1997, πριν διεξαχθεί το Παγκόσμιο Ανοικτού Στίβου στην Αθήνα.
2. «Πρόεδρε, πρόεδρε, σε παρακαλώ, πάρε τον Μπαρικέλο στο πούλμαν οδηγό». Οι οπαδοί του Ολυμπιακού την εποχή των Βραζιλιάνων προσκαλούσαν τον Σωκράτη Κόκκαλη για άλλη μια μεταγραφή.
3. «Άμε, να πληρώσεις την ΔΕΗ, Παντελή-Παντελή». Στη διάρκεια διακοπής ρεύματος στο «Γεντί Κουλέ», οι οπαδοί του ΟΦΗ ξεσπαθώνουν κατά του Παντελή Μυριοκεφαλιτάκη.
4. «Δεν θέλω «Μόσχος», θέλω παλάτι και την κοπέλα την ξανθιά να παίρνω μάτι, χωρίς αλήτες και καπνογόνα, με ένα σάντουιτς να βλέπω τον αγώνα». Οι οπαδοί της ΑΕΚ ειρωνεύονται τον Γιάννη Φιλίππου.
5. «Δεν χορεύει νηστικό αρκούδι, Μπατατούδη-Μπατατούδη». Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ βάλλουν κατά του τότε ιδιοκτήτη της ΠΑΕ.
Κάπου εδώ τελειώνει το νοσταλγικό ταξίδι με τη βεβαιότητα ότι (χωρίς την παραμικρή σκοπιμότητα) υπάρχουν δεκάδες συνθήματα που δεν έχουν αναφερθεί. Μπορούμε να επιστρέψουμε στις μάνες, στις γυναίκες, στις ερωτικές φαντασιώσεις, στα σεξουαλικά απωθημένα, στους καρκίνους και στους θανάτους, γιατί όλα είναι σημεία των καιρών και ο καιρός που ζούμε δεν έχει και τόσο χιούμορ!