Για το καινούριο πρωτάθλημα αναρωτιέμαι, της νέας ΕΠΟ, της νέας ΚΕΔ, της νέας εποχής. Σε ένα Σαββατοκύριακο που ο Ολυμπιακός χρειάστηκε αμφισβητούμενο πέναλτι στο 92' (αν και σε δύσκολη φάση...) για να μη χάσει από τον Αστέρα, μπορεί να έρθει και ένα πέναλτι – φάντασμα υπέρ της ΑΕΚ, ένα χοντρό λάθος, που κρίνει αποτέλεσμα, να κάνει το πρωτάθλημα ροντέο; Αν τιμωρηθεί ο Βάτσιος αναλόγως της ανοησίας που υπέδειξε, κρίνω πως όχι. Αν μείνει ατιμώρητος βάζω και λεφτά στο “ναι”... Δεν χρειάζεται και πολύ ανάλυση, αλλά μια στάλα θα την επιχειρήσω.
Δε ξέρω αν ήταν φάουλ ή όχι αυτό που πήρε η ΑΕΚ. Διότι για πέναλτι... ένα μέτρο έξω από την περιοχή, δεν θέλω να το συζητήσω και να υποτιμήσω όλων μας τη νοημοσύνη. Είναι ένα βαρύ, χοντρό λάθος που κρίνει αποτέλεσμα και στέλνει τρεις βαθμούς με... κούριερ στα γραφεία της ΠΑΕ ΑΕΚ. Αδιαφορώ να σας πως την αλήθεια κι αν είναι ανθρώπινο ή... κτηνώδες το λάθος. Ό,τι κι αν είναι, ούτε το πρώτο ήταν, ούτε το τελευταίο. Όμως από μια απαλλακτική βαθμολογία του παρατηρητή και την ατιμωρησία που εξασφαλίζεται, υπάρχει θέμα οικοδόμηση συστήματος και όχι από τα λάθη, αυτά καθεαυτά.
Ας μείνουν έξω όλοι όσοι τα διαπράττουν, υπέρ ή εναντίον όποιου κι αν συμβαίνουν, να δούμε αν θα είναι άλλοι προσεκτικότεροι στη συνέχεια. Αυτή η νέα ΕΠΟ, έχει έναν πολύ δύσκολο δρόμο να διαβεί, αν έχει τ' αυτιά της ανοιχτά. Σε οποιονδήποτε της μιλά. Πρέπει να έχει ανοιχτά, μόνο τα μάτια της. Δε πα να τη στήριξε ο ευνοημένος ή να την πολέμησε ο αδικημένος κάθε αγωνιστικής; Είτε είναι φίλοι, είτε είναι αντίπαλοι, ο μόνος αληθινός υποστηρικτής αυτής της νέας κατάστασης, θα είναι η ισονομία και η ευθυκρισία.
Τα ανθρώπινα λάθη ή και τα... άλλα, δυστυχώς εντοπίζονται, αφού συμβούν. Υπάρχουν και θα υπάρχουν και τα δυο. Η επιβράβευση όμως των καλών διαιτησιών και ο κολασμός των κακών (και όχι των προσώπων), είναι αυτό που εξελίσσει ή καταδικάζει ένα πρωτάθλημα. Η επιβεβαίωση, κάθε αγωνιστική, σε κάθε παιχνίδι, πως ό,τι κι αν ξεφύγει από τους διαιτητές, έχει διαλυθεί το δίχτυ υποστήριξης, που νομιμοποιούσε τα... μονόμπαντα λάθη και άρα αν τα επαναλαμβάνουν είναι σα να επιλέγουν την έξοδο.
Κάθε είδους οφσάιντ που “πνίγεται”, κάθε τύπου πέναλτι φάντασμα, κάθε εφεύρεση, κάθε σφαγείο μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να σκάει μύτη, που και που, στα γήπεδά μας, ειδικά φέτος. Αυτό που δε μπορώ να φανταστώ όμως είναι να ξαναδώ το Βάτσιο να σφυρίζει, πριν ακούσω κάλαντα.
