Δείγμα θετικό λοιπόν για τον Παναθηναϊκό. Τηρουμένων βέβαια των αναλογιών και της δεδομένης πραγματικότητας. Για να ξέρουμε και να προσέχουμε και τι λέμε βεβαίως – βεβαίως, καθώς ακόμη παραείναι νωρίς και τα κενά πολλά…
Οι πράσινοι έβγαλαν και κόντρα στην Αλκμάαρ τα περισσότερα από τα θετικά στοιχεία που είδαμε και στα προηγούμενα φιλικά. Και επειδή τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο είναι σίγουρο ότι για την ώρα έχει δημιουργηθεί μια καλή βάση. Ικανή για να σε περάσει – τουλάχιστον – στην επόμενη φάση και μετά βλέπουμε. Διότι πέρα από τα παραπάνω το τριφύλλι φάνηκε πως έχει και χτυπητές αδυναμίες από τη μέση και μπροστά.
Την Καμπάλα πάντως ακόμη και έτσι την περνάς ή για να είμαστε ακριβείς έχεις το πάνω χέρι και η πρόκριση εξαρτάται από σένα. Α και να μην λέμε τα ίδια. ΤΙΠΟΤΑ δεν της χρωστάει ο Παναθηναϊκός. Μόνο στον εαυτό του οφείλει και στον κόσμο του για το προ διετίας κάζο. Για να μην τρελαθούμε κιόλας δηλαδή…
Επιστρέφοντας στα του φιλικού ο Παναθηναϊκός είχε ορισμένα καλά διαστήματα και αναφέρομαι στο πρώτο ημίχρονο μετά το 20-25 και στο ξεκίνημα του δευτέρου. Με το παιχνίδι να γίνεται κυρίως από τα άκρα εκεί όπου τόσο ο Κουλιμπαλί με τον Χατζηγιοβάνη όσο και (κυρίως) ο Χουλτ με τον Λουντ είχαν εξαιρετικό βαθμό συνεργασίας. Αποκορύφωμα το πανέμορφο γκολ του Μολινς στο οποίο αφενός χάθηκε η μπάλα και αφετέρου επιβεβαιώθηκε αυτό που λέγαμε για τα καλά τελειώματα τον Σουηδου.
Είναι πολύ σημαντικό σε μια περίοδο που ψάχνεις και δεν βρίσκεις όχι δύο αλλά ούτε έναν σέντερ φορ να είναι «ζεστός» ο Μολίνς κάτι που φανερώνουν τα τρία γκολ στα ισάριθμα φιλικά που αγωνίστηκε. Δεν χρειάζεται φυσικά να λέμε ότι απαγορεύεται να γίνει καμιά στραβή με τον Χουλτ…
Επίσης, δεν μπορεί να είναι τυχαία η εκ νέου πολύ καλή εικόνα του Αλτμαν. Δεν θα πούμε ότι ο Ισραηλινός είναι παγκόσμια κλάση, αλλά έχει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά τα οποία φαίνονται με γυμνό μάτι. Καλές επαφές με τη μπάλα, ωραίες μεταβιβάσεις αλλά και συχνή επαφή με τα δίχτυα. Αυτά είναι τα όπλα του Παναθηναϊκού για την άλλη Πέμπτη κόντρα στην Καμπάλα την ίδια ώρα που δημιουργικά το πρόβλημα παραμένει και φωνάζει. Αν δεν αλλάξει κάτι και επειδή Λουτσιάνο και Καμπέσας φάνηκαν – και είναι – ανέτοιμοι με την ίδια ενδεκάδα θα παίξεις επομένως μιλάμε για μετρημένα κουκιά και ανοιχτό βιβλίο.
