Το «ξήλωμα» της αμαρτωλής ΕΠΟ, ανέτρεψε τα δεδομένα που ξέραμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η τάξη θα αποκατασταθεί πλήρως με την πραγματοποίηση των εκλογών και την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου στην ομοσπονδία, αλλά τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα. Οι διαιτητές αισθάνονται απελευθερωμένοι, σφυρίζουν ότι βλέπουν και το ποδόσφαιρο ανασαίνει καλύτερα.
Σαφώς και δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Σε μερικούς μήνες δεν είναι δυνατόν να λυθούν προβλήματα χρόνων. Ωστόσο τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά και προκαλούν αισιοδοξία για το μέλλον. Ακόμα και οι διαιτητές που στο παρελθόν εξυπηρέτησαν το σύστημα, παίρνουν αποστάσεις σε μια προσπάθεια να δείξουν καλό πρόσωπο και να διατηρηθούν στις θέσεις τους. Για μένα προσωπικά, όσοι έχουν εμπλοκή με το βρώμικο παρελθόν, δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στις λίστες αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που αποφασίζει.
Αυτά σε μια γενική αναφορά για το τι συμβαίνει γύρω μας. Προχωρώντας πιο συγκεκριμένα, θα διαπιστώσουμε ότι ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που ξεκίνησε καλύτερα στο παιχνίδι της Τούμπας. Καλά οργανωμένος στην άμυνα με πολύ κέφι στη μεσαία γραμμή, για περίπου 30΄ περιόρισε τον αγχωμένο ΠΑΟΚ σε παθητικό ρόλο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυο ευκαιρίες που δημιούργησε ο Δικέφαλος, καταγράφηκαν μετά το 35΄ σε αντίθεση με τους φιλοξενούμενους που απείλησαν την εστία του Γλύκου πολύ νωρίτερα.
Όλο αυτό το διάστημα ο Κύζας σφύριζε ότι έβλεπε χωρίς να επηρεάζεται από τις αδικαιολόγητες γκρίνιες του ερυθρόλευκου πάγκου ή τους 30.000 οπαδούς του ΠΑΟΚ που δημιούργησαν εκρηκτική ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Τις εποχές της μπόχας και της δυσοσμίας θα βρισκόταν κάποιος Σπάθας (ή κάποιος άλλος από τον διαιτητικό στρατό που είχε δημιουργήσει το σύστημα) για να δώσει ένα περίεργο σφύριγμα και να πάρει το προβάδισμα ο Ολυμπιακός.
Στο παρελθόν γίναμε μάρτυρες παρόμοιων περιστατικών σε παιχνίδια που ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλύτερος από τον ΠΑΟΚ, κέρδιζε όμως με διαιτητικές αποφάσεις εκτρώματα, γιατί έτσι το ήθελε το σύστημα.
Οι συσχετικοί άλλαξαν στην επανάληψη. Αυτή είναι και η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Να έχουν την ευκαιρία οι ομάδες να διεκδικούν το παιχνίδι, όποτε το ορίζουν οι δυνάμεις των παικτών, η ψυχολογία τους, οι στρατηγικής σημασίας αποφάσεις που λαμβάνουν οι προπονητές από τους πάγκους και όχι τα εσκεμμένα λάθη των διαιτητών.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε στο παιχνίδι με καλύτερη ψυχολογία και σαφή διάθεση να γίνει το αφεντικό. Η ανωτερότητα των γηπεδούχων είχε ως αποτέλεσμα την οπισθοχώρηση με την γνωστή σε όλους εξέλιξη. Με λίγα λόγια, είδαμε ένα φυσιολογικό παιχνίδι χωρίς καμία διαιτητική εμπλοκή, καμία δήλωση από τον Κυρ Σάββα και με τον προπονητή των ερυθρόλευκων σε μια κρίση ειλικρίνεια να παραδέχεται την ανωτερότητα του ΠΑΟΚ που ενισχύθηκε σε αντίθεση με την ομάδα του που αποδυναμώθηκε.
Το αποτέλεσμα του αγώνα της Κυριακής, δεν αποτελεί μια νίκη του ΠΑΟΚ. Αποτελεί νίκη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το σύστημα γκρεμίστηκε και μια νέα εποχή ξεκινά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μετά από αγώνες ετών και αμέτρητες σφαγές, γυρίσαμε σελίδα. Ζούμε ήδη στο μέλλον. Ζούμε σε ένα πιο καθαρό περιβάλλον. Όχι γιατί κέρδισε ο ΠΑΟΚ τον Ολυμπιακό. Τον κέρδισε εντός κι εκτός έδρας ακόμα και με την ύπαρξη του συστήματος. Ζούμε στο μέλλον γιατί είναι ξεκάθαρο ότι τα παιχνίδια θα κρίνονται στους αγωνιστικούς χώρους.
Θα επαναλάβω ότι δεν είναι όλα τέλεια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Έχουν γίνει όμως σημαντικά βήματα προόδου που μου δίνουν το δικαίωμα να πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο θα αποκτήσει την χαμένη του αίγλη.
Μέσα σ΄ αυτό το υγιές περιβάλλον, δίδεται μοναδική ευκαιρία διάκρισης στον ΠΑΟΚ. Με δεδομένο ότι είναι η ομάδα που επενδύει σε όλους τους τομείς, μπορεί να κυριαρχήσει. Κερδίζοντας τους αντιπάλους του μέσα στο γήπεδο. Αυτούς τους τίτλους θα πανηγυρίσει ο κόσμος του. Το θέμα άλλωστε δεν είναι πόσο μεγάλη τροπαιοθήκη διαθέτει μια ομάδα αλλά, πόσο… καθαρά και τίμια τοποθέτησε σ΄ αυτήν, τους τίτλους της.
