Σταύρος Τριτσώνης (πρόεδρος), Μιχάλης Κουκουλάκης οι δύο σίγουροι, πιθανότατα σήμερα μαζί τους και ο Δημήτρης Σαραϊδάρης τον οποίο έχει προτείνει ο πρώτος (και θα γνωρίζουμε τις επόμενες ώρες).
Η νέα «τριάδα» αναλαμβάνει ρόλο «κασκαντέρ» για πολλούς, μετά από όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό με αποκορύφωμα τον εμπρησμό στο σπίτι του Γιώργου Μπίκα. Θα προτιμούσα να μιλούσαμε όχι για «κασκαντέρ» αλλά για «Αδιάφθορους», γνωρίζοντας ότι ο όρος μπορεί σε αρκετούς να προκαλέσει θυμηδία καθώς συζητάμε για ποδόσφαιρο σε τούτη την τριτοκοσμική ευρωπαϊκή χώρα. Πάντως έτσι όπως έχουν καταντήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο και η διαιτησία ακόμη κι ένας σύγχρονος Έλιοτ Νες με τους συνεργάτες του μπορεί να σήκωναν ψηλά τα χέρια μπροστά στους σημερινούς «Καπόνε» της μπάλας!
Στον χώρο της διαιτησίας σπάνια θα ακούσεις κάποιον να λέει καλό λόγο για τον διπλανό του. Κι αν τον προσφέρει δημόσια, συνήθως από πίσω θα τον «θάψει». Στις περιπτώσεις των Τριτσώνη και Κουκουλάκη –αναφέρομαι κυρίως σε αυτούς τους δύο γιατί είναι οι «φρέσκοι»- συμβαίνει το... απίθανο. «Είναι παιδιά-διαμάντια. Από τα καλύτερα που υπάρχουν σε αυτό τον χώρο»! Αναφέρω τη συντριπτική πλειοψηφία των απόψεων που θα εισπράξεις από το ρεπορτάζ. Προσέξτε, δεν γράφω αν ήταν ικανοί ή όχι ως διαιτητές αλλά για τον χαρακτήρα και την ακεραιότητά τους έτσι όπως τους σκιαγραφούν οι άνθρωποι του χώρου τους. Εγώ δεν τους ξέρω, ούτε καφέ δεν έχω πιει μαζί τους, ρεπορτάζ και απόψεις μεταφέρω.
Ο Μιχάλης Κουκουλάκης για παράδειγμα ξέρει κι ο ίδιος ότι υπήρξε μέτριος διαιτητής. Εχει αυτογνωσία ο οφθαλμίατρος. Άλλο όμως το διαιτητικό ταλέντο και άλλο η ακεραιότητα. Και για τούτο έχουν να λένε για τον γιο του παλιού Ηρακλειώτη ρέφερι, του Γιώργου Κουκουλάκη.
Όπως και για τον Σταύρο Τριτσώνη. Αν θέλεις να τον αντιμετωπίσεις με το καλημέρα «αρνητικά» πηγαίνεις απευθείας στο περιβόητο τελικού κυπέλλου Ολυμπιακός-Αστέρας Τρίπολης, λες ότι ήταν ο επιπρόσθετος που δεν είδε το χέρι-πέναλτι-αποβολή του Μανιάτη και δεν το υπέδειξε στον Γιάχο, τον περνάς «πριονοκορδέλα» και... καθάρισες.
Λησμονείς, βέβαια, ότι μιλάμε για τον διαιτητή ο οποίος δεν ήταν (για προφανείς λόγους...) αρεστός στο «σύστημα Γκιρτζίκη» γι αυτό πέρυσι τον Δεκέμβριο τον έβγαλε από τους πίνακες των διεθνών διαιτητών (εκεί όπου υπάρχει ο Αρετόπουλος, για παράδειγμα!). Ο Τριτσώνης με αξιοπρέπεια και δίχως κραυγές, μετά από αυτή την απόφαση, ανακοίνωσε την αποχώρησή του συνολικά από την διαιτησία. Είπαμε: θέμα αξιοπρέπειας.
Ο τρίτος της παρέας, αυτός που αποτελεί πρόταση του Τριτσώνη, έδειξε μέσα στη δίνη των πρώτων αγωνιστικών του εφετινού πρωταθλήματος ότι ΚΑΙ θέλει ΚΑΙ μπορεί να συμβάλλει στην κάθαρση και στην αξιοκρατία. Ο Δημήτρης Σαραϊδάρης ως αρχιδιαιτητής της Λίγκας, με τον Γκρούτση από την ΕΠΟ και τον Βασσάρα επιδιαιτητή, χειρίστηκε άριστα τους ορισμούς των πρώτων αγωνιστικών. Πιστός στις δεσμεύσεις του ενώπιον της Λίγκας δεν όριζε σε ματς (ούτε ως 4ους) τους «χιλιοτραγουδισμένους», τους διαιτητές δηλαδή οι οποίοι πολλάκις έχουν προκαλέσει. Όταν αποχώρησε ο Βασσάρας και η ΕΠΟ (με τη σύμφωνη γνώμη του Γιώργου Στράτου) του φόρεσε «καπέλο» τον Σωμαρακάκη και τον Νταμπόση... χάθηκε η μπάλα. Με πλειοψηφία 2-1 και τον Σαραϊδάρη να μειοψηφεί, περνούσαν τους γνωστούς προκλητικούς ορισμούς με αποτέλεσμα την ΑΛΛΟΙΩΣΗ της βαθμολογίας του πρωταθλήματος όπως είχα γράψει σε αναλυτικό κομμάτι μου εδώ στο sdna.gr πριν από το ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός.
Ο Τριτσώνης, ο Κουκουλάκης και ο Σαραϊδάρης είναι νέοι άνθρωποι με δίψα να προσφέρουν. Και ο κόσμος του ποδοσφαίρου - ο κανονικός, όχι τα λαμόγια - απαιτεί να στείλουν σπίτια τους αυτούς που έχουν «σκοτώσει» το ποδόσφαιρο.
Ο Τριτσώνης, ο Κουκουλάκης και ο Σαραϊδάρης είναι νέοι άνθρωποι με δίψα να προσφέρουν. Οι δύο πρώτοι δεν έχουν ανάλογη (παραγοντική) εμπειρία αλλά ποιος γεννήθηκε έμπειρος σε αυτή τη ζωή προτού δοκιμαστεί και δοκιμάσει τις δυνάμεις του; Και ο Σαραϊδάρης δεν είχε ανάλογη εμπειρία αλλά ως αρχιδιαιτητής στο Ισπανικό μοντέλο έκανε καλή δουλειά.
Ο Σταύρος Τριτσώνης αναλαμβάνει την «καυτή πατάτα» στην πιο δύσκολη περίοδο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Περίοδο στην οποία δεν κυριαρχεί η ηρεμία και η ισονομία, αλλά η «Καμόρα». Η οποία δεν δίστασε μέχρι και να κάψει το σπίτι του Μπίκα.
Ο κόσμος του ποδοσφαίρου –ο κανονικός, όχι τα λαμόγια- απαιτεί από τη νέα ΚΕΔ να υπάρξει Κάθαρση, Ειλικρίνεια και Δικαιοσύνη.
Κάθαρση στους πίνακες διαιτητών, βοηθών και παρατηρητών. Να στείλουν στα σπίτια τους αυτούς που έχουν «σκοτώσει» το ποδόσφαιρο.
Ειλικρίνεια στις αποφάσεις τους. Ναι, λάθη θα γίνουν, όμως οφείλει η νέα ΚΕΔ να περάσει το μήνυμα της αξιοκρατίας και της αποφασιστικότητας ώστε να αμβλυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η λογική καχυποψία του έλληνα ποδοσφαιρόφιλου.
Και Δικαιοσύνη, στους ορισμούς, στις ποινές, στις τιμωρίες, παντού.
Αυτά ΑΠΑΙΤΕΙ ο κόσμος από μία νέα ΚΕΔ «Αδιάφθορων» ανθρώπων. Να μη βάλει νερό στο κρασί της και να πορευτεί με βάση τα «πρέπει» και όχι τα «θέλω» του ενός ή του άλλου «μεγάλου». Να κλείσει τα αυτιά και να ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ τον χώρο που είναι χειρότερος από την «Κόπρο του Αυγεία».
Ταυτόχρονα, βεβαίως, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των ανθρώπων της νέας ΚΕΔ από την Πολιτεία. Ακόμα «μυρίζει» φωτιά στην Ιερισσό Χαλκιδικής. Πριν από μόλις δύο ημέρες παραδόθηκε το πόρισμα –«εμπρησμός»- στον εισαγγελέα. Ακόμα αντηχούν οι αλήτικες φωνές κάτω από το μπαλκόνι του Τσαχειλίδη.
Είναι ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ τους ανθρώπους, τις οικογένειες και την περιουσία τους. ΩΣ ΕΔΩ στην «Κολομβία της Ευρώπης». Τα μέλη της νέας ΚΕΔ για να δουλέψουν και να προσφέρουν έργο πρέπει να νοιώθουν ΑΣΦΑΛΕΙΣ. Δεν είναι ούτε «κομάντο» ούτε «κασκαντέρ». Δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μην μπορέσει να τους προσφέρει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ για μια δημοκρατική χώρα. Φαντάζομαι πως όλοι οι κανονικοί άνθρωποι συμφωνούμε σε αυτό...
