Εν αρχήν ην το χάος... Μέχρι που ο Θεός αντιλήφθηκε ότι χρειάζεται ένα διασκεδαστικό χόμπι για να ξεφεύγει το μυαλό του από τα προβλήματα κι έπλασε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τη δεύτερη μέρα έφτιαξε τη μπάλα. Την τρίτη μέρα τα γήπεδα που θα γίνονται οι αγώνες. Την τέταρτη δημιούργησε την ΚΕΔ. Την πέμπτη μέρα την ΕΠΟ. Και την έκτη μέρα αποφάσισε να δημιουργήσει κάποιους να το ελέγχουν. Έπλασε τον Θωμά Μητρόπουλο και από το πλευρό του τον Βίκτωρα! Την έβδομη μέρα εξαντλημένος από τους καυγάδες και τα γέλια, ξεκουράστηκε! Κι έκτοτε το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν δεν είναι στο έλεος του Θεού, είναι στα χέρια δύο αδερφών που μεγάλωσαν σε μια παράγκα!
Ο Θωμάς είναι ο Θωμάς. Δεν υπάρχει άνθρωπος να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και να μην τον γνωρίζει. Η παράγκα του έλεγξε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 και στο πρώτο μισό των 00’s μέχρι και τον πασατέμπο που έτρωγαν οι θεατές στις κερκίδες. Από το κτήριο στην Λεωφόρο Καβάλας πέρασαν διαιτητές, δημοσιογράφοι, πρόεδροι, παίκτες, μέλη της ΕΠΟ και έβλεπαν την μυστική πόρτα που έμοιαζε με τοίχο να ανοίγει προς το μεγάλο γραφείο του Θωμά. Ο Βίκτωρας ήταν ο μικρός αδερφός, που ο Θωμάς πάντα πρόσεχε. Έτσι τον φώναζε, έτσι τον φωνάζει. Ακόμα και στις περίφημες κασέτες του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αυτό ήταν το παρατσούκλι του «μικρού».
Μόνο που τότε, ο Βίκτωρας δεν ήξερε τι γινόταν. Ή για την ακρίβεια, δεν ήθελε να ξέρει τι ακριβώς γινόταν. Ήταν η εποχή που οι σχέσεις των δύο αδελφών κλονίστηκαν όσο ποτέ πριν. Ο Θωμάς μέλος της διοίκησης του Ολυμπιακού και επιστάτης της παράγκας, ο Βίκτωρας πρόεδρος της ΕΠΑΕ και υπεύθυνος για την ομαλή διεξαγωγή του πρωταθλήματος. Ο «μικρός» θεωρεί μέχρι και σήμερα – που πλέον οι σχέσεις τους έχουν αποκατασταθεί πλήρως - ότι η παρουσία του αδελφού του την ίδια περίοδο στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αμαύρωσε την εικόνα του και ό,τι καλό προσπάθησε να κάνει. Σημάδεψε την οποιαδήποτε μετέπειτα προσπάθειά του να εμπλακεί στο χώρο. Επισήμως, γιατί ανεπισήμως μοιάζει να είναι πάντα εδώ. Οι έτσι κι αλλιώς τεταμένες σχέσεις τους, έφτασαν σε οριακό σημείο το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου του 1999. Ο Βίκτωρας Μητρόπουλος βρέθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια κατόπιν αιτήματος της ΑΕΚ για να διασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή του αγώνα και κατέληξε μετά το τέλος της αναμέτρησης να κινδυνεύει η ζωή του από τους πυροβολισμούς στο Member’s Club.
Τα πράγματα, ωστόσο, δεν ήταν πάντα έτσι. Ο Θωμάς ήταν εκείνος που φρόντιζε να μην έχει προβλήματα ο Βίκτωρας και δεν δίστασε ακόμα και φυλακή να πάει στις αρχές της δεκαετίας του '90, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για οικονομικές ατασθαλίες και ακάλυπτες επιταγές της χρεοκοπημένης επιχείρησής τους.
Πίσω από τη βιτρίνα!
Ο Βίκτωρ Μητρόπουλος δεν ήταν πάντα παράγοντας, αν και η εικόνα του δύσκολα ξεφεύγει από το πουκάμισο, το κουστούμι και τα άσπρα μαλλιά. Δεν κυκλοφορούσε στα γήπεδα πάντα ως μια ύποπτη φιγούρα που για να είναι εδώ κάτι θέλει… Κάποτε ήταν αμυντικός. Και σπουδαίος, μάλιστα. Έπαιξε στο Αιγάλεω, πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό και όσοι τον είχαν προλάβει έκαναν λόγο για έναν αμυντικό με φινέτσα και στυλ, κόντρα στο προφίλ του «ξυλοκόπου» και «τσεκουριού» που ταίριαζε στην εποχή. Μόνο που ο Βίκτωρας είχε λίγο περισσότερο φινέτσα και στυλ και στις εξωγηπεδικές του δραστηριότητες.
Οι παρέες του ήταν από την υψηλή κοινωνία της Αθήνας, κυκλοφορούσε με μοντέλα και μόδιστρους, θεωρούταν μεγάλος ζεν πρεμιέ της εποχής και ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το ταλέντο του. Προτιμούσε την καλή ζωή και αυτή τον έφαγε. Πριν τον τελικό στο Γουέμπλεϊ, ο Μητρόπουλος μαζί με τον Γιώργο Ροκίδη πήραν το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Ένα αόριστο «πειθαρχικό παράπτωμα» δόθηκε αρχικά ως εξήγηση, τη στιγμή που οι φήμες θέλουν τον Φέρεντς Πούσκας να γίνεται έξω φρενών γιατί οι δυο τους νυχτοπερπατούσαν παρέα με Αγγλίδες θαυμάστριες. Ο Βίκτωρας έπαιξε μπάλα για μερικά χρόνια ακόμα, χωρίς ουδέποτε να φτάσει στα στάνταρ του. Προτιμούσε πάντα την καλή ζωή και σύντομα το μικρόβιο του παράγοντα μπήκε στη ζωή του.
Αρχικά, θα ασχοληθεί με τα διοικητικά του Αιγάλεω και το 1991 είναι κομβική χρονιά για τον ίδιο. Λόγω της πτώσης του Σίτι στην Δ’ Εθνική, ο Μητρόπουλος αναλαμβάνει πρόεδρος στην Αναγέννηση Καρδίτσας, ώστε να παραμείνει σε επαφή με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Σταδιακά ανεβαίνει στην ιεραρχία και το 1995 κλείνει τη συμφωνία με το Super Sport έναντι 1,2 δις δρχ., εξωπραγματικό ποσό για την εποχή. Ο Βίκτωρας Μητρόπουλος γλυκαίνεται με τη δόξα και το 1995 ανατρέπει τον Γιώργο Δέδε (ο οποίος τον είχε βάλει στο σύστημα) για να γίνει μετά από ένα χρόνο πρόεδρος στην ΕΠΑΕ.
Ως πρόεδρος, θα προσπαθήσει να αλλάξει κάποια πράγματα στο ποδόσφαιρο, όμως τα πειράματά του θα αποτύχουν απέναντι στα κατά καιρούς συμφέροντα που λυμαίνονται τον χώρο. Οι σχέσεις με το κράτος γίνονται ολοένα και χειρότερες, κυρίως δε με τους Υφυπουργούς Αθλητισμού. Θα καταφέρει να κερδίσει τη μάχη με τον Ανδρέα Φούρα, ο οποίος επικαλούταν το ποινικό μητρώο αμφοτέρων των αδερφών για να τους καθαιρέσει από τα αξιώματά τους, όμως θα ηττηθεί από τον Γιώργο Φλωρίδη. Ο Μητρόπουλος είχε αρχίσει να νιώθει άτρωτος, αλλά ο Πατρινός πολιτικός χάρη σε ένα παραθυράκι του νόμου κατάφερε να πετύχει την έκπτωσή του από τα αξιώματα που κατείχε. Ο Βίκτωρας εξαφανίστηκε από το προσκήνιο, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση και να κριθεί αθώος. Ήταν δεδομένο πως μόλις έβρισκε ευκαιρία θα διεκδικούσε εκ νέου, όσα πάντα θεωρούσε ότι του αναλογούν. Τουτέστιν, δηλαδή, το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του.
Επιστροφή, καταστροφή!
«Αθήνα, 12 Δεκεμβρίου 2008
Προς Το Δ.Σ. της Ε.Π.Ο.
Κύριε Πρόεδρε, Α) Μετά την παραίτηση του κ. Βασίλη Γκαγκάτση από τη θέση του προέδρου και την χθεσινή απόφαση του συμβουλίου σας να συγκαλέσει έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 24/1/2009 για την εκλογή νέου προέδρου, διά της παρούσης σας γνωρίζω την απόφασή μου να θέσω υποψηφιότητα για την θέση αυτή. Τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την συμμετοχή μου θα κατατεθούν εντός των προβλεπόμενων χρονικών περιθωρίων σύμφωνα με τις διατάξεις του καταστατικού της Ε.Π.Ο.. Β) Διά της παρούσης σας γνωρίζω επίσης ότι θέτω υποψηφιότητα για τη θέση του εκπροσώπου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.) στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (Ε.Ο.Ε.), σύμφωνα με τις διατάξεις της σχετικής νομοθεσίας. Με εκτίμηση, Βίκτωρ Δ. Μητρόπουλος».
Οι λεπτομέρειες, είναι στην πραγματικότητα, μια υπερβολή. Θα αρκούσε το Αθήνα 12 Δεκεμβρίου του 2008 και το Βίκτωρ Μητρόπουλος για να αποτυπωθεί το νόημα. Στην εποχή μετά τον Βασίλη Γκαγκάτση – τον οποίο, όταν εκείνος λοξοδρόμησε, πολέμησε μέσα από την εφημερίδα του «Άποψη», αλλά και με κατάθεση στο δικαστήριο – ο 69χρονος παράγοντας είδε την ευκαιρία για να επιστρέψει για τα καλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι άνθρωποι γύρω του επέμεναν ότι βλέπει την ΕΠΟ ως μια ευκαιρία να «καθαρίσει» το όνομά του και να αφήσει έργο για την υστεροφημία του.
Μόνο που υπολόγιζε χωρίς τους… ξενοδόχους και απέτυχε να εκλεγεί. Σε σύνολο 55 ενώσεων, ο Βίκτωρας Μητρόπουλος θα λάβει έντεκα ψήφους έναντι 44 του Σοφοκλή Πιλάβιου στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2009 και θα απειλήσει με προσφυγή στη δικαιοσύνη. «Όταν πριν ένα μήνα ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου, είπα ότι θα γίνουν αλλαγές. Προέτρεψα όσους δεν επιθυμούσαν τις αλλαγές, να επιδιώξουν να μην εκλεγώ. Ακολούθησαν τη συμβουλή μου και με πολέμησαν. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάναμε σε αυτό το αίσχος των φακέλων. Πριν ξεκινήσουν οι εκλογές, από τις 7.15 κάποιοι είχαν τσακίσει τα ψηφοδέλτια για να δουν ποιος ψηφίζει τι. Αμέσως ενημέρωσα τη πρωτοδίκη για τη διαδικασία», έλεγε μετά τις εκλογές, πρόσθετε πως «δεν αναγνωρίζω το αποτέλεσμα» και μιλούσε για σύστημα Γκαγκάτση! «Τίποτα δεν τελείωσε. Αντίθετα, τώρα όλα αρχίζουν. Είναι η αρχή του πολέμου και στο τέλος θα δικαιωθούμε».
Ο πόλεμός του κράτησε κοντά εφτά χρόνια. Πότε κατά του Σοφοκλή Πιλάβιου, πότε κατά του Γιώργου Σαρρή και πάντα κατά του Βασίλη Γκαγκάτση, που θεωρεί ότι βρίσκεται πίσω από τον εκάστοτε πρόεδρο της ΕΠΟ. Στο διάστημα αυτό επέκτεινε τις επιχειρήσεις του στο Ηράκλειο, είδε τα παιδιά του να μεγαλώνουν, περνούσε περισσότερο χρόνο με την Τάρια Μπούρα (σύζυγό και μητέρα των παιδιών τους), απασχόλησε τη δικαιοσύνη με αφορμή ένα παράνομο Καζίνο στο Περιστέρι, με το οποίο δηλώνει ότι δεν είχε καμία σχέση και πάντα περίμενε την επόμενη ευκαιρία του.
«Όταν εκατοντάδες ονόματα έχουν βγει στις τηλεφωνικές συνομιλίες να λένε και να τάζουν, το δικό μου το όνομα δεν υπήρξε πουθενά. Πριν από 15 χρόνια κάποιος υπουργός ο οποίος προσπάθησε να μου ρίξει λάσπη και εγώ απάντησα και δικαιώθηκα. Δεν άφησα κανέναν να με λασπώσει και παραιτήθηκα με το κεφάλι ψηλά. Αγαπώ το ποδόσφαιρο, ενώ έφτιαξα 30 γήπεδα με χορηγίες μέσα από την Λίγκα. Εγώ είμαι αυτόνομος και δεν θέλω ποτέ, αν ποτέ ξανά ανακατευτώ με το ποδόσφαιρο, να έχω εξάρτηση από κανέναν. Αν θέλουν την ισονομία το βλέπουμε, αλλιώς καλά είμαι εδώ που είμαι».
Κι όμως, είναι ακόμα εδώ. Πάντα εδώ!
