Στην πέμπτη μέρα παραμονής της στο δάσος των Όρων του Τιμίου Σταυρού, όπου βρίσκεται το Κιέλτσε, μπαίνει σήμερα η ΑΕΚ. Είναι δεδομένο ότι πριν καν συμπληρωθεί η πρώτη εβδομάδα και χωρίς να έχει δοθεί το πρώτο φιλικό, δύσκολα μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Όμως, κάποια πράγματα φαίνονται χωρίς την ανάγκη να κυλήσει ο χρόνος...
Το πιο... χτυπητό, αυτές τις πρώτες μέρες δουλειάς στην Πολωνία, είναι το... μπακράουντ που έχει το τεχνικό τιμ. Τα χρόνια συνεργασίας που κουβαλούν ο Τιμούρ Κετσπάγια, ο Μιχάλης Μιχαήλ και ο Σόσο Τσέντια, ή τριβή μεταξύ τους, φαίνονται... από μακριά. Και πολύ γρήγορα «έδεσαν» στον τιμ ο Παναγιώτης Βούλγαρης, ο Κώστας Καμπόλης, ακόμη και ο μεταφραστής της ομάδας Πάνος Αναστασόπουλος.
Όλοι τους γνωρίζουν τους ρόλους τους, έχουν στο μυαλό τους το πρόγραμμα της προπόνησης και στην πραγματικότητα αυτό κυλά και ολοκληρώνεται χωρίς να χρειαστεί καν να μιλήσουν κατά τη διάρκειά του. Δεν απαιτείται ούτε... κοίταγμα για να συνεννοηθούν πότε τελειώνει η δουλειά των γυμναστών για να... παραδοθούν οι παίκτες στον προπονητή, ενώ σε αρκετές στιγμές τυχαίνει ο Τιμούρ και οι συνεργάτες του να δίνουν ταυτόχρονα τις ίδιες οδηγίες σε διαφορετικούς παίκτες σε άλλα σημεία του γηπέδου.
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει «χημεία» σε ένα τεχνικό επιτελείο. Ο Κετσπάγια και οι συνεργάτες του... την έφεραν μαζί τους έτοιμη και πρόσθεσαν σε αυτή τους υπόλοιπους σχεδόν αμέσως. Το μεγάλο στοίχημα είναι αυτή τη χημεία να την περάσουν και στο ποδοσφαιρικό σύνολο που επιχειρούν να φτιάξουν εδώ, στην Πολωνία, γιατί αν αυτό συμβεί, είναι δεδομένο ότι θα φανεί στον αγωνιστικό χώρο και η ΑΕΚ θα βγει κερδισμένη.
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνει αυτό. Μπορεί οι τελικές προσθήκες στο ρόστερ να έχουν αργήσει κάπως, όμως η ΑΕΚ έχει διατηρήσει (παρά τις δυνατές προτάσεις που υπήρξαν) έναν σημαντικό κορμό από την περσινή -πετυχημένη- ομάδα και έχει ήδη στην προετοιμασία της τρία νέα αποκτήματα, που το καθένα από την πλευρά του έχει τα φόντα να αποδεχθεί σημαντικό.
Τον Τσιγκρίνσκι ως κλάση ποδοσφαιριστή τον γνωρίσαμε. Αυτό που ψώνισε η ΑΕΚ, αυτό βλέπουμε έως τώρα στο γήπεδο. Έναν στόπερ με πολύ μεγάλη εμπειρία και σημαντική ικανότητα με τη μπάλα στα πόδια, η οποία στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μπορεί να κάνει τη διαφορά. Το ζητούμενο ήταν η αγωνιστική του κατάσταση και μέχρι στιγμής δείχνει ότι βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο.
Με τους Μπάρκα και Μπακασέτα, η ΑΕΚ επίσης γνώριζε τι αγόρασε. Ήταν οι δύο από τους τρεις (μαζί με τον Βέλλιο) Έλληνες ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν στο πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε. Έχουν αναμφισβήτητο ταλέντο, διαθέτουν δεδομένα τις προδιαγραφές και το δείχνουν καθημερινά εδώ, στο Κιέλτσε.
Ωστόσο, αυτό που καλούνται να αποδείξουν είναι ότι η μετάβαση από τις προηγούμενες ομάδες τους σε μια με το μέγεθος της ΑΕΚ δεν θα τους κόψει τη φόρα, αλλά θα τους δώσει περισσότερη. Κάτι που δεν μπορεί να φανεί με σιγουριά μέσα από τις προπονήσεις, αλλά μόνο στα παιχνίδια.
Ταυτόχρονα, η ΑΕΚ έχει στο ρόστερ της παίκτες που θέλουν να κρατήσουν κεκτημένα της περσινής σεζόν και ποδοσφαιριστές που θέλουν να αποδείξουν ότι είναι έτοιμοι να κάνουν το βήμα παραπάνω, να σκαρφαλώσουν πιο ψηλά στα αγωνιστικά πλάνα του νέου τους προπονητή.
Αν μη τι άλλο, ο Κετσπάγια τους έχει δείξει ξεκάθαρα αυτές τις μέρες πως έχει τα μάτια του ανοιχτά. Αυτό μαρτυρά η κίνησή του να δουλεύει έως τώρα στα διπλά με 12 εναντίον 12, επειδή έχει στη διάθεσή του 22 παίκτες συν τους τερματοφύλακες. Δεν θέλησε να δείξει μέχρι σήμερα σε κανέναν ότι υστερεί έναντι κάποιου άλλου ή ότι θα έχει λιγότερες πιθανότητες να τον πείσει.
Τους διατήρησε όλους στην ίδια αφετηρία και με την ίδια ψυχολογία. Φυσικά, κάποια στιγμή σύντομα θα έρθει η ώρα της επιλογής. Όμως, την ευκαιρία τους θα την έχουν πάρει όλοι...
Υ.Γ.: Το blog είναι αφιερωμένο σε έναν Πολωνό φίλο που γνώρισα χθες το βράδυ. Στο ξενοδοχείο που μένουν οι απεσταλμένοι του Τύπου (ακριβώς δίπλα από αυτό της ομάδας), γινόταν ένας γάμος, οπότε έφαγα το βραδινό μου ανάμεσα στους καλεσμένους. Κάποια στιγμή -έχοντας ακούσει εμένα να μιλάω ελληνικά στο τηλέφωνο- γύρισε και μου είπε «καλή όρεξη, μεγάλε»!
Όπως μου εξήγησε, όταν ήταν 17 ετών οι συνθήκες τον έφεραν να δουλέψει γκαρσόνι σε μια ταβέρνα στη Λεπτοκαρυά, όπου έμαθε και ελληνικά. Είχε πει τότε στο αφεντικό του «μια μέρα θα έρθω εδώ ως πελάτης, μαζί με την οικογένειά μου». Σήμερα, εργάζεται στο πανεπιστήμιο του Κιέλτσε και δεκαπέντε χρόνια μετά, στα τέλη Αυγούστου θα πραγματοποιήσει αυτή την υπόσχεση. Το παν στη ζωή είναι να μένεις προσηλωμένους στους στόχους σου. Σε όλα τα επίπεδα, αθλητικά και μη...
