Παρακολουθώ από την πρώτη μέρα την προσπάθεια του Κοντονή. Κι ήμουν εξ αρχής πολύ θετικά διακείμενος γιατί γνώριζα τις προθέσεις του. Ξέρω ότι ξέρει και για αυτό δεν υπάρχει πλέον άλλη υπομονή. Δεν έχει να κάνει με την απόφαση να διεξαχθούν αγώνες κεκλεισμένων των θυρών. Αντιλαμβάνομαι ότι το κάνει για να πονέσει τις ομάδες στο ευαίσθητο σημείο τους, δηλαδή τα έσοδά τους. Όπως μπορώ να αντιληφθώ ότι, μετά τα έκτροπα της Λεωφόρου, φοβήθηκε τα χειρότερα και διέταξε αναβολή της αγωνιστικής την προηγούμενη εβδομάδα.
Εκείνο που με τρελαίνει είναι ότι η κυβέρνηση είχε ως πρώτο μέλημα να ασχοληθεί με τη βία στα γήπεδα. Δεν ξέρω αν είναι κίνηση πολιτικής ή αφέλειας, δεν γνωρίζω αν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Εκεί που καταλαβαίνω είναι ότι η Καθαρά Δευτέρα πέρασε και η Πολιτεία συνεχίζει να πετάει χαρταετό.
Ο Κοντονής αναβάλει αγώνες ή τους ορίζει κεκλεισμένων των θυρών και την ίδια ώρα στήνεται ένα ολόκληρο ντόμινο αλλαγών στη Super League προκειμένου να ευνοηθεί μια συγκεκριμένη ομάδα. Κι η ομάδα που έκανε το αίτημα κατά διαβολική σύμπτωση, κέρδισε για την εξυπηρέτηση ένα μαϊμού πέναλτι και μια παραμυθένια αποβολή μήπως και την πάνε καροτσάκι στον τελικό. Κανονική πλάκα του κάνουν…
Επειδή προφανώς με τα… ποδόσφαιρα και τη διαφθορά δεν ασχολείται, αποφάσισα να γράψω με έναν διαφορετικό τρόπο μήπως και κατανοήσει το αληθινό πρόβλημα και το δει στα μάτια. Πάμε.ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
Είσαι στον ωραίο σου, βαθύ ύπνο. Βλέπεις στο όνειρό σου ότι είσαι σε ένα ταξίδι στα αστέρια. Ξαφνικά ακούς ένα θόρυβο, νιώθεις ότι η πόρτα σου παραβιάζεται. Σε πιάνει σύγκρυο. Και τώρα τι κάνεις; Μπαίνει ένα θηρίο μέσα, από τις γρύλλιες βλέπεις ότι περιμένουν και μερικά απ' έξω φιλώντας τσίλιες. Να πάρεις το 100; Καλείς και προσπαθείς ψιθυριστά να τους εξηγήσεις που βρίσκεσαι. Στο μεταξύ, οι κλέφτες αλωνίζουν, περνάει ένα τέταρτο και φοβάσαι για τα χειρότερα. Δεν ξέρεις τι να κάνεις… Απορείς γιατί δεν έχει έρθει η αστυνομία, αλλά δεν έχεις επιλογή. Να σηκωθείς και να γίνει μακελειό; Επιλέγεις το δρόμο της σιωπής… Οι κλέφτες φεύγουν. Το επόμενο πρωί αρχίζει η ενδοοικογενειακή γκρίνια. Η γυναίκα σου σε εγκαλεί γιατί δεν αντέδρασες, εσύ πας στον σπιτονοικοκύρη και του λες να βάλει συναγερμό αλλιώς δεν θα πληρωθεί το επόμενο ενοίκιο. Όλος ο περίγυρος σου συζητάει ότι ήσουν κότα και δεν έκανες τίποτα, αφήνοντας τους κλέφτες να τα σηκώσουν όλα. Πάει το βιος σου...ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Δεν περνάει παρά ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι κλέφτες ξανάρχονται. Είναι θρασύτατοι γιατί τώρα ξέρουν πώς θα μπουν και δεν διστάζουν να το ξανακάνουν. «Παγώνουν» τον συναγερμό και συμβαίνει την ώρα που κάνεις σεξ με τη γυναίκα σου. Αυτή τη φορά δεν έχουν φιλικές διαθέσεις… Μπαίνουν κατευθείαν στο υπνοδωμάτιο και φωνάζουν κάτι ακατάληπτα. Πιάνουν τη γυναίκα σου από το μαλλί, σε δένουν πισθάγκωνα και προχωρούν σε ασελγείς πράξεις πάνω της, μπροστά στα μάτια σου. Θες να ουρλιάξεις, λες από μέσα σου «Θεέ μου δώσε μου δύναμη να μην σκοτώσω άνθρωπο», δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις… Φεύγοντας, έχοντας διαλύσει ψυχολογικά και σωματικά εσένα και την οικογένειά σου, παίρνουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου σου και σε ειρωνεύονται κιόλας: «Ντεν έχω αυτοκίνητο καρντιά μου»…
* Καταγγέλεις το περιστατικό και ω του θαύματος, τα στοιχεία των λωποδυτών γίνονται γνωστά. Ταυτοποιούνται από άλλες ληστείες! Παραμένουν όμως ασύλληπτοι και συνεχίζουν τη δράση τους. Ο τρόμος σε κυριεύει ξανά...ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ
Παίρνεις τα μέτρα σου. Τώρα πια κανείς δεν μπορεί να σε πειράξει. Βάζεις κιγκλιδώματα έξω από το σπίτι. Παίρνεις πόρτα ασφαλείας. Στην εξώπορτα έχεις βάλει «Προσοχή Σκύλος» και τα ροτβάιλερ δεν αστειεύονται… Οι κλέφτες όμως, έχουν χίλιους τρόπους για να φτάσουν εκεί που θέλουν. Ψεκάζουν με αναισθητικό το σκυλί και χτυπάνε το κουδούνι για να σας παραδώσουν ένα δέμα. Είναι μέρα μεσημέρι και τρώτε οικογενειακά. Η κυρία σου ανοίγει την πόρτα και τότε εμφανίζονται άλλοι τρεις. Τη χτυπάνε, μπαίνουν μέσα και σου ζητάνε να καθίσεις στη γωνία αμίλητος «αλλιώς στην έριξα». Δεν αντέχεις άλλο… Σκέφτεσαι από μέσα σου ότι προτιμάς να παλέψεις παρά να εξευτελιστείς ξανά. Και τότε ξυπνάει από μέσα σου το άγριο ένστικτο. Ενώ αυτοί ψάχνουν για νέα κλοπιμαία, παίρνεις θάρρος, έρχεσαι από πίσω και τον κοπανάς στο κεφάλι. Ακούει θόρυβο ο δεύτερος, έρχεται για ενισχύσεις και τον ξαπλώνεις. Νιώθεις ανίκητος. Είναι η ώρα της εκδίκησης. Στέλνεις και τον τρίτο αδιάβαστο και καλείς την αστυνομία. «Ελάτε τώρα ανίκανοι, τους έχω όλους στο πάτωμα», νιώθοντας κάτι σαν τον Ρόκι.ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Έρχεται η αστυνομία. Τους βρίσκει όλους αναίσθητους και σου περνάει χειροπέδες. «Συλλαμβάνεστε κύριε. Δεν είχατε κανένα δικαίωμα να ασκήσετε βία πάνω τους. Έπρεπε να καλέσετε την αστυνομία».
Το παράδειγμα προφανώς και δεν είναι αληθινό. Ούτε κανείς βίασε, ούτε μπήκε σε σπίτια. Είναι ένας παραλληλισμός όμως, των όσων συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο με την Πολιτεία να σφυρίζει αδιάφορα.
Αλλά εσείς έχετε καταλάβει τι κάνετε κύριε Κοντονή;
Αν δεν έχετε ή αν το παράδειγμα σας μπέρδεψε, να σας ξεμπερδέψω. Έχουμε μια εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο που δρα όχι τώρα, αλλά δεκαετίες. Ναι, δεκαετίες! Απλά από το 2011 υπάρχουν και αποδείξεις. Και εσείς ασχολείστε με τη… βία στα γήπεδα; Όχι, κανείς δεν λέει πως είναι ασήμαντο. Αλλά τέτοια πρεμούρα ενώ το αληθινό πρόβλημα είναι το ποιος γεννάει τη βία;
Από προθέσεις όπως λέτε κι εσείς, χορτάσαμε. Για αυτό και γεννάται πλέον ένα ερώτημα. Πετάτε επίτηδες τη μπάλα στην κερκίδα για να αποφύγετε το θέμα που κάνει τζιζ - με δηλώσεις μάλιστα για τη διαφθορά που προκαλούν το κοινό αίσθημα - ή είναι ζήτημα απειρίας, ασχετοσύνης και… πολιτικής;
Όπως και να έχει, προς το παρόν, ο Κοντονής και η Κυβέρνηση παίζουν στο έπακρο το παιχνίδι που βολεύει αυτούς που επέβαλλαν την ανομία στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
