Βρισκόμαστε σε μία εποχή που η επικοινωνία παίζει καθοριστικό ρόλο σε επίπεδο εντυπώσεων. Και ο ΠΑΟΚ δείχνει να φορτσάρει σε αυτό το κομμάτι, όμως είναι λογικό να του πέσει και λάσπη.
Εντυπώσεις, το άλφα και το ωμέγα της ελληνικής κοινωνίας. Αν ενδιαφερόμαστε για την ουσία όσο για αυτές, τότε η χώρα θα ήταν χιλιόμετρα μπροστά. Όμως δεν είναι.
Εντυπώσεις δημιουργεί πως ένας πρόεδρος που το όνομα ή επίθετό του ξεκινά από Ζ ενεπλάκη σε μία κουβέντα για να χάσει ο ΠΑΟΚ στη Νέα Σμύρνη. Έλα όμως που ο Ζ είναι γνωστός και δεν είναι ο Ζορό. Για κακή τους τύχη, δεν είναι ούτε ο Ζαγοράκης ούτε ο Ζήσης. Όμως η λάσπη πέφτει ξεκούραστα παρότι όσοι βγάζουν το θέμα, δεν έχουν την ευθιξία να καλύψουν μέρος της πραγματικότητας κρυμμένοι στα νομικίστικα.
Βρίσκει ευκαιρία αυτός που μισεί τον ΠΑΟΚ ή ζει από το μίσος του για αυτόν, να αφήσει υπονοούμενο πως ο Ζ είναι ο Ζαγοράκης ή ο Ζήσης. Τρώνε τα κουτουρνίθια παρότι η ομάδα τους πχ παίζει με τον Νέστο Χρυσούπολης. Τον ιστορικό Νέστο.
Συνέβη φέτος και έχει το ενδιαφέρον του, για να καταλάβουμε και το υπόβαθρο όσων μιλάνε απαξιωτικά για τον ΠΑΟΚ. Πήγε να παίξει ο Άρης στη Χρυσούπολη και σε μία καφετέρια μπάρμαν ήταν ένας τύπος με φόρμες της τοπικής ομάδας. Αφού σέρβιρε, πήγε στο γήπεδο, έβγαλε μία ασίστ, το παιχνίδι έληξε ισόπαλο και μετά γύρισε να δουλέψει πάλι στο μπαρ. Και αυτοί θα μιλήσουν απαξιωτικά για τον ΠΑΟΚ. Είναι να χαζεύεις.
Πάμε στη περίπτωση Παπαμιμίκου. Κυκλοφορεί εδώ και καιρό πως ενδέχεται να εμπλακεί στα του ΠΑΟΚ. Το από πού κυκλοφορεί είναι ένα θέμα. Ο ίδιος λέει πως δεν έχει πει τίποτα σε κανέναν, ο ΠΑΟΚ το διαψεύδει. Αλλά κυκλοφορεί.
Θα μπορούσα να μπω στη διαδικασία διαπόμπευσης του συγκεκριμένου ανθρώπου όμως δεν έχει καμία τέτοια διάθεση. Ούτε βέβαια έχω καμία διάθεση να χρησιμοποιήσω την Σόνια Σαββίδη για να κάνω το κείμενό μου πιο εμπορικό. Από τις ελάχιστες επαφές που είχα μαζί της σε κάποια ταξίδια, μου φάνηκε πολύ καλό παιδί και βέβαια είναι άδικο να μπαίνει στη μέση. Η ουσία είναι πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εμπλοκής του συγκεκριμένου ανθρώπου στα του ΠΑΟΚ. Και χαίρομαι που η ΠΑΕ διαψεύδει.
Το παράξενο βέβαια είναι γιατί βγαίνει τώρα το θέμα. Εδώ και μήνες ακούγεται υπό τη μορφή φημολογίας. Γιατί τώρα;
Έχουμε το Ζ, έχουμε τον Παπαμιμίκο και θα έχουμε πολλά άλλα. Τη στιγμή που ο Μποροβήλος κατηγορείται πως έστειλε λάθος ατζέντα στον Κοντονή. Αν πραγματικά έβαλε μόνο την υπόθεση του κυπέλλου σε αυτή, να παραιτηθεί τώρα. Χθες για την ακρίβεια.
Θα ήθελα να δημοσιεύσει το έγγραφο γιατί μπορεί και εγώ να παραπλανηθώ από την πλευρά που υποστηρίζω. Δεν έχω καμία διάθεση να αδικήσω κανέναν. Αν όμως ο Μποροβήλος έκανε αυτό που του καταλογίζουν, τότε συγνώμη, αλλά δεν έχει καμία θέση στον συνεταιρισμό και βέβαια στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η ατζέντα είναι ξεκάθαρη. Θέλουμε καθαρό ποδόσφαιρο, θέλουμε ο συνεταιρισμός να ελέγχει περισσότερα πράγματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θέλουμε αυτοί που επενδύουν να διασφαλίζονται όσο το δυνατόν περισσότερο. Το κύπελλο είναι μία σταγόνα στον ωκεανό. Ας το δώσουν στον Ολυμπιακό να χαρούν λίγο, μπας και αυτή τη φορά προλάβουν και τον ηλεκτρικό.
ΥΓ Κάτι που μου κάνει χρόνια εντύπωση και πρέπει να το ξεκαθαρίσω γιατί αναγκάστηκα να συμπεριφερθώ κάπως στην εκπομπή του Kick off την Κυριακή. Πρέπει να ξεκαθαρίσω τι θεωρώ πέναλτι.
Για εμένα πέναλτι είναι η εσχάτη των ποινών. Και όταν λέμε εσχάτη των ποινών, δεν την δίνεις για πλάκα. Πέναλτι για εμένα δεν είναι μία απλή επαφή, δεν είναι ένα απλό κράτημα, δεν είναι το χέρι στο μισό μέτρο.
Η παρουσία κριτικών διαιτησίας στη τηλεόραση, έχει αλλοιώσει το τι πραγματικά είναι πέναλτι. Εγκλωβισμένοι τόσα χρόνια όλοι τους μεταξύ πιέσεις του μικρόκοσμού τους και των ομάδων, για να ικανοποιήσουν κυρίως τις μεγάλες, έχουν αλλάξει τον κανονισμό.
Για να δοθεί πέναλτι πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από φάουλ, πρέπει να υπάρχουν ξεκάθαρες προϋποθέσεις για γκολ, πρέπει να το δώσεις μόνο όταν είσαι 1000% σίγουρος.
Σίγουρος για το ότι η επαφή έβγαλε εκτός πορείας τον επιθετικό και όχι ότι απλά υπάρχει. Γιατί απλούστατα, αν ότι έχει επαφή είναι πέναλτι, τότε δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο αλλά για μπάσκετ.
Με λίγα λόγια θέλω να πω πως το τηλεοπτικό πέναλτι με το πραγματικό δεν έχει καμία ουσία. Και οι διαιτητές γνωρίζοντας πως πλέον οι εντυπώσεις και το προφίλ τους χτίζεται στη τηλεόραση, σφυρίζουν τα τηλεοπτικά πέναλτι.
Ας κοιτάξουμε λίγο και σαν ΜΜΕ τι ζημιά κάνουμε στο άθλημα, ζημιά η οποία αποτελεί και πάτημα στους συστημικούς να αλλοιώνουν καθημερινά την πραγματικότητα.
Και όταν προσπαθούμε να πούμε τα αυτονόητα, αυτά που μάθαμε παίζοντας μπάλα και όχι μάνατζερ, βγαίνουμε και γραφικοί.
