Αναρωτιέται κανείς γιατί οι πειθαρχικές επιτροπές της ΕΠΟ δεν προχωρούν στη σχετική διερεύνηση. Πόσο μάλλον που το παρελθόν του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει δημιουργήσει και μία ογκωδέστατη δικογραφία γύρω από την αλλοίωση των αποτελεσμάτων μέσω της στοιχηματικής απάτης.
Καταρχήν είναι θέμα αρμοδιοτήτων. Δέθηκαν τα χέρια των ποδοσφαιρικών εισαγγελέων και στη συνέχεια έφτασαν χωρίς στοιχεία στην Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ όλοι οι φάκελοι της UEFA που λάμβανε από την Εταιρία Ανίχνευσης Στοιχηματικής Απάτης Sportradar. Κανείς τακτικός δικαστής δεν μπορεί να καταδικάσει μία ομάδα αν δεν του εξηγηθούν επαρκώς τα στοιχεία μέσω πραγματογνώμονα ή μάρτυρα.
Για να υπάρξουν πειθαρχικές καταδίκες, πρέπει να συμβούν δύο πράγματα: 1) Να δημιουργηθεί ένα point system κυρώσεων, το οποίο θα εκπληρώνει κριτήρια αντικειμενικότητας και 2) να δοθούν τα απαραίτητα εργαλεία στους αθλητικούς δικαστές ώστε να τεκμηριώνουν την ενοχή της ομάδας.
Προφανώς η αρρυθμία που υπάρχει, εξυπηρετεί όλους αυτούς που κρύβονται πίσω από τη στοιχηματική απάτη και συνεχίζουν ανενόχλητοι να δρουν στο παρασκήνιο. Ο μόνος τρόπος για να αποκαλυφθούν οι στοιχηματικοί απατεώνες είναι οι δικαστικές αρχές να ακολουθήσουν τη ροή του χρήματος. Ο τρόπος υπάρχει: Να ζητηθούν τα στοιχεία των ύποπτων στοιχηματισμών απ’ όλες τις εταιρίες ανά τον κόσμο.
