Αν το ξύλο και η.... μάχη των 2.000, που λίγο έλειψε να φτάσουν μέχρι την πίστα του αεροδρομίου του Ελληνικού, για τα... πόδια του Σέρβου άξιζαν τον κόπο ή όχι είναι δύσκολο να απαντηθεί ακόμα και σήμερα. Οι οπαδοί της ομάδας παραμένουν διχασμένοι για την προσφορά του Τσίριτς, ο οποίος ήρθε ως δανεικός από την Μπαρτσελόνα, προκάλεσε ντελίριο, με τον ερχομό του σημειώθηκε ρεκόρ πωλήσεων εισιτηρίων διαρκείας, αλλά τελικά μάλλον δεν δικαίωσε τις προσδοκίες. 
Μία σεζόν, σαράντα συμμετοχές, είκοσι γκολ, ένα Κύπελλο Ελλάδας, ο απολογισμός του όταν ένα χρόνο μετά βρέθηκε και πάλι στο αεροδρόμιο για να αποχωρήσει αυτή τη φορά με προορισμό την Ισπανία, όπου συνέχισε την καριέρα του στη Βιγιαρεάλ. Μπορούσε και καλύτερα; Λογικά, ναι, με δεδομένο το εντυπωσιακό βιογραφικό του και τις ευκαιρίες που πήρε και από τον Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς, ο οποίος είχε εισηγηθεί και την απόκτησή του, αλλά και από τον Γιάννη Παθιακάκη, ο οποίος κάθισε στον πάγκο της ομάδας από τον Ιανουάριο του 2000. 
Γεννημένος στις 15 Σεπτεμβρίου του 1974 στο Βελιγράδι της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβία, άρχισε την καριέρα του στην Παρτιζάν, στην ομάδα στην οποία έκλεισε και την καριέρα του δύο δεκαετίες αργότερα. Στις ακαδημίες της το ταλέντο περίσσευε και ο Τσίριτς δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Συνεσταλμένος και ντροπαλός χαρακτήρας, εντυπωσίασε από νωρίς και κέρδισε το παρατσούκλι «μαργαριτάρι του Βελιγραδίου». Πέντε χρόνια έμεινε εκεί, κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο και αναδείχθηκε τέσσερις φορές Γιουγκοσλάβος ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Πολλοί μιλούσαν για έναν παίκτη που θα άγγιζε το επίπεδο των σπουδαίων Μιγιάτοβιτς και Σαβίσεβιτς.
Το 1997, η Μπαρτσελόνα αναζητούσε τον αντικαταστάτη του Ρονάλντο, ο οποίος είχε αποχωρήσει για την Ίντερ. Ποιός θα κάλυπτε το κενό που άφηνε το «φαινόμενο»; Αυτός ήταν ο Ριβάλντο, αλλά ο τότε προπονητής Λουίς Φαν Χάαλ είδε σε βίντεο και τον Τσίριτς και έτσι οι Καταλανοί προχώρησαν στην απόκτησή του. Τα δύο χρόνια στη Βαρκελώνη με τη φανέλα με το 10, δεν ήταν και τα καλύτερά του. Λίγες συμμετοχές ο ίδιος, κανένα γκολ, σε μια περίοδο που οι «μπλαουγκράνα» κατέκτησαν πρωτάθλημα, Κύπελλο, Κύπελλο UEFA και Σούπερ Καπ. Ο Τσίριτς μάζευε τίτλους. 
Ο δανεισμός στην ΑΕΚ του συμπατριώτη του Τουμπάκοβιτς ήταν μονόδρομος και έτσι η διοίκηση του Πέτρου Στάθη έφερε στην ομάδα τον παίκτη, ο οποίος είχε οψιόν αγοράς που άγγιζε τις 800.000.000 δραχμές. Ήταν το καλοκαίρι που το δρομολόγιο Βαρκελώνη - Αθήνα έκανε άλλος ένας παίκτης της Μπαρτσελόνα... Ο Ζιοβάνι! Το αεροδρόμιο «γκρεμίστηκε» και για τον Τσίριτς, αλλά το καλοκαίρι του 2000 ούτε καν τέθηκε θέμα να δαπανηθεί αυτό το ποσό για να αγοραστεί ο παίκτης. Επέστρεψε στην Ισπανία, έμεινε ελεύθερος από τη Μπαρτσελόνα και υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με τη Βαγιαδολίδ. Ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε ηλικία μόλις 30 ετών αγωνιζόμενος για μια ακόμα σεζόν με την Παρτιζάν και κατακτώντας ακόμα ένα πρωτάθλημα. 
Ο κύκλος έκλεισε εκεί που άνοιξε, μάλλον άδοξα, αλλά τουλάχιστον έχοντας διαγράψει μια αξιοπρόσεκτη πορεία. Αφού κρέμασε τα ποδοσφαρικά παπούτσια του ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις. Άνοιξε εστιατόριο στο Βελιγράδι με το ισπανικό όνομα «Milagro», το οποίο εμπνεύστηκε ο αδερφικός φίλος του, Σάβο Μιλόσεβιτς. Γιατί θαύμα; Διότι, παρά το γεγονός ότι η παρουσία του στη Μπαρτσελόνα εξελίχθηκε σε φιάσκο, ο ίδιος παραδέχθηκε πως ήταν σπουδαία εμπειρία. «Τότε ήμουν πολύ νέος. Υπήρχε και μεγάλος ανταγωνισμός ειδικά στη δική μου θέση, αλλά η Μπαρτσελόνα με βοήθησε απίστευτα» ήταν τα λόγια του «Τσίρο». Οι επιχειρήσεις επεκτάθηκαν και σε ξενοδοχεία, στον δημοφιλή τουριστικό προορισμό Κόπονικ, σε απόσταση 300 χιλιομέτρων από το Βελιγράδι.
Στην αγαπημένη του Παρτιζάν έμελλε να επιστρέψει και τρίτη φορά, φαρμακερή! Τον Ιανουάριο του 2015 ανέλαβε το πόστο του τεχνικού διευθυντή για να παραιτηθεί μόλις ένα μήνα μετά, αφού η ομάδα αναγκάστηκε να πουλήσει τους καλύτερους σκόρερ της (Σκούλετις και Λάζοβιτς), ενώ κατά την αποχώρησή του κατήγγειλε και υπόγεια συστήματα που ελέγχουν το ποδόσφαιρο της χώρας. Aναζητώντας πια το επόμενο επαγγελματικό βήμα του, φήμες τον θέλουν να συζητά και με τον ΠΑΟΚ για το πόστο του τεχνικού διευθυντή. Στην Ελλάδα ήρθε πρώτη φορά νεαρός και φοβισμένος. Σήμερα στα 40, με τα πρώτα γκρίζα μαλλιά να έχουν ήδη εμφανιστεί, αν επιστρέψει, θα είναι τουλάχιστον ένας άνδρας ώριμος, που πατά γερά στα πόδια του.
