Σαν σήμερα, πριν 18 χρόνια, στις 17 Μαρτίου του 1999, ο Ολυμπιακός έφτανε μία ανάσα από ένα ιστορικό επίτευγμα, την πρόκρισή του -για πρώτη φορά- στα ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης και δη του Champions League. Οι πρωταθλητές Ελλάδας είχαν ηττηθεί με 2-1 στο Τορίνο και στον επαναληπτικό με τη Γιουβέντους βρέθηκαν να νικούν με 1-0 ως το 85', όταν η τραγική έξοδος του Ελευθερόπουλου έδωσε την ευκαιρία στον Αντόνιο Κόντε να ισοφαρίσει και να δώσει στην “Κυρία” το εισιτήριο για τους “4”.
Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που οι πρωταθλητές Ελλάδας βρέθηκαν σε προημιτελικά οποιασδήποτε ευρωπαϊκής διοργάνωσης, καθώς σε αυτά τα 18 χρόνια, υπήρξαν φορές που έφτασαν στην πηγή, αλλά νερό δεν κατόρθωσαν να πιουν ποτέ. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα οι αναμετρήσεις με τη χειρότερη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ των τελευταίων χρόνων, όταν μετά το 2-0 στο “Καραϊσκάκη”, δέχτηκαν τρία στο “Ολντ Τράφορντ”.
Κι αν από μόνο του το άκουσμα της Γιουνάιτεντ είναι ικανό για να προκαλεί... τρόμο σε οποιονδήποτε ελληνικό -κι όχι μόνο- σύλλογο, σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει το ίδιο με ομάδες όπως οι Ντνίπρο, η Μέταλιστ, η Λεβάντε ή η Άντερλεχτ που απέκλεισαν τα τελευταία χρόνια τον Ολυμπιακό στους “32” ή ακόμη και στους “16” (βλέπε Μέταλιστ) του Europa League κι έβαλαν φρένο στις ευρωπαϊκές βλέψεις του.
Πως είναι δυνατόν να συμπληρώνει μια πανίσχυρη οικονομικά ομάδα, που αναδεικνύεται κάθε χρόνο πρωταθλήτρια στη χώρα σας, εξασφαλίζοντας τις περισσότερες σεζόν απ' ευθείας παρουσία στους ομίλους του Champions League, να μην έχει πανηγυρίσει ούτε μία πρόκριση σε προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης σε 18 ολόκληρα χρόνια κυριαρχίας της;
Και το ερώτημα αποκτά ακόμη σημαντικότερες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ποιες ομάδες (και από ποια πρωταθλήματα) έχουν καταφέρει αντίστοιχες προκρίσεις, που για τον Ολυμπιακό φαντάζουν... απαγορευμένες. Αναφερόμαστε σε ομάδες από τα... χαμηλότερα ράφια της Ευρώπης, που έχουν φτάσει όχι μόνο μέχρι τους “8”, αλλά κι ακόμη πιο μακριά στο Europa League και λιγότερο στο Champions League. Ομάδες βέβαια που ο μέσος Έλληνας φίλαθλος συνηθίζει να... πανηγυρίζει όταν βρίσκονται στον δρόμο των ελληνικών συλλόγων, θεωρώντας τους “καφενεία”, οι οποίες ωστόσο έδειξαν ότι με πλάνο και σωστή νοοτροπία, μπορείς να κάνεις την ευρωπαϊκή υπέρβαση και να σπάσεις το φράγμα των “16”. Παράλληλα όμως πρόκειται και για ομάδες από τις οποίες δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν οι δικοί μας “μεγάλοι”, που με εξαίρεση τον Παναθηναϊκό ο οποίος κατάφερε σε δύο σερί σεζόν να βρεθεί σε προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης (2002 Champions League, 2003 Europa League), δεν κατάφεραν να προχωρήσουν τα τελευταία χρόνια.
Ακόμη και ομάδα της Βουλγαρίας (Λέφσκι Σόφιας) έχει πανηγυρίσει πρόκριση σε φάση των «16». Ή ομάδες όπως η Σλάβια Πράγας, η Λίμπερετς, η Χάποελ Τελ Αβίβ, η Μποαβίστα, η Αούστρια Βιέννης, η Ραπίντ Βουκουρεστίου, η Στεάουα Βουκουρεστίου, ο ΑΠΟΕΛ, η Ντνίπρο, η Γκενκ. Ομάδες που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τον Ολυμπιακό σε δυναμική και οικονομική οντότητα.
Ανατρέχοντας από την περίοδο 1999-00 κι έπειτα (σεζόν από την οποία ο Ολυμπιακός ξεκίνησε να εδραιώνει την εγχώρια «δυναστεία» του), τα παραδείγματα είναι πολλά:
1999-2000: Η Σλάβια Πράγας αποκλείει την Ουντινέζε και προκρίνεται στους «8» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
2001-02: O Παναθηναϊκός αγγίζει το θαύμα της πρόκρισης στα ημιτελικά του Champions League, αλλά αποκλείεται από την Μπαρτσελόνα. Στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ συναντά κανείς θηρία όπως η Ίντερ, η Μίλαν και η Βαλένθια, αλλά και συλλόγους από τα... χαμηλά στρώματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όπως η Λίμπερετς και η Χάποελ Τελ Αβίβ.
2002-03: Νέα ελληνική επροσώπηση αυτή τη φορά στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όχι όμως από τον Ολυμπιακό, αλλά ξανά από τον Παναθηναϊκό.
2004-05: Άλκμααρ και Αούστρια Βιέννης προκρίνονται στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με τους Ολλανδούς μάλιστα να φτάνουν μέχρι τους «4». Για την ιστορία στον τελικό φτάνουν Σπόρτινγκ Λισαβώνας και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι συμπεριλαμβάνονται στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
2005-06: Η επανάσταση των Βαλκανίων είναι γεγονός, καθώς στην οκτάδα του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ εμφανίζονται Ραπίντ Βουκουρεστίου, Στεάουα Βουκουρεστίου και Λέφσκι Σόφιας! Η Στεάουα φτάνει μέχρι τα ημιτελικά!
2006-07: Νέα παρουσία της Άλκμααρ στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
2009-10: Στην πρώτη εμφάνιση του Europa League, η Σταντάρ Λιέγης εκπροσωπεί τις «μεσαίες δυνάμεις» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου στα προημιτελικά.
2010-11: Τβέντε και Μπράγκα εξασφαλίζουν την παρουσία τους στα προημιτελικά του Europa League.
2011-12: Ο ΑΠΟΕΛ γράφει ιστορία και προκρίνεται στα προημιτελικά του Champions League. Την ίδια σεζόν ο Ολυμπιακός φτάνει κοντά σε ανάλογο επίτευγμα στο Europa League, αλλά αποκλείεται από τη Μέταλιστ. Οι Ουκρανοί προκρίνονται στους «8», εκεί που βρίσκεται ξανά η Άλκμααρ.
2013-14: Η Άλκμααρ αποδεικνύει για άλλη μια χρονιά ότι δεν χρειάζονται δυσθεώρατα μπάτζετ για να εμφανίζει μια ομάδα αξιοζήλευτη παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Και ότι η παρουσία στα προημιτελικά μιας διοργάνωσης όπως το Europa League, μπορεί να έρθει μέσα από ένα σοβαρό, υγιές αγωνιστικό πλάνο.
2014-15: Η Κλαμπ Μπριζ και η Ντνίπρο φτάνουν στα προημιτελικά του Europa League με τους Ουκρανούς να αποκλείουν στο δρόμο τους τον Ολυμπιακό και να φτάνουν μέχρι τον τελικό.
2015-16: Μπράγκα και Σπάρτα Πράγας φωνάζουν παρούσες δίπλα σε Σεβίλλη, Ντόρτμουντ και Λίβερπουλ στα προημιτελικά του Europa League.
Φέτος; Το Βέλγιο... μας βάζει τα γυαλιά στέλνοντας δύο ομάδες στα προημιτελικά του Europa League. Κι αν η παρουσία μιας ιστορικής ομάδας όπως η Άντερλεχτ, δεν συνιστά έκπληξη, αυτή της Γκενκ προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο προβληματισμό στους φίλους του Ολυμπιακού, και όχι μόνο...
