Τον Ιούνιο Θεοί, τον Αύγουστο άμπαλοι. Πάει; Όχι, δεν πάει. Και η αναζήτηση εύκολων θυμάτων είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελλήνων φιλάθλων. Το παράδειγμα των οπαδών του ΠΑΟΚ που διήνυσαν την ανάποδη διαδρομή είναι μπροστά μας. Και τώρα συμβαίνει και στον Παναθηναϊκό. Έλληνες είμαστε, το αίμα μας βράζει, στις στραβές θέλουμε κεφάλια. Την ίδια ώρα, οι Δανοί οπαδοί της Μπρόντμπι που έφαγαν μια πεντάρα στο πρώτο παιχνίδι της Τούμπας, περίμεναν καρτερικά να λήξει ο επαναληπτικός για να χαρίσουν στους ποδοσφαιριστές τους ένα ζεστό χειροκρότημα για την προσπάθεια.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν η ίδια ιστορία. Θα πει κάποιος: Ωραία δηλαδή, και ποιοι φταίνε, οι οπαδοί; Σαφέστατα όχι. Οι οπαδοί δικαιούνται και να κράξουν και να αποδοκιμάσουν. Αρκεί να μην ξεσπάνε στα εύκολα θύματα. Τους παίκτες.
Δεν προσπαθώ να αθωώσω κανέναν για το φιάσκο από την Καμπάλα, αλλά μοιάζει πολύ απλοϊκό στο δικό μου μυαλό να φταίνε μόνο εκείνοι ή έστω να είναι βασικοί υπεύθυνοι. Για έναν απλό λόγο. Δεν είδα κανέναν στα 180 λεπτά των δύο αγώνων να περπατάει. Δεν είδα κανέναν να υστερεί σε προσπάθεια. Ούτε καν σε συγκέντρωση. Γιατί τους ποδοσφαιριστές τους κατηγορείς βασικά για τέτοιους λόγους. Για έλλειψη προσπάθειας, για χαλαρότητα, για προβληματική συμπεριφορά ή μειωμένη απόδοση, όχι απαραίτητα ηθελημένη.
Οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού θα ήταν οι βασικοί υπεύθυνοι αν δεν ήθελαν. Εδώ το πρόβλημα όμως, είναι ότι δεν μπορούσαν! Κι όχι το βράδυ της Πέμπτης, αλλά σε 4 επίσημα παιχνίδια. Ίδια εικόνα, άλλωστε για αυτό ξέσπασε κι ο κόσμος. Όχι απλά για έναν ταπεινωτικό αποκλεισμό. Κι ο Αναστασίου ακόμα, το επιβεβαίωσε στις δηλώσεις του, ότι δεν είχε κανένα παράπονο από τους παίκτες.
Για να μην πολυλογούμε: Η βασική ευθύνη ανήκει στους… σχεδιαστές. Διότι αφ ενός οι μεταγραφές που έγιναν «γρήγορα και έγκαιρα» αποδείχθηκαν άφαντες στο γήπεδο (ο Εσιέν τραυματίας, ο Τελάντερ θα αποθεραπευτεί κάποτε, ο Βέμερ καλά κρασιά, και ο περιβόητος Σάντσεθ πέρασε και δεν ακούμπησε ως τώρα, ο Αμπέντ αποκτήθηκε αργά το μεσημέρι σε ώρες λαϊκής). Μπορεί όλοι τους να παίξουν μπάλα τον Γενάρη, αλλά κανείς εξ ημών δεν μπορεί να περιστάνει τους μελλοντολόγους. Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε στα 4 καθοριστικά ευρωπαϊκά παιχνίδια χωρίς μεταγραφές.
Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι: Σύμφωνοι, χρειαζόταν μεταγραφές για να αποκλείσει ο Παναθηναϊκός τη Μπριζ μια ομάδα κανονική, ευρωπαϊκή. Χρειαζόταν μεταγραφές για να αποκλείσει μια ομάδα σαν την Καμπάλα που δεν άλλαξε πέντε πάσες σε όλο το ματς; Εκ του αποτελέσματος απαντούμε ναι, εκ των προτέρων, με την εικόνα του Παναθηναϊκού των πλέι οφ θα λέγαμε όχι.
Εκείνο όμως, που δεν είχε ο Παναθηναϊκός περισσότερο απ’ όλα ήταν προετοιμασία για αυτούς τους αγώνες. Στο πρώτο τέταρτο με τη Μπριζ είχε φάει τρεις φάσεις, και μόνο από το πείσμα και τον χαρακτήρα που έδειξαν οι παίκτες του επέστρεψαν και το ανέτρεψαν. Το εύκολο είναι να διαπιστώσει όπως ο Αναστασίου ότι έγιναν πολλές τελικές. Ναι, μόνο που αν βάλει κάτω κανείς το 90λεπτο με την Καμπάλα θα δει ότι έγινε μια καθαρή φάση με το δοκάρι στο 3’ και άλλη μια στο 90 με τον Μπεργκ. Όλα τα υπόλοιπα βασίστηκαν σε αναχρονιστικό ποδόσφαιρο, καθώς η Καμπάλα έκλεισε τον άξονα, άφησε τον ΠΑΟ να απλώσει το παιχνίδι στα πλάγια και από εκεί ξεκίνησαν οι εύκολες σέντρες προς τα κεφάλια των υψηλόσωμων κεντρικών. Έτσι ήρθε η πλειοψηφία των όποιων, όχι καθαρών, ευκαιριών δημιουργήθηκαν. Αυτή είναι η αλήθεια.
Όπως αλήθεια είναι, ότι ο Πράνιτς είχε επωμιστεί το μαρκάρισμα του δεύτερου σκόρερ της Καμπάλα, Ντοντό, στο κόρνερ του 0-1. Αν εσένα αγαπητέ αναγνώστη σου αναθέσουν να κερδίσεις τον Μπολτ στο κατοστάρι, θα τα κατάφερνες;
Τουτέστιν, ο ΠΑΟ πιάστηκε κορόιδο από τη Καμπάλα. Τα ίδια έκανε και στο πρώτο ματς, εδώ του έδωσε και μια ορμή παραπάνω ο κόσμος, το παιχνίδι βασίστηκε σε ποδόσφαιρο αμπλαούμπλα.
Ταμείο: Ο Παναθηναϊκός ήταν ανέτοιμος, οι ποδοσφαιριστές του δεν μεταμορφώθηκαν σε άχρηστους. Έπαιξαν με πάθος, έτρεξαν όσο μπορούσαν, αλλά δεν είχαν σχέδιο και το κυριότερο δεν είχαν φρεσκάδα, δεν είχαν τα απαιτούμενα στοιχεία για να τρυπήσουν άμυνες. Εξτρέμ; Ούτε για δείγμα!
Αν μου βρει κάποιος ένα πραγματικό, ποδοσφαιρικό επιχείρημα για να την πέφτουν στους ποδοσφαιριστές, συντάσσομαι μαζί τους! Να γίνει μίστερ γκολ ο Καρέλης ή ο Μπεργκ να κάνει τρεις τελικές και ισάριθμα γκολ; Τότε εντάξει! Αλλά ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη σεζόν γνωρίζοντας ότι έχει μπροστά του το μεγάλο στοίχημα της Ευρώπης. Ο Αλαφούζος έδωσε τα κλειδιά στον Φύσσα και στον Βόκολο, οι μεταγραφές έγιναν ώστε να παίξουν τον… Σεπτέμβριο, ο Αναστασίου ετοίμασε την ομάδα για τον… Νοέμβριο. Και το κόστος είναι ανάμεσα στον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο, ο Παναθηναϊκός τις Πέμπτες να ξεκουράζεται και τα ταμεία του να αραχνιάζουν. Διότι στο ποδόσφαιρο τα λάθη πληρώνονται. Κι η ταπεινή γνώμη μου είναι ότι τα περισσότερα λάθη δεν τα έκαναν οι ποδοσφαιριστές…
