Με ρωτάνε πολλοί από το πρωί γιατί δεν έχω γράψει κάτι μετά το 0-3 στο Καραϊσκάκη. Δεν κολλάω στην «Καμπάλα» πάντως, μην μπερδεύεστε. Και μην ξεχνάτε. Ούτε ποιοι είμαστε ούτε ποιοι είστε. Και προπάντων το «εκεί που έχω ταξιδέψω ΕΓΩ» και τα δύσκολα παιδικά βράδια και χρόνια για κάποιους.
Δεν έγραψα λοιπόν γιατί δεν χρειαζόταν. Γιατί και οι τυφλοί είδαν, οι μουγκοί μίλησαν και οι κουτσοί περπάτησαν. Ούτε καμία διάθεση για καζούρα έχω. Αυτό που πάνω απ΄όλα έχω είναι μάτια και βλέπω. Και τι είδα; Σε μια φάση ΟΛΟ μας το πρωτάθλημα. Μιλάμε για έναν πραγματικό καθρέφτη, για την απόλυτη περίληψη όσων συμβαίνουν εδώ και 20 χρόνια, για το πως έχουμε φτάσει ως εδώ.
Βουτάει από… συνήθεια ο Φορτούνης νομίζοντας πως σφυρίζει οι Αρετόπουλος, ο Κύζας, ο Καλογερόπουλος, ο Σπάθας και τα άλλα τα «παιδιά». Και ενώ ξεκινάει το σπριντ προς τον κυρ – Σάββα για να του πει «μπράβο αγόρι μου, μπράβο διάδοχε του Στελάκη Γιαννακόπουλου» γίνεται ράκος. Ο Ριτσόλι αντί να του δώσει το – δουλεμένο σε προπόνηση – πέναλτι βάζει τα γέλια, ρίχνει μια κίτρινη για θέατρο και στην ουσία ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ το ματς. Μεγάλο το βάρος και πως να το αντέξουν. Τους κόπηκαν τα πόδια και τους καταλαβαίνω αφού ΑΛΛΙΩΣ έχουν μάθει.
Ετσι όπως χτίζονται στην Ελλάδα οι «καρδιές των πρωταθλητών», έτσι διαλύονται στην Ευρώπη. Με ένα σφύριγμα. Όχι με «μαϊμουδιές», με το προφανές. Με αυτό που βλέπουν ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ. Στην Ελλάδα θα το σφύριζε το πεναλτάκι, θα γινόταν το 1-0, θα έμπαιναν και κάνα δύο ακόμη και στο τέλος το αποτέλεσμα θα έμενε και όχι τα τι και τα πως. Στην Ευρώπη «τιμωρία» και από εκεί και πέρα το αναμενόμενο. Δεν πάει να πηγαίνεις για καμιά δεκαριά αποτελέσματα; Αν παιχτεί στα ίσα το ματσάκι, το… ενδέκατο θα έρθει.
Δυο λόγια για τα… δικά μας. Τα δημοσιογραφικά. Αν δεν είχα δει το παιχνίδι ακόμη θα προσπαθούσα να καταλάβω αν αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός από τη συνέχεια ή αν προκρίθηκε. Αν ήταν χαμένη ευκαιρία ή υπέρβαση. Θυμάμαι και αντίστοιχες αντιδράσεις μετά από πράσινους αποκλεισμούς και βάζω τα γέλια. Θες να γλύψεις ρε αδερφέ; Πάρε ένα μάγκνουμ που λέει και η διαφήμιση… Μην ξεφτιλίζεστε άλλο… Αυτά τα ολίγα. Δεν θέλω να γράφω αυτές τις μέρες. Προτιμώ να διαβάζω. Και να γίνομαι σοφότερος…
