Γιατί χωρίς το Γιάνναρο τον Κομπότη τι θα είναι πλέον η Superleague; Ένα βαρετό πρωτάθλημα χωρίς εκπλήξεις και ανατροπές, στο οποίο μέχρι και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος θα μπορεί να κλείσει δελτίο και να πάει ταμείο (για τον Μενδρινό δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Αυτός είναι ικανός να παίξει άσο τη Χαβάη στο 5-0 και να λήξει 5-6 στο 96’). Χωρίς Κομπότη φίλοι μου θα πήξουμε στο άσος ημίχρονο-άσος τελικό.
Γιάννη μου. Ήσουν ο πιο χουβαρντάς μεγαλομέτοχος που γνωρίσαμε ποτέ. Χάρη σε σένα το επάγγελμα «γείτονας Κομπότη» έγινε πιο περιζήτητο και από εκείνο του τύπου που πασαλείφει τα γυμνά οπίσθια της Ιρίνα Σάικ με άμμο. Σε περίοδο κρίσης κατάφερες να δημιουργήσεις νέες θέσεις εργασίας ρε μπαγάσα. Το ΑΕΠ της χώρας σε ευγνωμονεί.
Γιάννη μου. Είχες τη μοναδική ικανότητα να κλέβεις μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού παικταράδες, που θα μπορούσαν άνετα να σταδιοδρομήσουν στη Μίλαν ή στο youporn. Ταξίδευες στη Ρώμη να κλείσεις το deal και έτρεμαν οι μανατζαραίοι. Και αυτό γιατί τα ιταλικά τα μιλούσες καλύτερα και απ’ τη Μάρω Κοντού στο «Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη» ρε θηρίο.
Γιάννη μου. Πιο εύκολο ήταν να πέσει ο Κοστάντσο, παρά ο Λεβαδειακός στην Football League. Γιατί είχες φτιάξει ομαδάρα Γιάννη μου. Αργούσε λίγο βέβαια να πάρει μπροστά, αλλά στις 6 τελευταίες αγωνιστικές που άρχιζαν να βρίσκουν τα στησίματα τους οι ποδοσφαιριστές, μπορούσε να κερδίσει τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα μέχρι και τον Πλατανιά.
Γιάννη μου. Ήσουν πιο ανεξάρτητος και απ’ τον Ριζοσπάστη. Δεν έπαιρνες δανεικούς, γιατί δεν ήθελες να δεθείς στο άρμα κανενός. Όλα τα παιχνίδια της ομάδας σου κρίνονταν εντός αγωνιστικού χώρου και κανείς δεν μπορούσε να επηρεάσει την εξέλιξή τους. Ο θρύλος λέει (όχι ο γνωστός) ότι ο Γκάρι Λίνεκερ βλέποντας το Λεβαδειακός-Ολυμπιακός 1-2 διασκεύασε τη γνωστή δήλωσή του για το ποδόσφαιρο, λέγοντας ότι «Ποδόσφαιρο είναι το άθλημα που παίζουν 11 εναντίον 11 και στο τέλος, χάνει ή κερδίζει με ανατροπή ο Κομπότης».
Γιάννη μου. Όταν το σήκωνες το σακάκι (με την καλή έννοια) για να κολλήσεις το πενηντάευρω στο κούτελο του Γιώργου του Μάγκα, που έπαιζε με το κλαρίνο τον ύμνο της ομάδας και φαινόταν το κουμπούρι, έδειχνες στον «Πιστολέρο του γλυκού νερού», Μήτρογλου, ότι άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη. Ο Μήτρογλου ούτε την καπνισμένη κάννη σου δεν είναι ικανός να ξεκαπνίσει.
Γιάννη μου. Στο αθώο πρόσωπό σου με το ψαρωτικό μούσι 7 ημερών και το περιπτερέιμπαν γυαλί, ο μέσος Έλληνας βλέπει να καθρεφτίζεται όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάπως έτσι, σαν εσένα το φαντάζεται. Αγνό, αμόλυντο και αθώο. Και όσο και αν προσπαθούν οι εισαγγελείς και οι ανακριτές να σε εμπλέξουν με εγκληματικές οργανώσεις, να ξέρουν ότι ματαιοπονούν. Όλη η Ελλάδα γνωρίζει ότι ο Γιάνναρος μια μόνο εγκληματική οργάνωση γνωρίζει. Τους Ντάλτον στο Λούκυ Λουκ.
Γιάννη μου. Αυτή τη δύσκολη ώρα οι Έλληνες του μόχθου και της εργασίας, που έβγαζαν τα προς το ζην με τον τίμιο ιδρώτα του κουπονιού τους, δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψουν. Ήδη ετοιμάζονται διαδηλώσεις αγανακτισμένων έξω απ’ όλα τα πρακτορεία της χώρας με κεντρικό σύνθημα «Αλί, αλί και παρολί».
Οι εκδηλώσεις για την επιστροφή του Κομπόταρου στο ενεργό live θα κορυφωθούν με τη μεγάλη συναυλία συμπαράστασης στον παράγοντα της καρδιάς μας, στην οποία θα τραγουδήσουν τα κίτρινα ποδήλατα ημίχρονο-μπλε ποδήλατα τελικό (αν δεν αυτοπροταθεί ο Νταλάρας).
Γιάννη μου. Αν δεν τα καταφέρεις τελικά να επιστρέψεις στο ποδόσφαιρο από τη μπροστινή πόρτα να θυμάσαι ότι ο συνάδελφός σου (Όσιος και αυτός) Μάκαρος έδειξε το δρόμο της αρετής. Ένα Χαρίλαο αυτοφωράκια χρειάζεσαι και θα ‘ναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.
