Ελάχιστα ήταν τα ΜΜΕ που τόλμησαν να “ακουμπήσουν” και να αναδείξουν το θέμα του τσουνάμι που σκάει στη Λίγκα με την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, αλλά και με τον ΟΠΑΠ.
Πλέον, όμως, το ζήτημα έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις που δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω απ' το χαλάκι. Ο Συνεταιρισμός στη σημερινή του μορφή πνέει τα λοίσθια. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται.
Εδώ, βέβαια, το ζήτημα είναι ότι κάποιοι δεν είχαν λογαριάσει σωστά δύο πράγματα. Πρώτον, τον βαθμό συσπείρωσης και αποφασιστικότητας του “μετώπου” ΠΑΟ-ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Και δεύτερον, τη δυναμική του.
Ναι, ακόμη οι περισσότερες ομάδες παραμένουν δεμένες στο γνωστό “άρμα” και δεν τολμούν να ξεμυτίσουν από το μαντρί και να χαράξουν αυτόνομη και ανεξάρτητη πολιτική. Αλλά σιγά σιγά όλοι θα αντιληφθούν ότι χωρίς τους Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ δεν γίνεται να σταθεί κανείς. Ούτε το πρωτάθλημα, ούτε φυσικά η Σούπερ Λίγκα. Και αν δεν αλλάξουν, θα βουλιάξουν. Όλοι μαζί. Πρέπει να το πάρουν απόφαση.
Η διοίκηση Μποροβήλου δεν βγαίνει απλώς “τραυματισμένη” από τα τελευταία μπρα ντε φερ. Βγαίνει ηττημένη. Το παιχνίδι το έχει ήδη χάσει.
Τόσο η δικαστική νίκη του Παναθηναϊκού για την παράδοση των “πρακτικών της ντροπής” (τα οποία αρνείτο να δώσει ο Μποροβήλος λες και είναι... δικά του τα έγγραφα και το CD) όσο και το “όχι” του ΠΑΟΚ, της Ξάνθης και του (απόντα) Παναθηναϊκού στη συμφωνία για την επέκταση του συμβολαίου με τη NOVA μέχρι το 2019, είναι καίρια χτυπήματα στη Λίγκα.
Ειδικά το δεύτερο, η έλλειψη ομοφωνίας στο τηλεοπτικό deal, είναι καίριο. Εκτός αν νομίζει κανείς ότι θα πάει η NOVA να ξαναδώσει έναν σκασμό λεφτά από το 2017 και μετά χωρίς να μπορεί να προσφέρει στους συνδρομητές της ολόκληρο το “πακέτο”, αλλά μία πετσοκομμένη έκδοσή του, χωρίς τις τέσσερις ομάδες (και ειδικά τις τρεις από τις τέσσερις μεγάλες).
Και δεδομένου ότι... έρχεται εντός ολίγου και η ΑΕΚ (που επίσης δεν έχει την παραμικρή διάθεση να διαιωνίσει την παρούσα κατάσταση στο ποδόσφαιρο), δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που διανοείται πως μπορεί ο Συνεταιρισμός να συνεχίσει να βαδίζει στον ίδιο δρόμο και να αποφύγει εν τέλει τη διάλυση. Απλή... αριθμητική είναι.
Διότι Συνεταιρισμός μπορεί να σταθεί μόνο όταν τα συμφέροντα είναι κοινά και όταν υπάρχει ένα μίνιμουμ αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεννόησης μεταξύ των εταίρων. Σήμερα που μιλάμε, ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν υφίσταται.
Κι όχι μόνο δεν υφίσταται “αρραγές μέτωπο”, αλλά έχει πατηθεί και το κουμπί και έχει ξεκινήσει... πυρηνικός πόλεμος: Αλαφούζος-Σαββίδης-Μελισσανίδης (και ο πρωτεργάτης της Λίγκας Πανόπουλος) από τη μία μεριά και Μαρινάκης και οι συν αυτώ από την άλλη.
Διότι τα συμφέροντα έχουν πάψει εδώ και καιρό να είναι... κοινά. Ας πρόσεχαν αυτοί που... ξέχασαν ότι η Λίγκα δεν ιδρύθηκε για να ορίζει τις... αγωνιστικές κάθε Σαββατοκύριακο. Και να το έκανε κι αυτό σωστά...
