Δύο πράγματα υπάρχουν στο ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές και οι θεατές. Όλοι οι άλλοι πρέπει (ή θα έπρεπε εφόσον μιλάμε για Ελλάδα) να είναι κομπάρσοι. Εντελώς αφανείς. Απαρατήρητοι. Οι ποδοσφαιριστές παράγουν, οι θεατές απολαμβάνουν. Αυτούς θα έπρεπε να προστατεύουμε με κάθε τρόπο. Αφού στην Ελλάδα κάναμε ότι ήταν δυνατόν για να διώξουμε τον κόσμο από τα γήπεδα, σειρά έχουν οι ποδοσφαιριστές.
Πρώτο, πρώτιστο μέλημα είναι η υγεία τους. Η σωματική τους ακεραιότητα. Αν τηρούνταν το γράμμα του νόμου και όχι το πνεύμα του, τότε ένα σωρό χειμωνιάτικα ματς της Super League (για να μην πάμε στις μικρότερες κατηγορίες, όπου τα γήπεδα - χωράφια είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση) θα έπρεπε όχι απλά να διακόπτονται, αλλά να μην ξεκινάνε καν. Υπό αυτό το πρίσμα, το παιχνίδι στην Κομοτηνή ανάμεσα στον Πανθρακικό και τον Ολυμπιακό σωστά, σωστότατα δεν ξεκίνησε. Ο αγωνιστικός χώρος έμοιαζε με λιμνοθάλασσα, βούρκο, χωράφι, βάλτε ότι θέλετε. Το μόνο πράγμα που σε έκανε να σιγουρευτείς πως αυτό ήταν το γήπεδο του Πανθρακικού ήταν η εκκλησία από πίσω!
Το ότι το γήπεδο του Πανθρακικού (μαζί κι αυτό του ΠΑΣ Γιάννινα) είναι τα πιο ευάλωτα στις βουλές του καιρού είναι το χειρότερα κρατημένο μυστικό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτό της Κομοτηνής είναι φέτος new entry στην λίστα. Οι ντόπιοι λένε ότι φέτος το κακό με τις βροχές δεν έχει προηγούμενο. Μισό λεπτάκι όμως. Πώς και δεν έχει αναβληθεί άλλο φετινό ματς του Πανθρακικού φέτος; Ή μήπως αναβλήθηκε; Και τι έγινε μετά;
Εκείνη την Τετάρτη που ο μήνας έδειχνε 21 Ιανουαρίου η βροχή έκανε πάλι αδύνατη την διεξαγωγή του αγώνα κυπέλλου του Πανθρακικού με τον ΟΦΗ. Ο διαιτητής έκρινε ότι ήταν αδύνατον να παιχθεί ποδόσφαιρο υπό αυτές τις συνθήκες, όμως η εταιρία συντήρησης του γηπέδου (που μάθαμε το Σάββατο ότι υπάρχει) παρέμεινε άφαντη εκείνη την ημέρα. Οι δύο ομάδες ανανέωσαν το ραντεβού τους μετά από 24 ώρες (όπως ορίζει ο κανονισμός) και το μεσημέρι της Πέμπτης ο ΟΦΗ κέρδισε με 0-4. Μία μικρή λεπτομέρεια, που ίσως και να είναι η απόλυτη σύμπτωση: 50 ώρες μετά την λήξη εκείνου του παιχνιδιού με τον Πανθρακικό, οι Κρητικοί (που είχαν και ταξίδι επιστροφής από την Κομοτηνή) φιλοξένησαν τον Ολυμπιακό…
Τα πράγματα δεν διορθώθηκαν πολύ στην Κομοτηνή. Δύο μέρες μετά από εκείνη την λασπομαχία κυπέλλου, ο Πανθρακικός είχε κι άλλο εντός έδρας ματς. Η βροχή είχε διατηρήσει τον αγωνιστικό χώρο του ίδιου γηπέδου σε πολύ κακή κατάσταση, όμως ο διαιτητής έδωσε κανονικά εντολή να ξεκινήσει το ματς με τον Λεβαδειακό. Σταδιακά το γήπεδο που άρχισε να πατιέται, έγινε βαρύ και ασήκωτο. Στο δεύτερο ημίχρονο, όπως μπορείτε να δείτε και από τα τηλεοπτικά πλάνα η μπάλα δεν έκανε γκελ σχεδόν σε κανένα σημείο του αγωνιστικού χώρου. Κολλούσε παντού.
Αιτία διακοπής ματς λέγεται αυτό. Κι όμως το παιχνίδι αυτό παίχτηκε κανονικά μέχρι τέλους, χωρίς στην επανάληψη να γίνει ούτε φάση. Ο Πανθρακικός κράτησε το 1-0 (με γκολ από το πρώτο ημίχρονο) και πήρε βαθιά ανάσα παραμονής. Αλήθεια, πως γίνεται κάποιοι να μπορούν να παίξουν στην βροχή και τον βούρκο, ενώ κάποιοι άλλοι όχι;
Το Σάββατο μάθαμε ότι για αυτό το γήπεδο που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση υπάρχει και εταιρία συντήρησης του αγωνιστικού χώρου, η οποία με τεχνική έκθεση γνωμάτευσε πως δεν ήταν εφικτή η διεξαγωγή του παιχνιδιού με τον Ολυμπιακό όχι μόνο το Σάββατο, αλλά ούτε καν την επόμενη ημέρα. Αφού από τις 5 Φεβρουαρίου (και με δεδομένη την εντός έδρας αναμέτρηση με την Νίκη Βόλου και την προσωρινή αναστολή της Super League) στο συγκεκριμένο γήπεδο δόθηκε μόνο ένα ματς (με τον Παναιτωλικό) γιατί η συγκεκριμένη εταιρία δεν μερίμνησε να κάνει κάποια βελτιωτικά έργα, αφού το πρόβλημα ήταν γνωστό εδώ και καιρό; Με ποιο τρόπο ο Πανθρακικός ως επαγγελματική ΠΑΕ δείχνει τον σεβασμό της προς τον κόσμο και τους παίκτες της, όταν δεν μπορεί να τους παρέχει τις καλύτερες δυνατές γηπεδικές συνθήκες, με τα ελάχιστα βελτιωτικά έργα;
Το ματς στην Κομοτηνή σωστά, πολύ σωστά δεν ξεκίνησε ποτέ. Αυτή η διαφορά όμως της αίσθησης περί ισονομίας στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι αυτή που δημιουργεί φανατισμό και εξαγριώνει τα πλήθη. Η αίσθηση πως από κάπου σε συγκεκριμένα ματς θα βρεθεί μία έκθεση εταιρίας συντήρησης και το ματς θα αναβληθεί επ’ αόριστον ενώ σε κάποια είτε το ματς θα διεξαχθεί μέχρι τέλους ο κόσμος να χαλάσει είτε οι δύο ομάδες θα ξαναβρεθούν στο ίδιο γήπεδο 24 ώρες μετά για να δουν αν μπορούν να παίξουν. Αυτό που έγινε στην Κομοτηνή το Σάββατο ήταν απολύτως νόμιμο από όπου κι αν το πιάσει κανείς. Το νόμιμο όμως είναι πάντα και ηθικό; Αυτό το ερώτημα ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα από τότε που ο Αριστοτέλης άνοιξε το ζήτημα πολλούς αιώνες πριν…
