Γνωστό ότι αρκετοί οπαδοί ανήκουν στη συμπαθή συνομοταξία των αμνοεριφίων. Ειδικά αυτοί που δεν πάνε ποτέ γήπεδο χωρίς να φορέσουν τις αγαπημένες τους παρωπίδες.
Οι υπόλοιποι, όμως, αυτοί των οποίων τα εγκεφαλικά κύτταρα παραμένουν αναλλοίωτα και εξακολουθούν να διαθέτουν κριτική σκέψη, έχουν αποσχιστεί από το κοπάδι.
Υπάρχουν, μάλιστα, ζωηρές αμφιβολίες για το κατά πόσον κάποτε ανήκαν κι αυτοί στην αγέλη. Προσωπικά, δεν το πιστεύω. Ίσως η σιωπή τους τόσον καιρό να ήταν αυτή που δημιούργησε λανθασμένες εντυπώσεις.
Όχι. Απλώς αγαπούν την ομάδα. Ναι μεν έβλεπαν τα χάλια της, αλλά έκαναν υπομονή, σου λέει πού θα πάει, θα πάρει μπρος η μηχανή. Αλλά, ως γνωστόν, έχει και η υπομονή τα όριά της.
Κι όταν η υπομονή εξαντλείται, συνήθως ακολουθεί ξέσπασμα. Το οποίο είθισται στις μέρες μας να εκτονώνεται, κατά κανόνα, από τα σόσιαλ. Και κυρίως από το τουίτερ.
Και οι μη κοπαδοποιημένοι οπαδοί του Ολυμπιακού ξέσπασαν πια. Καθότι βλέπουν ότι το γνωστό σύνθημα της παράγκας πλέον έχει μεταλλαχθεί:
Η Νότιγχαμ Φόρεστ να κερδάει κι όλοι οι άλλοι να πα' ν' αγαπηθούν.
Εξάλλου, όπως είπε κάποτε κι ο Αβραάμ Λίνκολν, μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.
#o_tweeteras
