Στο χθεσινό μου μπλογκ έγραφα, ότι υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος στο ματς με τον Αρη. Να χάσει βαθμούς η ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ και να μην κερδίσει ο Παναθηναϊκός τον Αρη και να χάσει με αυτό τον τρόπο και το φετινό πρωτάθλημα. Και το έγραψα αυτό, διότι είδα όλους να ασχολούνται το τι θα κάνει η ΑΕΚ στην Τούμπα λες και είχε σίγουρο ο Παναθηναϊκός, ότι θα κερδίσει τον Αρη.
Και τελικά έγινε το χειρότερο σενάριο. Ο ΠΑΟΚ κερδίζει, το ξέρεις και πας και χάνεις από τον Αρη στην Λεωφόρο. Είσαι άξιος της μοίρας σου, δεν σου φταίει κανείς και η ευθύνη είναι όλων από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο στον σύλλογο. Η εικόνα της ομάδας ήταν άθλια. Για άλλο ένα ματς μπήκε και έφαγε γκολ στο 2. Ελεος. Ελεος. Κούρασε αυτό πιά. Κούρασε. Μηδέν συγκέντρωση σε άλλο ένα παιχνίδι, που υπήρχε η τελευταία ελπίδα να γίνει κάτι. Πάλι με 0-1 ξεκινάς, πάλι κυνηγάς.
Και στο ημίχρονο τελειώνει το ματς στην Τούμπα, η ΑΕΚ χάνει και έχεις 45 λεπτά να το γυρίσεις και να μείνεις ζωντανός. Και εκεί τι βλέπουμε; Μία ποδοσφαιρική αθλιότητα, που μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω, τότε που οι ομάδες έκαναν μελέ για να αναπτυχθούν. Εξω τα χαφ, μέσα δύο δεκάρια και τρεις επιθετικοί. Η γιόμα πήγε σύννεφο και μία, δύο ευκαιρίες, όχι σπουδαίες. Ο πανικός ποτέ δεν φέρνει αποτέλεσμα.
Θα μου πει κάποιος, αυτός είναι ο Τερίμ, Ετσι είναι, αυτός είναι. Παίρνει ρίσκα, το ξέραμε, το γράψαμε, το είπαμε, όταν ήρθε. Όταν παίρνεις ρίσκα πάντα χάνεις στο τέλος. Θα σε τιμωρήσει το ποδόσφαιρο και έτσι έγινε. Είχα καιρό να ακούσω εντολή από προπονητή, κάντε σέντρες. Απόψε θυμήθηκα την εποχή Μπόλονι από την ανάποδη. Ο Μπόλονι φόρτωνε αμυντικούς την ομάδα, ο Τερίμ την φορτώνει επιθετικούς. Μόνο με τύχη θα μπορούσες να βάλεις γκολ έτσι. Διότι πολύ απλά ο Αρης έβαλε τρίτο στόπερ και όλα τελείωσαν(ο Αρης, που για να τα λέμε όλα βγήκε στην ώρα του στο δεύτερο ημίχρονο, αυτή την φορά δεν είχε ομιλία ο Καρυπίδης).
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού πάλι γέμισε πίκρα. Πάλι θα χάσει τον ύπνο του. Πάλι πίστεψε και στο τέλος νιώθει μεγάλη απογοήτευση. Και νιώθει, ότι καλό χτίστηκε, γκρεμίστηκε μέσα σε λίγες ημέρες. Και από εδώ και πέρα τα τρία ματς θα είναι Γολγοθάς, με μεγάλη εσωστρέφεια με ψυχολογία κάτω από το μηδέν και με ορατό τον κίνδυνο η ομάδα και να χάσει το κύπελλο και να μην βγει Ευρώπη, αν βγει τέταρτη. Η χρονιά είναι αποτυχημένη από την στιγμή, που η ομάδα δεν πήρε το πρωτάθλημα, αλλά θα είναι καταστροφική, αν χάσει και το κύπελλο και δεν βγει Ευρώπη.
*Ο μεγάλος κίνδυνος είναι πλέον να καούν μαζί με τις μετριότητες και οι πολύ καλοί παίκτες, που έχει η ομάδα. Θα είναι άδικο. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα και όταν έχεις σχέδιο, οι παίκτες παίζουν αυτό, που μπορούν, όταν πατάς το κουμπί του πανικού, όλοι φαίνονται λίγοι.
*Ο Φώτης Ιωαννίδης κανονικά δεν έπρεπε να παίξει με το πρόβλημα που είχε. Εκανε ενέσεις , έσφιξε τα δόντια και έπαιξε. Το να τα βάζει έστω και ένας με τον Φώτη , που κουβάλησε την ομάδα όλη την σεζόν είναι ντροπή και άδικο.
