Το θέλω και το μπορώ…
Σου λένε πως όταν θες κάτι πάρα πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν για να το αποκτήσεις. Σκέψου το και θα γίνει, η δύναμη της επιβολής και το manifest και αν το γράψεις σε ένα χαρτάκι και το βάλεις στο πορτοφόλι σου θα πραγματοποιηθεί. Μισό λεπτό, όμως; Ο αντίπαλος; Τι θα κάνει ο αντίπαλος; Ο Παναιτωλικός το ήθελε. Οι παίκτες το ήθελαν, ο προπονητής το ήθελε, ο κόσμος που γέμισε το γήπεδο κι αν το ήθελε… Έφτανε; Όχι για να μπει η μπάλα στα δίχτυα και να φύγει το άγχος.
Ήταν αρκετό για να δώσει ώθηση, για να κάνει τους γηπεδούχους αφεντικό στο ματς, για να τρέξουν, να κυνηγήσουν, να παθιαστούν, να διεκδικήσουν κάθε φάση, να έχουν την πρωτοβουλία και να μοιάζουν πιο κοντά στη μεγάλη φάση, ωστόσο τη βρήκαν μόνο δύο φορές. Στο τρίτο λεπτό του αγώνα το «αχ» της κερκίδας ήταν μακρόσυρτο, με τον Λονόμακο αν και… λομόναχος να μην καταφέρνει να κερδίσει τον Μαρκετζάνι και στο 43’ ο Τορεχόν από ωραίο γύρισμα του Λιάβα, δεν μπόρεσε να ανοίξει το σκορ. Ο Ατρόμητος ισορρόπησε, είχε τις στιγμές του για να δημιουργήσει φάση, παρότι του έλειψε η τελική και ο Πάολο Κοέλιο με τον Αλχημιστή του και τις θεωρίες περί συνωμοσίας του σύμπαντος (σ.σ. αρχή κάθε κακού που έχει ακολουθήσει) θα έπρεπε να περιμένει το δεύτερο ημίχρονο.
Το πρέπει και το τώρα!
Ο τρόπος που τελείωσε το πρώτο ημίχρονο αποτέλεσε την ένεση που χρειάζονταν οι παίκτες του Παναιτωλικού. Η ψυχολογία ένωσε το θέλω με το μπορώ και με το ξεκίνημα της επανάληψης ήταν δεδομένο ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει. Οι παίκτες του Παναιτωλικού θα έπαιρναν την κατάσταση στα χέρια τους. Ή στα πόδια τους. Ή στο κεφάλι τους, τέλος πάντων. Αλλά θα την έπαιρναν. Μπήκαν με πολύ περισσότερη ενέργεια και επιμονή και απαίτησαν το γκολ που θα τους έδινε την παραμονή. Δεν το βρήκαν με την πρώτη, αλλά στη δεύτερη μεγάλη τους ευκαιρία ήρθε το τέρμα. Με συνδυασμό κεφαλοσφαιριστών και τον Ταμπίτζε σκόρερ οι γηπεδούχοι έφτασαν στο 1-0 στο 53’ και μπορούσαν να νιώσουν λίγη περισσότερη σιγουριά.
Ο Ατρόμητος, που κάθε άλλο παρά αδιάφορος ήταν στο παιχνίδι, είχε την καλύτερή του στιγμή τέσσερα λεπτά μετά το 1-0, με τον Βέργο να περνάει και τον Τσάβες, αλλά με ένα τείχος αμυντικών μπροστά από την εστία να μην καταφέρνει να σκοράρει και ήταν ξεκάθαρο ότι θα πάμε σε ένα δραματικό φινάλε, τη στιγμή μάλιστα που τα δεδομένα από τα υπόλοιπα ματς άλλαζαν κάθε στιγμή. Η απευθείας εκτέλεση φάουλ του Κούντε στο 70’ ταρακούνησε τον Παναιτωλικό, ωστόσο πριν συμβεί οτιδήποτε άλλο στο γήπεδο του Αγρινίου, συνέβη στην Καισαριανή και όλοι εκ νέου ηρέμησαν. Ο ΠΑΣ έκανε το 2-1 και ο Παναιτωλικός ένιωσε πιο ασφαλής. Όμως μετά η Κηφισιά έκανε το 2-2 και το άγχος επέστρεψε… Τι μπορούσαν να κάνουν οι γηπεδούχοι; Να ορίσουν τη μοίρα τους στα λεπτά που απέμεναν. Τι έκαναν; Την άφησαν στον Τσάβες… Ο Αργεντινός γκολκίπερ έσωσε την κεφαλιά του Βαλέντσια στο 82’, για να κρατήσει το 1-0 και την ομάδα του στην κατηγορία!
ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ (Γιάννης Πετράκης): Τσάβες, Μαλής, Οικονόμου (86’ Μπακάκης), Ταμπίτζε, Μαυριάς, Πέρες (81’ Τσιγγάρας), Λιάβας (68’ Χατζηθεοδωρίδης), Χουάνπι (86’ Ντουάρτε Μπ.), Τορεχόν, Λομόνακο (68’ Ζοάο Πέδρο), Ντίαζ.
ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ (Σάσα Ίλιτς): Μαρκετζάνι, Κιβρακίδης (81’ Τριμμάτης), Ασεβέδο (73’ Γιουμπιτάνα), Τζαβέλλας, Ντε Μποκ, Αθανασίου, Κούντε, Έντερ, Κούεν (73’ Βρακάς), Βαλένσια, Βέργος (73’ Αντζιέλσκι).
