Μιλάμε για «παράνοια». Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις την εφετινή σεζόν του Ολυμπιακού; Ο σύλλογος ξεκίνησε με τις ανεκδιήγητες επιλογές των Κορδόν-Μαρτίνεθ, συνέχισε (διότι μπορούσε και χειρότερα) με τον Καρβαλιάλ και λίγο έλειψε να τινάξει τα πάντα στον αέρα με τον κίνδυνο «αποκλεισμού» από τα ευρωπαϊκά εισιτήρια της επόμενης σεζόν.
Κι ύστερα ήρθε ο Μεντιλίμπαρ. Ο άνθρωπος που αναγέννησε τον Ολυμπιακό, που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, που δεν στέλνει τον Ελ Αραμπί στη… Β’ Εθνική όπως ο Μαρτίνεθ, ο άνθρωπος που όσο ήρεμος δείχνει κατά τη διάρκεια του αγώνα, τόσο η ομάδα του βγάζει στο γήπεδο ότι βράζει το αίμα της.
Ο Βάσκος κατορθώνει τα ακατόρθωτα στο λιμάνι. Πήγε τους ερυθρόλευκους στους 4 του Conference και τους επανέφερε σε τροχιά τίτλου στη Super League. Και δεν είναι μόνο αυτά: τα σημεντικότερα είναι η ταυτότητα και ο χαρακτήρας που έχει δώσει στην ομάδα του. Είναι η ευρωπαϊκή αύρα που βγάζει ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι του, ο Ολυμπιακός που θυμίζει πλέον εκείνον του Μαρτίνς με τα τρία σερί κι εκείνον του Βαλβέρδε με τη μπαλάρα που έπαιζε.
Κόντρα στον ΠΑΟΚ πάλι… τα ίδια. Συνέχισε από εκεί που σταμάτησε την Πέμπτη του θριάμβου. Κατέβασε τον… δεύτερο Ολυμπιακό αφήνοντας εκτός αποστολής τους «αναντικατάστατους» Φορτούνη, Κάρμο, Ροντινέι. Και τι έγινε; Κέρδισε άνετα τον ΠΑΟΚ 2-1. Σκορ που θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερο με λίγη μεγαλύτερη προσοχή.
Κίνι, Ρίτσαρντς, Άμπι, Ζέλσον, Ναβάρο, Ιμπόρα. Έξι ποδοσφαιριστές στη βασική ενδεκάδα που έρχονται από τον πάγκο. Έξι ρεζέρβες που μεταμορφώθηκαν σε βασικοί και νίκησαν τον διεκδικητή του πρωταθλήματος Δικέφαλο. Ο Κίνι ξέφυγε του Κουλιεράκη, πήρε το ριμπάουντ στο χαμένο πέναλτι του Ποντένσε και σκόραρε. Ο Ρίτσαρντς και ο Άμπι δεν αντιμετώπισαν κανένα απολύτως πρόβλημα από τους «ανόρεχτους» και στεγνούς από εμπνεύσεις επιθετικούς του ΠΑΟΚ, με εξαίρεση το γκολ του Μάρκος Αντόνιο στα χασομέρια. Ο Ναβάρο έβγαλε τη γλώσσα των αντίπαλων στόπερ, θέλοντας να διεκδικήσει θέση στην 11δα, αλλά και παραμονή στο Ρέντη. Ο Ζέλσον τα ίδια και σκόραρε ένα γκολ που συνολικά, από την αρχή μέχρι το τέλος του, ήταν από τα ομορφότερα transition που είδαμε το Σαββατοκύριακο σε όλη την Ευρώπη. Ο Ιμπόρα δε, από την άφιξη Μεντιλίμπαρ και μετά μοιάζει με γίγαντα στη μέση του άξονα, ικανό να αναχαιτίσει όποια μπάλα περνάει.
Αναφέρομαι μόνο στους παραπάνω, διότι αυτοί είναι που ήρθαν από τον πάγκο, αυτοί είναι οι έξτρα «μεταγραφές» που κατάφερε ο Βάσκος να βγάλει στην επιφάνεια.
Εν ολίγοις, ο Ολυμπιακός πήρε μια σπουδαία νίκη, μια «σβηστή» νίκη με τη δεύτερη ομάδα, αποδεικνύοντας ότι περισσότερο αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του όλη τη χρονιά, παρά έμεινε πίσω από την ανωτερότητα των αντιπάλων του.
Η γεύση και η εικόνα που δίνει είναι ξεκάθαρη: με τον Μεντιλίμπαρ αντί του Μαρτίνεθ και του Καρβαλιάλ, ίσως να ξέραμε από πολύ νωρίτερα τον πρωταθλητή!
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ για τις «αμφισβητούμενες» φάσεις: στο πέναλτι ο Κουλιεράκης απλώνει το χέρι και πετάει κάτω τον Ναβάρο. Αυτή η κίνηση «τιμωρείται» και το γνωρίζουν όλοι. Αν ο Ναβάρο πέφτει πιο εύκολα από τον Ελ Κααμπί ή από τον Ιωαννίδη δεν έχει καμία σημασία. Αμυντικός απλώνει χέρι, ρίχνει επιθετικό, η μπάλα στήνεται στο πέναλτι. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Το φάουλ του Ρίτσαρντς στον Σάστρε ίσως να μπορούσε να είχε δοθεί. Είναι μια φάση, όμως, ξεκάθαρα στην κρίση του διαιτητή. Δεν ανέκτησε τη μπάλα ο Ολυμπιακός έξω από την περιοχή του ΠΑΟΚ, μπήκε μέσα κι έβαλε γκολ. Ούτε την έκλεψε κάτω από τη σέντρα κι έβγαλε αντεπίθεση. Ήταν μια αντρίκεια διεκδίκηση της μπάλας, ο Ρίτσαρντς έχει πλάτη τον Σάστρε όταν πέφτει κάτω ο αμυντικός του Δικεφάλου και οι γηπεδούχοι βγάζουν υποδειγματική επίθεση. Διασχίζουν όλο το γήπεδο με transition για σεμινάριο, δεν κόβει κανένας από τον ΠΑΟΚ και η μπάλα φτάνει στον Ζέλσον, ανάμεσα από τους δύο στόπερ, και με πλασέ ωραίο στην κίνηση σφραγίζει τη νίκη.
ΥΓ. Ραγδαίες οι εξελίξεις στην υπόθεση Λυγγερίδη. Να συλληφθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Σε αυτά δε χωράνε οπαδικά, συναισθηματικά, ελαφρυντικά της κακιάς ώρας. Τίποτα. ΟΛΟΙ μέσα.
