Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από την πραγματικότητα. Κάθε φορά που σημαίνει ο χρόνος για ευρωπαϊκές βραδιές και δεν είναι νύχτα ονείρου για την ΑΕΚ, είναι βαριά η ατμόσφαιρα. Οσο και εάν σε προσωπικό επίπεδο είμαι πάντα στη λογική πρώτος στο χωριό και λάτρης των εγχώριων τίτλων, δεν μπορώ να παραγνωρίσω τη σημασία της ευρωπαϊκής καταξίωσης. Αλλωστε, για μια ομάδα που έχει λαμπρές πορείες στην Ευρώπη, είναι η πρώτη ελληνική στα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης, η μοναδική με συμμετοχή και στις τρεις του παρελθόντος ως τα προημιτελικά, η μοναδική με αήττητο όμιλο στο Champions League, δεν χρειάζονται πολλά πολλά για να καταλάβεις τι παίζει.
Γι’ αυτόν το λόγο, είναι ζόρικο για τον οργανισμό ΑΕΚ να βλέπει άλλους να παίζουν στην Ευρώπη. Και πέραν της καζούρας που μπορεί και πρέπει να υπάρχει στο πλαίσιο των διαφορών με τον εγχώριο ανταγωνισμό, ουδείς μπορεί να λοιδορεί την παρουσία ελληνικής ομάδας στα ημιτελικά. Θα ήταν ευχής έργον για την ΑΕΚ να βρισκόταν εκεί. Και πρέπει να αποτελεί οδηγό για το μέλλον, πως η ΑΕΚ θα πρέπει να βρει λύσεις για να είναι και εκείνη παρούσα στη διοργάνωση που υπάρχουν πια οι περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας για τις ελληνικές ομάδες.
Τι έμεινε στην ΑΕΚ από την Ευρώπη
Σας το είχα πει και κατά το παρελθόν. Η πορεία της ΑΕΚ στην Ευρώπη φέτος, είχε γλυκόπικρη γεύση. Σκιάστηκε από τη δολοφονία του Μιχάλη από τους Κροάτες ναζί και τους Ελληνες συνεργούς τους – αλήθεια, η δικαιοσύνη υπάρχει περίπτωση να βρει κάποια απάντηση για τους φονιάδες; - και μετά άφησε μεγάλα γαμώτο. Η ΑΕΚ έκανε το πολύ δύσκολο, να αποκλείσει την Ντιναμό Ζάγκρεμπ και βάλτωσε κόντρα στη βατή Αντβέρπ. Εγραψε ιστορία με τη νίκη επί της Μπράιτον, αλλά έμεινε στους τέσσερις βαθμούς από τη 2η αγωνιστική και έμεινε εκτός Ευρώπης.
Σαφέστατα, δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή σύγκριση της δυναμικότητας των αντιπάλων που είχε η ΑΕΚ με εκείνους που συνάντησαν στο διάβα τους Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ακόμα και Παναθηναϊκός. Δεν υπήρξαν Τόμπολα και Ελσίνκι, κάθε αγώνας ήταν τεράστιων απαιτήσεων. Αλλά επειδή μόνο με απαιτήσεις μπορείς να εξελίσσεσαι και να προχωράς, η ΑΕΚ πρέπει τη νέα σεζόν, απ’ όποια ευρωπαϊκή αφετηρία και εάν εκκινήσει, να γίνει πιο κυνική και αποτελεσματική στα σχετικά «εύκολα».
Σημείο αναφοράς για την ΑΕΚ, με σφραγίδα Μελισσανίδη
Μέχρι να συμβούν αυτά, η ΑΕΚ μπορεί να καμαρώνει για τη μετατροπή της Νέας Φιλαδέλφειας σε ένα κέντρο πολιτισμού και αθλητισμού. Το κερασάκι στην τούρτα που σχεδίασε και υλοποίησε με την επιμονή του ο Δημήτρης Μελισσανίδης, θα γίνει με τα εγκαίνια του Μουσείου της ΑΕΚ. Εχοντας το προνόμιο να έχω δει την εξέλιξη των εργασιών, διαβεβαιώ κάθε φίλο της Ενωσης πως θα πρέπει να βρει χρόνο και να έχει πολλά… μαντηλάκια, γιατί το αποτέλεσμα ενώνει ιδανικά το παρελθόν με τις πιο σύγχρονες εξελίξεις στο μουσειακό χώρο. Το Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ είναι ασύγκριτο. Δεν υφίσταται κάτι ανάλογο από άλλη ελληνική ομάδα και σηματοδοτεί με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την αναγέννηση της ΑΕΚ.
Επειδή βλέπω πως ορισμένοι έχουν πρεμούρα και με την περίφημη στήλη των τεσσάρων, συν όποιοι ακολουθήσουν. Ο Μελισσανίδης ποτέ δεν υπήρξε ανακόλουθος και από την πρώτη στιγμή, όταν ακόμη φαινόταν βουνό η ολοκλήρωση της κατασκευής του γηπέδου, το έλεγε και δημόσια και ιδιωτικά, πως όσους πήγαν να ακυρώσουν το μέλλον και την προοπτική της ΑΕΚ, θα τους έβαζε πρώτη μούρη στο Μουσείο για να μην ξεχάσει κανένας. Για να μαθαίνουν στο μέλλον όσοι δεν τα έζησαν.
Το έκαναν ροντέο
Για το αγωνιστικό κομμάτι της ΑΕΚ, υπάρχει ένα ματς που έχει φανατιστεί θαρρείς και πρόκειται για… ημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ο Μάντζιος έχει δείξει και κατά το παρελθόν, πως μπορεί σε κάποια ματς να κάνει προβλεπόμενο rotation, όμως όσοι είχαν επαφή με τα τεκταινόμενα στον αγωνιστικό χώρο σε κάθε φετινή κόντρα της Ενωσης με τον Αρη, αντιλαμβάνονται πως επιθυμεί διακαώς να κάνει ζημιά στην ΑΕΚ. Πρόκειται για προπονητή, που έφτασε σε φινάλε παιχνιδιού να πηγαίνει στον Νταμπάνοβιτς και να του λέει σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες: «έσφαξες τον Παναθηναϊκό με την ΑΕΚ».
Αυτά, γιατί η μονταζιέρα επί μέρες δεν άφησε στιγμή που να μη φουντώσει την κατάσταση γύρω από το πρώτο ματς του δεύτερου γύρου. Το αγωνιστικό ρεπορτάζ του Αρη γνώρισε μεγάλες… πιένες και βρισκόταν συνεχώς στην επικαιρότητα. Η ΑΕΚ θα πάει και θα παίξει στην Θεσσαλονίκη μέσα σε κλίμα έντασης, αλλά δεν πρέπει να την ενδιαφέρει καθόλου. Ο στόχος είναι να μπει και να πάρει το παιχνίδι και να αφήσει τους άλλους με τον μουτζούρη.
Βεργέτης και διαιτησία
Ελπίζω, αυτός που θα μας απασχολήσει ελάχιστα να είναι ο Βεργέτης. Στο προηγούμενο παιχνίδι της ΑΕΚ στο «Βικελίδης», υπήρξε μια διαιτησία πολιτικής από τον Σιδηρόπουλο, που μύριζε διάθεση για ισοπαλία. Εφεραν την ΑΕΚ σε πολύ δύσκολη θέση με τα συνεχή φάουλ, με αποκορύφωμα βέβαια το ανύπαρκτο του Κάλενς στον Μορόν, από το οποίο προήλθε το απίθανο πέναλτι. Ανάλογη κατάσταση και την περασμένη Κυριακή από τον Μανούχο. Δύο κάρτες εύκολες σε Κάλενς και Γκατσίνοβιτς, χαρισμένη κόκκινη στον Οντουμπάτζο.
Ο Βεργέτης είναι από άλλο… ανέκδοτο. Εδώ και καιρό, γράφει ιστορία με τις παρουσίες του σε αγώνες του Παναθηναϊκού. Κατά προτίμηση σε παιχνίδια εκτός έδρας, όπου κατά σατανική σύμπτωση, υπάρχουν έντονες διαμαρτυρίες από τους αντιπάλους. Πρόκειται για διαιτητή που προκαλεί αντιδράσεις: στα Γιάννινα σταμάτησε επίθεση για γκολ του ΠΑΣ επειδή έπαθε μυϊκό ο Βαγιαννίδης, στον Βόλο χάρισε κόκκινη στον Μπερνάρ, στις Σέρρες κατακύρωσε το αντικανονικό δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού.
Βεβαίως, ήταν και στο VAR στο Παναιτωλικός – ΑΕΚ, όταν έκλεισε τα μάτια στο πέναλτι που έγινε στον Βίντα στο φινάλε της αναμέτρησης και εντέχνως είχε αφήσει να περάσει ο Μανούχος. Ισως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν έχουν βγει στα μανταλάκια, όπως συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις. Δεν υπάρχουν συναντήσεις στη Γλυφάδα, δεν υπάρχουν δεσμευτικές συμφωνίες κυρίων που δεν τηρούνται, δεν υπάρχει ζήτημα με το αίτημα του Αρη για Ελληνες διαιτητές. Για να δούμε τι θα δούμε…
