Όταν την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου έγινε γνωστό ότι ο Ολυμπιακός προσλαμβάνει τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ οι περισσότεροι είπαμε-γράψαμε «Ναι, αυτός είναι κανονικός, σοβαρός προπονητής στον οποίο πρέπει να επενδύσουν οι ερυθρόλευκοι». Όμως ΟΥΔΕΙΣ μπορούσε να φανταστεί ότι μόλις δύο μήνες αργότερα, 70 ημέρες μετά, ο Ολυμπιακός θα πετύχαινε την κορυφαία ευρωπαϊκή διάκριση της 99χρονης ιστορίας του, ένα τεράστιο θρίαμβο μέχρι τον επόμενο. Και θα υλοποιούσε ποδοσφαιρικά το «Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» βλέποντας μπροστά του ως εφικτή πραγματικότητα, την συμμετοχή στον τελικό του Conference league στις 29 Μαϊου στην Opap Arena. Ακόμη κι εδώ όμως αν ολοκληρωθεί το ταξίδι είναι πραγματικά μαγικό. Όπως ο ευρωπαίος Ολυμπιακός στα χέρια του Μεντιλίμπαρ.
Το Respect αξίζει απλόχερα σε όλους όσοι συνετέλεσαν στο να ζει ο σύλλογος αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές. Γιατί το σπορ είναι ομαδικό και οι επιτυχίες έρχονται μόνο όταν η σωστή δουλειά γίνεται από όλους.
Όμως, θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω δύο συν ένα πρόσωπα τα οποία ΠΙΣΤΕΨΑΝ, ΡΙΣΚΑΡΑΝ, ΥΛΟΠΟΙΗΣΑΝ! Τρία πρόσωπα που ο καθένας από την πλευρά του έχει υπογράψει αυτή τη χρυσή σελίδα για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό με μια ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ πορεία στο Conference League.
1. Βαγγέλης Μαρινάκης: Οι αντι-Ολυμπιακοί λατρεύουν να του χρεώνουν κάθε λάθος, κάθε αποτυχία του Ολυμπιακού. Πολλές φορές με μένος, δίχως ίχνος αντικειμενικής αξιολόγησης. Από το καλοκαίρι του 2022, όταν αποφάσισε να απολύσει τον Πέδρο Μαρτίνς, έκανε όντως συνεχόμενα λάθη. Πολλά λάθη. Αντι-ποδοσφαιρική συγκρότηση του ρόστερ με αλλεπάλληλες αλλαγές παικτών, μεταγραφές, πωλήσεις, φύγε εσύ-έλα εσύ. Και πάνω απ΄όλα συνεχείς αλλαγές προπονητών. Κάποιοι εξ αυτών δεν θα έπρεπε ποτέ να περάσουν το προπονητήριο του Ρέντη ούτε ως… επισκέπτες. Στα λάθη και οι επιλογές των τεχνικών διευθυντών που του «φόρτωσαν» αρκετές από τις αποτυχίες. Ο Μαρινάκης όμως είναι «παίκτης» με τρομερό εγωισμό. Εκεί που άλλος θα τα είχε παρατήσει, θα είχε πετάξει λευκή πετσέτα, θα σχεδίαζε τον Ολυμπιακό της επόμενης σεζόν, εκείνος σκεφτόταν πως θα επέστρεφε ΤΩΡΑ, σήμερα, φέτος. Κίνηση πρώτη: Η πρόσληψη του Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Ενός ποδοσφαιρανθρώπου που γνωρίζει «Τι σημαίνει Ολυμπιακός», ξέρει τις μεγάλες απαιτήσεις του κλαμπ και του κόσμου, αντέχει την πίεση και σέβεται τον άνθρωπο που τον προσέλαβε. Δεύτερη κίνηση, ΜΑΤ: Η πρόσληψη του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ο Κοβάσεβιτς τον πρότεινε, ο Μαρινάκης συμφώνησε, ο Βάσκος ήρθε χωρίς να ζητάει… τρελά συμβόλαια, παρά μόνο για να δουλέψει αρχικά 4 μήνες! Εκπληκτικό για κόουτς της δικής του αξίας, της καριέρας του. Αντίστοιχο όμως του ήθους και του επαγγελματισμού του, όπως διαπιστώνουμε εδώ και δύο μήνες. Έβλεπα χθες τον κ. Μαρινάκη να χαίρεται με όλη την ψυχή του τον θρίαμβο της πρόκρισης και να επισημαίνει ορθά αυτό το διαφορετικό ΤΡΟΜΕΡΟ συναίσθημα της επιτυχίας μέσα στην Πόλη και σκεφτόμουν ότι δικαιούται να νοιώθει πως το δικό του πείσμα, η δική του αποφασιστικότητα να μην εγκαταλείψει, έφερε αυτή την τεράστια ανατροπή. Μαγκιά του!
2. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ΓΥΡΙΣΕ το «κλειδί» στον Ολυμπιακό. Έκανε κανονικές ποδοσφαιρικές κινήσεις, εκμεταλλευόμενος την ποιότητα του ερυθρόλευκοι ρόστερ. Η οποία είχε διευρυνθεί σημαντικά με την προσθήκη παικτών όπως ο Κάρμο, ο Τσικίνιο, ο Όρτα. Ο Βάσκος πέρασε τον σεβασμό και την πίστη στα αποδυτήρια. Απελευθέρωσε το ταλέντο, έδειξε στους παίκτες του ότι μπορούν να παίξουν παντού το ίδιο, μέσα ή έξω από το Φάληρο. Ότι έχουν πολλές δυνατότητες. Ότι δεν αξίζουν να ταλαιπωρούνται στο ελληνικό πρωτάθλημα και στην Ευρώπη να τους θεωρούν «τελειωμένους». Την κρίσιμη ώρα, εκεί που έχασε 1-4 από την Μακάμπι (αλλά και 1-3 από τον Παναθηναϊκό), ο Μαρινάκης όχι μόνο δεν τον… έστειλε, αλλά του ανανέωσε το συμβόλαιο! Ακόμα μια μεγάλη κίνηση ΜΑΤ. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ μέσα σε 70 ημέρες παρουσίασε τον δικό του Ολυμπιακό. Εριξε 6 γκολ εκτός έδρας στην Μακάμπι και πήρε μια ιστορική πρόκριση. Άλωσε 1-4 την Τούμπα. Η ομάδα του επέστρεψε στο πρωτάθλημα, έχτισε αυτοπεποίθηση, κέρδισε ξανά τον κόσμο της, έγινε κανονικός Ολυμπιακός. Τη Φενέρ θα μπορούσε να την είχε «τελειώσει» από το πρώτο ματς στο Φάληρο, όταν προηγήθηκε 3-0 παίζοντας φοβερό ποδόσφαιρο για μία ώρα. Αλλά και χθες ήταν εξαιρετική η διαχείριση. Με τον Ιμπόρα στο ματς έφερε ισορροπία στα χαφ στο β’ ημίχρονο και ήταν η ομάδα που δημιούργησε τις ευκαιρίες για να το τελειώσει προτού πάει στα πέναλτι (της το στέρησε ο Λιβάκοβιτς και το δοκάρι). Με Ελ Κααμπί και Ελ Αραμπί, παρακαλώ, στο παιχνίδι. Δεν καταλαβαίνει τίποτα ο Μεντιλίμπαρ. Ναι, αυτός ο προπονητής είναι η φλέβα χρυσού που αναζητούσε ο Μαρινάκης. Εχει μπροστά του άλλα 2 μεγάλα παιχνίδια με αντίπαλο μεγαθήριο από την Πρέμιερ Λιγκ, την Άστον Βίλα. Μια ομάδα που είναι 4η στην Αγγλία και έχει στον πάγκο της προπονητή (Έμερι) με 4 κατακτήσεις Europa League. Ναι, η Βίλα είναι το φαβορί στο ζευγάρι, αλλά ο Μεντιλίμπαρ δεν θα μασήσει. Είμαι σίγουρος ότι ο Ολυμπιακός θα βάλει δύσκολα στους «χωριάτες». Κι αν προκριθεί, ούτε η Φιορεντίνα ούτε η Μπριζ θα μπορούν να του κόψουν το δρόμο προς το Έβερεστ. Είπαμε, όμως: βήμα βήμα.
3. Μέχρι το βράδυ της 14ης Μαρτίου ο Κωνσταντής Τζολάκης ήταν ο «αναπληρωματικός τερματοφύλακας» του Ολυμπιακού. Ξεκάθαρα πίσω στην ιεραρχία από τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Εκείνη τη βραδιά, στη ρεβάνς με την Μακάμπι, ο Βάσκος αποφάσισε να του δώσει τα γάντια του βασικού. Και από τότε άλλαξε το ρου της ιστορίας. Χθες στην Πόλη, αυτό το παλικάρι που περπατάει στο 22ο χρόνο της ζωής του μπήκε στο χρυσό βιβλίο του Ολυμπιακού. Έχουν περάσει πολύ μεγάλοι τερματοφύλακες από τους ερυθρόλευκους, αλλά ο ΤΖΟΛΑΚΗΣ θα μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές ως ο γκολκίπερ που σφράγισε με τα χέρια του και τις τρεις αποκρούσεις πέναλτι τη ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ευρωπαϊκή πρόκριση της 99χρονης ιστορίας του Ολυμπιακού: στα ημιτελικά του Conference League. Τη μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη. Εκτός όμως από σπουδαίος γκολκίπερ, ο Κωνσταντίνος είναι κι ένα εξαιρετικό παιδί. Τιμή για τους γονείς που τον μεγάλωσαν. Τον άκουγα στις δηλώσεις του, ταπεινό, προσγειωμένο, δίχως λεκτικές φανφάρες. Ποιότητα χαρακτήρα, παιδί που σπουδάζει, δουλειά, ταλέντο όλα μαζί είναι το καλύτερο «πακέτο» για να πάει ένας αθλητής ψηλά. Ζήσε το όνειρο, παλικάρι. Μόλις ξεκίνησε αυτή η συναρπαστική διαδρομή της επαγγελματικής σου ζωής κι έχεις πολλά, πάρα πολλά ακόμη να δώσεις και να γευτείς. Παρέμεινε προσγειωμένος και όλα θα έρθουν. Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κερδίζονται. Respect Κωνσταντή. Και στον τελικό!
