Η ΕΠΟ πιέζεται από τη ρήτρα που έχει υπογράψει έναντι της συνδρομητικής τηλεόρασης και συνακόλουθα πιέζει τους φιναλίστ να απαντήσουν μέχρι αύριο. Ζητάει να ξεκαθαρίσουν τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Αρης, αν δέχονται να αναμετρηθούν σε άλλο γήπεδο πλην του Πανθεσσαλικού που προβλέπεται στην προκήρυξη του κυπέλλου.
Η Ομοσπονδία θεωρεί μονόδρομο το «κεκλεισμένων των θυρών» στο Βόλο. Οι κάμερες δεν έχουν μπει ακόμη, ο Μπέος ζητάει οικονομική συνδρομή και ο Καρυπίδης απλώς υπόσχεται ότι θα δώσει 70 χιλ., τη στιγμή που ήδη οφείλει 34 – κατά τα λεγόμενα του δημάρχου.
Η πλευρά του Αρη δεν φαίνεται να δέχεται το ΟΑΚΑ, το μοναδικό στάδιο που πληροί τις προϋποθέσεις για να γίνει τελικός με 50 χιλ. κόσμο. Επειδή πολλοί θα αντιτάξουν το επιχείρημα ότι ούτε το ΟΑΚΑ έχει κάμερες, υπάρχει πολιτική απόφαση να εγκατασταθούν μέσα σε μια βδομάδα, εφόσον η ΕΠΟ ορίσει εκεί τον τελικό.
Είναι και το άλλο: Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι κάμερες μπαίνουν στο Πανθεσσαλικό χωρίς την οικονομική συνδρομή της ΕΠΟ, παραμένει εξαιρετικά αμφίβολο αν η Αστυνομία και η ΔΕΑΒ συναινέσουν στην καταλληλότητα του γηπέδου.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες το ΟΑΚΑ εξακολουθεί να είναι μονόδρομος ώστε να απολαύσουμε έναν τελικό με κόσμο. Ασφαλώς και ο Αρης δικαιούται να νιώθει αδικημένος που θα χρειαστεί να κάνει πολύ περισσότερα χιλιόμετρα, αλλά η μοναδική ρεαλιστική επιλογή είναι η διοίκηση της ομάδας να πείσει τους συνδεσμίτες ώστε η μεγάλη μάζα των φίλων του Αρη (κοντά στις 20 χιλ.) να βρεθούν στην Αθήνα. Και να διεκδικήσουν όλοι μαζί αυτό που στερούνται πάνω από μισό αιώνα.
Αν δεν υπάρξει σημείο επαφής και δεν επικρατήσει η κοινή λογική, οδεύουμε εκ νέου σ' έναν τελικό – παρωδία. Κανένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν μπορεί να γοητεύσει χωρίς φιλάθλους στις κερκίδες. Ο θεσμός του τελικού Κυπέλλου Ελλάδος τραυματίζεται συνεχώς την τελευταία εξαετία και είναι κρίμα να πληγώσουμε πάλι το ελληνικό ποδόσφαιρο για ένα πείσμα
