Έχει καταγράψει χιλιόμετρα για τον ΠΑΟΚ και δεν θα μπορούσε να λείψει από το μεγάλο ραντεβού των ασπρόμαυρων στο Βέλγιο. Ο Χρήστος, μαζί με τον αδερφό του, βρέθηκαν στο Μπριζ, έχοντας κανονικά τα εισιτήριά τους και περιγράφει στο SDNA τα όσα τραγικά συνέβησαν έξω από το γήπεδο, με τις αστυνομικές αρχές να σκίζουν επιδεικτικά ακόμη και εισιτήρια φίλων του Δικεφάλου.
«Πήγαμε με τα λεωφορεία στο γήπεδο. Όταν κατεβήκαμε από τα λεωφορεία στο πάρκινγκ του γηπέδου, ήμασταν σε έναν περιφραγμένο χώρο. Μάλιστα, είχαν βάλει τα οχήματα της αστυνομίας με τέτοιον τρόπο ώστε να περνάει ένας ένας από τον έλεγχο. Οι αστυνομικοί είχαν ασπίδες στα χέρια τους κι αν πήγαινε να περάσει και δεύτερος, τον έσπρωχναν για να πέσει στα κάγκελα. Καθ΄όλη την διάρκεια των ελέγχων γελούσαν ειρωνικά, μας χλεύαζαν. Μας έλεγαν χαρακτηριστικά θα μπείτε αφού αρχίσει το παιχνίδι...
Φτάσαμε στο γήπεδο μιάμιση ώρα πριν το ματς. Περάσαμε από τρεις ελέγχους. Όταν περάσαμε τον δεύτερο έλεγχο, έφυγε μία διμοιρία αστυνομικών πιο κάτω για να δημιουργήσει και τρίτη σειρά ελέγχου. Βέβαια δεν υπήρχε τίποτα άλλο να ελέγξουν... Στο δεύτερο μπλοκ ήρθαν και τα παιδιά της ΠΑΕ να βοηθήσουν. Μας είχαν μία ώρα και ένα τέταρτο στοιβαγμένους σαν τα ζώα, έχοντας μία βίαιη συμπεριφορά απέναντι στον κόσμο, άκρως εριστικοί και προκλητικοί.
Είχαμε όλοι την ψυχραιμία μας, είχαμε τα εισιτήρια μας και προσπαθούσαμε να μείνουμε ήρεμοι, θεωρώντας δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα θα μπούμε στο γήπεδο. Στο τρίτο μπλοκ, ήμασταν τόσο ξέγνοιαστοι με τα συνθήματά μας και ξαφνικά ακούγεται ένα «ανοίξτε, έρχεται ένα τεθωρακισμένο» και μας ρίχνουν με τα κανόνια νερού στα τρία μέτρα. Ούτε φωνάξαμε, ούτε σπρώξαμε, ούτε συνέβη το παραμικρό...
Λιποθύμησε κόσμος και δεν έκαναν τίποτα. Πέσαμε κάτω, χτυπήσαμε. Ζήσαμε τριτοκοσμικές καταστάσεις. Ήθελαν να διαλύσουν το πλήθος με βία. Το ένα παιδί από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ χτυπήθηκε από το κανόνι νερού στο πρόσωπο. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί ήμουν δίπλα στην κολώνα και από την πίεση του νερού που δέχθηκα στο κεφάλι, θα μπορούσα να χτυπήσω πολύ άσχημα. Για καλή μας τύχη, την βγάλαμε όλοι με μικροτραυματισμούς.
Ήμασταν μούσκεμα, πλησιάζω τους αστυνομικούς και τους λέω: 'Τι είναι αυτά που κάνετε; Γιατί μας συμπεριφέρεστε έτσι; Ήρθαμε στην πόλη, αφήσαμε τα λεφτά μας, έχουμε τα εισιτήρια μας, τι είναι αυτά;'. Και ακόμη δεν ξέρουμε γιατί, γιατί μας πέταξαν νερό. Κάποιος πιθανότατα το είδε σαν παιχνίδι. Αυτό καταλαβαίνω.
Αφού έχουμε υποστεί όλη αυτήν την ταλαιπωρία και περιμένουμε να μπούμε στο γήπεδο στον τελευταίο έλεγχο, είδαμε ότι δεν είχαν μηχανήματα να σκανάρουν τα εισιτήρια. Απλά ό,τι αποφάσιζε ο καθένας. Έσκισαν εισιτήρια και τους γυρνούσαν πίσω. Και πάλι εκεί διατηρήσαμε την ψυχραιμία μας, μόνο φωνάζαμε ο ένας στον άλλον «μην τους δίνετε τα εισιτήρια, τα σκίζουν», απλά να τα έχουμε στα χέρια μας και να τα δείχνουμε. Περνούσαμε ή όχι με face control. Τόσο απλά!
Με το που μπήκαμε στο γήπεδο, εμείς ήμασταν οι τυχεροί βέβαια, έκλεισαν οι πόρτες. Σίγουρα έμειναν απ΄έξω πάρα πολλοί με εισιτήρια στα χέρια τους. Μπήκαμε μούσκεμα στο γήπεδο, αν δεν αρρωστήσουμε θα είναι θαύμα. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς τη αντιμετώπιση που είχαμε...
Ξέρουμε κόσμο του ΠΑΟΚ που είχε εισιτήρια στις κερκίδες των Βέλγων και μπήκαν κανονικά στο γήπεδο, απόλαυσαν το παιχνίδι με την μπύρα τους. Άσπρο, μαύρο η αντιμετώπιση. Καταπατήθηκαν ανθρώπινα δικαιώματα σε μία χώρα της Ευρώπης...».
